สมัยก่อนเกือบ 20 กว่าปีที่บ้านพ่อแม่มีอาชีพทำสวนผลไม้หลากหลายชนิด หนึ่งในจำนวนนั้นก็มีทุเรียนซึ่งเป็นตัวเด่นที่สุดในสวน
เรียกว่าเก็บผลผลิตทีสามารถนอนกระดิกขาได้จนครบรอบปี ความทรงจำในวัยเด็กช่วงนั้นจำได้ไม่เคยลืมเพราะลูกชาวสวนต้องทำสวน
เริ่มตั้งแต่รดน้ำด้วยสายยางขนาด 1 นิ้วยาวมากกว่า 20 เมตร ลากไปตามโคนต้นทุเรียน ด้วยความสนุกที่ได้เล่นน้ำพร้อมกับ
ทำบาปด้วยการปล่อยน้ำลงรูจิ้งหรีดย พอช่วงทุเรียนเริ่มออกดอกสนุกกับการเดินเด็ดช่อดอกภายในจะมีน้ำหวานอยู่อร่อยดีครับ
ตกช่วงกลางคืนจะมีแมงชนิดหนึ่งบ้านผมเรียกว่าแมงอีนุนจะมาเกาะที่ช่อทุเรียนเนี่ยแหละเป็นจำนวนมากเดินส่องไฟเก็บกันได้เต็มกะมัง
การเก็บทุเรียนก็มันส์ที่สุด ฝึกทักษะการรับด้วยมือเปล่า (นั่นก็เวอร์ไป) การเก็บมี 2 วิธี วิธีแรกใช้วิธีตัดแล้วโยงเชือกลงมาสามารถทำคนเดียวได้
โดยคนไม่ต้องลงจากต้น อะๆ ผูกเชือกยังไงไม่บอกหรอก ล้อเล่นนะครับจริงๆอยากจะบอกแต่กลัวจะหลับกันซะก่อน วิธีที่สองคือคนอยู่บนต้น
ตัดแล้วโยนลงมาให้คนข้างล่างรับด้วยกระสอบวิธีนี้มันส์มากอะดรีนาลีนคุณจะฉีดตลอดเวลา
ต่อมาจะเป็นเรื่องยากคือดูยังไงว่าลูกไหนทานอร่อย ซึ่งผมได้รับการถ่ายทอดวิชามาจากพ่อ ท่านเป็นคนสอนวิธีเคาะฟัง ดม และชิม
นั่นแหละทำให้ผมสามารถเลือกว่าลูกไหนกำลังทานโดยจัดการคนเดียวไป 4 ลูกในวันเดียว เหมือนสนุกที่ได้เคาะ ๆ ดมๆ แล้วผ่ามาลูกไหน
ลูกนั้นอร่อยจริง ๆ แน่นอนผมคุยเรื่องนี้ยันลูกบวชแหละครับ ^ ^'
ทั้งหมดนั้นเป็นอดีตไปแล้วครับ หลังจากยุคเฟื่องฟูจนถึงขีดสุดก็มาถึงยุคตกต่ำที่ทุเรียนลูกนึงไม่ถึง 20 บาท เพราะเกิดจากพวกเห็นแก่ตัว
เอาทุเรียนอ่อนไปชุปสารเพื่อเร่งให้สุก ทำให้ทุเรียนล้นตลาดและคุณภาพก็ตกต่ำลงไปด้วย และสวนผมก็ต้องปิดฉากทุเรียนต้องปลูก
อย่างอื่นทดแทน แล้วไม่รู้เป็นอะไรครับเหมือนพวกองุ่นเปรี้ยว ผมเลิกทานทุเรียนนับตั้งนั้นมาจนถึงปัจจุบัน
แต่ด้วยวิสัยทัศน์ของพ่อแม่ ท่านได้ปลูกใหม่ไว้ต้นนึง เพื่อให้ลูกหลานได้ลิ้มชิมรสที่อร่อยพาลให้นึกอดีตได้อยู่เสมอ ต้นในกระทู้นี่ครับล่างๆ
http://ppantip.com/topic/30453650
และบัดนี้ได้เวลาอันเป็นมงคลฤกษ์แล้ว ข้าพเจ้าขอเปิดตัวทุเรียนแห่งความทรงจำนะบัดนี้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
รีวิวทุเรียน..ทำไม
เรียกว่าเก็บผลผลิตทีสามารถนอนกระดิกขาได้จนครบรอบปี ความทรงจำในวัยเด็กช่วงนั้นจำได้ไม่เคยลืมเพราะลูกชาวสวนต้องทำสวน
เริ่มตั้งแต่รดน้ำด้วยสายยางขนาด 1 นิ้วยาวมากกว่า 20 เมตร ลากไปตามโคนต้นทุเรียน ด้วยความสนุกที่ได้เล่นน้ำพร้อมกับ
ทำบาปด้วยการปล่อยน้ำลงรูจิ้งหรีดย พอช่วงทุเรียนเริ่มออกดอกสนุกกับการเดินเด็ดช่อดอกภายในจะมีน้ำหวานอยู่อร่อยดีครับ
ตกช่วงกลางคืนจะมีแมงชนิดหนึ่งบ้านผมเรียกว่าแมงอีนุนจะมาเกาะที่ช่อทุเรียนเนี่ยแหละเป็นจำนวนมากเดินส่องไฟเก็บกันได้เต็มกะมัง
การเก็บทุเรียนก็มันส์ที่สุด ฝึกทักษะการรับด้วยมือเปล่า (นั่นก็เวอร์ไป) การเก็บมี 2 วิธี วิธีแรกใช้วิธีตัดแล้วโยงเชือกลงมาสามารถทำคนเดียวได้
โดยคนไม่ต้องลงจากต้น อะๆ ผูกเชือกยังไงไม่บอกหรอก ล้อเล่นนะครับจริงๆอยากจะบอกแต่กลัวจะหลับกันซะก่อน วิธีที่สองคือคนอยู่บนต้น
ตัดแล้วโยนลงมาให้คนข้างล่างรับด้วยกระสอบวิธีนี้มันส์มากอะดรีนาลีนคุณจะฉีดตลอดเวลา
ต่อมาจะเป็นเรื่องยากคือดูยังไงว่าลูกไหนทานอร่อย ซึ่งผมได้รับการถ่ายทอดวิชามาจากพ่อ ท่านเป็นคนสอนวิธีเคาะฟัง ดม และชิม
นั่นแหละทำให้ผมสามารถเลือกว่าลูกไหนกำลังทานโดยจัดการคนเดียวไป 4 ลูกในวันเดียว เหมือนสนุกที่ได้เคาะ ๆ ดมๆ แล้วผ่ามาลูกไหน
ลูกนั้นอร่อยจริง ๆ แน่นอนผมคุยเรื่องนี้ยันลูกบวชแหละครับ ^ ^'
ทั้งหมดนั้นเป็นอดีตไปแล้วครับ หลังจากยุคเฟื่องฟูจนถึงขีดสุดก็มาถึงยุคตกต่ำที่ทุเรียนลูกนึงไม่ถึง 20 บาท เพราะเกิดจากพวกเห็นแก่ตัว
เอาทุเรียนอ่อนไปชุปสารเพื่อเร่งให้สุก ทำให้ทุเรียนล้นตลาดและคุณภาพก็ตกต่ำลงไปด้วย และสวนผมก็ต้องปิดฉากทุเรียนต้องปลูก
อย่างอื่นทดแทน แล้วไม่รู้เป็นอะไรครับเหมือนพวกองุ่นเปรี้ยว ผมเลิกทานทุเรียนนับตั้งนั้นมาจนถึงปัจจุบัน
แต่ด้วยวิสัยทัศน์ของพ่อแม่ ท่านได้ปลูกใหม่ไว้ต้นนึง เพื่อให้ลูกหลานได้ลิ้มชิมรสที่อร่อยพาลให้นึกอดีตได้อยู่เสมอ ต้นในกระทู้นี่ครับล่างๆ
http://ppantip.com/topic/30453650
และบัดนี้ได้เวลาอันเป็นมงคลฤกษ์แล้ว ข้าพเจ้าขอเปิดตัวทุเรียนแห่งความทรงจำนะบัดนี้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ