ทำไมเราต้องพยายามออกจากโลกที่ปลอดภัยกันนักด้วย?
ทำไมเราต้องเอาเงินมหาศาลไปทุ่มกับโครงการอวกาศแบบมีมนุษย์ทั้งๆที่เราใช้หุ่นยนต์ก็ได้?
และอีกหลายคำถามที่ท่านอาจเคยนึกสงสัย

ผมก็ตอบมันไม่ได้โดยสมบูรณ์หรอกครับ... ผมแ่ค่จะขอเพ้ออะไรนิดหน่อย
นับตั้งแต่มนุษย์แรกแหงนหน้ามองฟากฟ้า ดวงดารานับพันที่เปราะเปื้อนระยิบระัยับไปทั่วผืนผ้าใบสีดำผืนใหญ่ยามราตรี
เรานึกสงสัย... อะไรอยู่บนนั้น อะไรอยู่้ข้างนอกนั่น อะไรทำให้มันเป็นเช่นนั้น

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ช่างสงสัย เราพยายามค้นหาคำตอบของสิ่งเหล่านั้น แม้บางครั้งเราต้องทุ่มความพยายามมหาศาล บางครั้งเราต้องเอาชีิวิตเ้ข้าไปเสี่ยง
แต่เรามองไปถึงอนาคตได้ สิ่งเหล่าคือค่าแลกเปลี่ยนเพื่อความสำเร็จ... เพื่อความล้มเหลว... เพื่อ... ใช่แล้ว เพื่อประสบการณ์

ระหว่างทางไปสู่ประสบการณ์นั้น เราจะได้อะไรมามากมาย
แจกแจงก็คือทั้งเทคโนโลยี ความเป็นไปได้ ความร่วมมือ การพัฒนาบุคคล การบริหารองกรณ์และงบประมาณ ความภูมิใจส่วนตัว ชื่อเสียง และอาจจะซักย่อหน้าหนึ่งในหนังสือประวัติศาสตร์

จะอะไรก็ตามแต่มนุษย์อย่างเราๆทุกคนมีความเป็น "นักสำรวจและนักบุกเบิก" ในตัวเอง
บรรพบุรุษของเราพยายามข้ามที่ดินแห้งแล้งผืนใหญ่ออกมาจากแอฟริกา
พยายามฝ่าข้ามทุ่งน้ำแข็งหนาวเย็น ข้ามทะเลกว้างใหญ่ เพื่อไปตั้งรกรากทั่วโลก
พวกเราล่องเรือข้ามมหาสมุทรสุดลูกหูลูกตาเพื่อหาดินแดนใหม่ หรือจะหาแหล่งค้าขายใหม่ หาทรัพยากรใหม่
อะไรก็ตามแต่ตอนนี้เราลงไปใต้ทะเล เราพาตัวเองออกจากบรรยากาศโลกไป

บางครั้งด้วยเป้าประสงค์ง่ายๆแค่ 'ทำมันเป็นคนแรกให้ได้' เดี๋ยวคุณก็หาประโยชน์จากมันได้เองแหละ

เราไม่รู้เป๊ะๆว่าอวกาศซ่อนอะไรเอาไว้ แต่ก็ไม่ยากที่จะเดาว่ามีทรัพยากรทั้งพื้นที่ แร่ธาตุ พลังงาน มหาศาลจนนึกภาพไม่ออกอยู่ข้างนอกนั่น
ด้วยความทะเยอทะยานของเรา ซักวันเราจะไป ความเป็นนักสำรวจในตัวเราจะไม่ปล่อยให้เราหยุดสงสัย หยุดค้นหา หรือปล่อยให้หุ่นยนต์ทำหน้าที่แทนมนุษย์ตลอดไป

เพราะอวกาศคือ... พรมแดนสุดท้าย

---

ก๊อบจากกระทู้ตัวเอง
http://topicstock.ppantip.com/wahkor/topicstock/2012/08/X12504743/X12504743.html