ในปัจจุบันชาวพุทธเกือบทั้งโลกเชื่อเรื่องการทำกรรมใดไว้ในชาตินี้ แล้วไปรับเอาผลกรรมนั้นในชาติหน้า  เพราะถูกความเชื่อเรื่องว่ามีอัตตาหรือตัวตนอมตะที่จะไม่รู้จักตาย ที่จะเกิดมาใหม่เพื่อรับผลกรรมจากชาตินี้ตามคติความเชื่อของศาสนาพราหมณ์ที่ครอบงำพุทธศาสนามาช้านานแล้วโดยชาวพุทธไม่รู้ตัว ดังนั้น เมื่อมีการนำเอาคำสอนเรื่องกรรมที่แท้จริงของพระพุทธเจ้าที่เป็นวิทยาศาสตร์มาสอนจึงรับไม่ได้เพราะมีความเชื่อของพราหมณ์ฝังหัวอยู่

การรับผลกรรมของพราหมณ์นั้นมันดูสะใจดี คนจึงชื่นชอบ เช่น ทำดีเพียงเล็กน้อยแต่จะได้กำไรมากมายในชาติหน้าเช่น ทำบุญเล็กน้อยก็ได้ขึ้นสวรรค์เป็นหมื่นๆปี  หรือทำชั่วเพียงเล็กน้อยแต่จะต้องตกนรกถูกทรมานนานแสนนาน เป็นต้น

แต่เมื่อมีคนมาสอนว่า ทำดีแค่นี้ก็ได้เพียงแค่ความสุขใจเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น หรือทำชั่วแค่นี้ก็จะได้รับผลเป็นแค่ความรู้สึกไม่สบายใจเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ก็จึงไม่ยอมรับ เพราะมันดูไม่ยุติธรรม ทั้งๆที่มันเป็นความจริงแต่คนก็ไม่ชอบจึงไปเชื่อถือความเชื่อที่มันดูได้กำไร

ความเชื่อการตายไปเกิดใหม่เพื่อรับผลกรรมนั้น เขาเอาไว้สอนคนป่าคนดง หรือชาวบ้านที่ไม่มีความรู้ แต่จะเอามาสอนคนสมัยใหม่ที่มีความรู้ไม่ได้แล้ว เพราะคนมีความรู้เขาไม่ยอมรับ เพราะมันไม่มีเหตุผล ไม่มีของจริงมายืนยัน แม้จะเป็นประโยชน์อยู่บ้างก็ตาม หรือชาวพุทธเรายังเป็นคนป่าคงดงกันอยู่?

ดังนั้นเราจึงควรเอาเรื่องกรรมที่เป็นวิทยาศาสตร์ ที่มีเหตุผล พิสูจน์ได้ ที่เป็นเรื่องจิตวิทยามาสอนคนมีความรู้โดยเฉพาะคนต่างชาติจะดีกว่า เขาจะได้ยอมรับและไม่มองว่าชาวพุทธเรามีแต่ความงมงายอย่างเช่นที่กำลังเป็นอยู่