ออกตัวก่อนนะครับว่าไม่ได้ตั้งใจจะมาเกรียนอะไร แต่อยากลองถามเพื่อให้ได้คำตอบ
ผมเองก็เคยเป็นคนพุทธตามบัตรประชาชนมาก่อน แต่พอเริ่มโตขึ้นผมก็ไม่ได้ศรัทธากับศาสนาอะไรเท่าไร ผมเริ่มตั้งคำถามว่าเรา "ยินดี" ที่จะเป็นศาสนิกของแต่ละศาสนาเพียงเพราะแค่เราเกิดในครอบครัวศาสนิกนั้นๆ โดยไม่มีการตั้งคำถามกันเลยจริงๆหรือ เราควรที่จะมีสิทธิโดยชอบธรรมที่จะเลือกศึกษาหลักธรรมคำสอนก่อนที่เราจะเลือกนับถืออะไรไม่ใช่หรือ
จากการที่ผมได้รู้จักกับศาสนิกต่างๆ (อาจจะโดยผิวเผิน) ผมเห็นว่า ถ้าใครเกิดในครอบครัวของมุสลิม จะได้รับความคาดหวังสูงในการเป็นศาสนิกที่ดี (โดยเฉพาะถ้าคุณเกิดในครอบครัวมุสลิมในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้) หลายคนที่ผมรู้จัก ยอมรับว่าอึดอัดกับความเป็นมุสลิม บางสิ่งเขาไม่สามารถปฏิบัติตามคำสอนได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมชื่นชมมุสลิมที่ดีคือ ถ้าเคร่งแล้วเคร่งจริงๆ ซึ่งก็มีเยอะมากที่พยายามปฏิบัติตนตามหลักคำสอน ต่างจากพุทธที่ผมไม่รู้จักใครเลยที่ทำตามศีล 5 ได้อย่างจริงๆ พุทธแบบกลวงๆที่ผมรู้จักมีเยอะมากมาย หลายคนเหมือนเป็นพวก พุทธวัตถุนิยม (คำนี้ผมเพิ่งคิดขึ้นมาได้ ไม่รู้ว่าใครเคยใช้หรือยัง) ปากบอกว่าเป็นพุทธ แต่การปฏิบัตินั้นไม่สามารถทำได้ ซึ่งผมเข้าใจว่ามนุษย์ทุกคน มีสิ่งที่ศาสนาเรียกว่า "กิเลส" ไม่ได้คาดหวังว่าใครจะต้องปฏิบัติหลักศาสนาให้ได้อย่างสมบูรณ์พร้อม แต่ผมตั้งคำถามกับเหล่าคนที่ประกาศตัวว่านับถือศาสนานั้นๆ แต่ไม่สามารถอธิบายได้ถึงสิ่งที่ตัวเองเชื่อ มันดูไม่มีตรรกะและเหตุผล
กรณีของการเปลี่ยนจากศาสนาหนึ่งไปนับถืออีกศาสนาหนึ่ง ผมเข้าใจว่า ถ้าคุณเป็นอะไรก็แล้วแต่ที่ไม่ใช่มุสลิม เปลี่ยนไปนับถืออีกอย่าง คงเป็นอะไรที่ค่อนข้างง่าย ไม่ถูกตั้งคำถามเยอะ แต่ถ้าคุณเป็นมุสลิม จะเปลี่ยนไปนับถืออย่างอื่น แน่นอน ผมว่าน่าจะเป็นอะไรที่ยากมากๆ เพราะแค่การแต่งงานต่างศาสนา อีกฝ่ายไม่ว่าหญิงหรือชาย ต้องเปลี่ยนมาเป็นอิสลามเท่านั้น
----------------------
ต่อมาว่าด้วยเรื่องของ "บาป" ในเชิงพุทธ (ที่ผมบอกว่าในเชิงพุทธ เพราะน่าจะเป็นสิ่งที่ผมเคยได้ใกล้ชิดที่สุดแล้ว)
การฆ่าสัตว์ในศาสนาพุทธเป็นบาป คำถามคือ
1. ทำไมเราถึงรู้สึกว่าการฆ่าสัตว์แต่ละตัว บาป ไม่เท่ากัน หลายคนไม่สะเทือนใจกับการกินเนื้อสัตว์ เนื้อหมู เนื้อวัว เนื้อปลา แต่ถ้ามีใครนำสุนัขมาเป็นอาหาร กลับรู้สึกว่าไอ้คนฆ่าสุนัขนี่มันเป็นคนบาปจริงๆ ก็ในเมื่อเรื่องวัฒนธรรมการกินของแต่ละที่ แต่ละชาติต่างกัน ผมว่าคงไม่ผิดถ้ากลุ่มคนที่กินสุนัขเป็นอาหารหลัก จะออกมาตราหน้าว่าคนที่กินหมูนี่มันเป็นคนบาปจริงๆ ผมมองว่าเนื้ออะไรก็ไม่ต่างกัน ถ้าบาปจะมีจริงๆก็บาปเท่ากัน จะมองว่าเรื่องของสุนัขเป็นความผูกพันกันกับคนเลี้ยงอันนั้นอีกเรื่องนึงครับ แต่มันดูดัดจริตสำหรับคนรักสุนัขไปหน่อยที่ในขณะที่ตัวเองก็กินเนื้อหมู/วัว/ปลา แต่มองคนที่กินสุนัขว่าเป็นคนบาป
2. พระสอนไว้ว่าการฆ่าสัตว์เป็นบาป แต่พระก็ยังต้องกินอาหารจากการให้ของญาติโยม แน่นอนอาหารต้องมีเนื้อสัตว์ที่ผ่านการฆ่า เพราะฉะนั้นพูดได้หรือไม่ครับ ว่า พระก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะคนบาป พระเองก็ต้องสำนึกในบุญคุณของเหล่าคนบาปไว้ ไม่ใช่ทำตัวสูงส่งจนเกินควร
------------
3. มีใคร/รู้จักใครที่เปลี่ยนศาสนาจากอิสลาม ไปเป็นศาสนาอื่นหรือไม่ครับ ผมอยากรู้ว่าความเป็นไปได้มันมีมากน้อยแค่ไหน
4. มีใคร อมยิ้มไหนที่เล่นประจำอยู่ห้องนี้แล้วประกาศตัวว่าเป็นคนไม่นับถือศาสนาบ้างครับ
ว่าด้วยเรื่องของการนับถือศาสนา และ "บาป" ในเชิงพุทธ
ผมเองก็เคยเป็นคนพุทธตามบัตรประชาชนมาก่อน แต่พอเริ่มโตขึ้นผมก็ไม่ได้ศรัทธากับศาสนาอะไรเท่าไร ผมเริ่มตั้งคำถามว่าเรา "ยินดี" ที่จะเป็นศาสนิกของแต่ละศาสนาเพียงเพราะแค่เราเกิดในครอบครัวศาสนิกนั้นๆ โดยไม่มีการตั้งคำถามกันเลยจริงๆหรือ เราควรที่จะมีสิทธิโดยชอบธรรมที่จะเลือกศึกษาหลักธรรมคำสอนก่อนที่เราจะเลือกนับถืออะไรไม่ใช่หรือ
จากการที่ผมได้รู้จักกับศาสนิกต่างๆ (อาจจะโดยผิวเผิน) ผมเห็นว่า ถ้าใครเกิดในครอบครัวของมุสลิม จะได้รับความคาดหวังสูงในการเป็นศาสนิกที่ดี (โดยเฉพาะถ้าคุณเกิดในครอบครัวมุสลิมในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้) หลายคนที่ผมรู้จัก ยอมรับว่าอึดอัดกับความเป็นมุสลิม บางสิ่งเขาไม่สามารถปฏิบัติตามคำสอนได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมชื่นชมมุสลิมที่ดีคือ ถ้าเคร่งแล้วเคร่งจริงๆ ซึ่งก็มีเยอะมากที่พยายามปฏิบัติตนตามหลักคำสอน ต่างจากพุทธที่ผมไม่รู้จักใครเลยที่ทำตามศีล 5 ได้อย่างจริงๆ พุทธแบบกลวงๆที่ผมรู้จักมีเยอะมากมาย หลายคนเหมือนเป็นพวก พุทธวัตถุนิยม (คำนี้ผมเพิ่งคิดขึ้นมาได้ ไม่รู้ว่าใครเคยใช้หรือยัง) ปากบอกว่าเป็นพุทธ แต่การปฏิบัตินั้นไม่สามารถทำได้ ซึ่งผมเข้าใจว่ามนุษย์ทุกคน มีสิ่งที่ศาสนาเรียกว่า "กิเลส" ไม่ได้คาดหวังว่าใครจะต้องปฏิบัติหลักศาสนาให้ได้อย่างสมบูรณ์พร้อม แต่ผมตั้งคำถามกับเหล่าคนที่ประกาศตัวว่านับถือศาสนานั้นๆ แต่ไม่สามารถอธิบายได้ถึงสิ่งที่ตัวเองเชื่อ มันดูไม่มีตรรกะและเหตุผล
กรณีของการเปลี่ยนจากศาสนาหนึ่งไปนับถืออีกศาสนาหนึ่ง ผมเข้าใจว่า ถ้าคุณเป็นอะไรก็แล้วแต่ที่ไม่ใช่มุสลิม เปลี่ยนไปนับถืออีกอย่าง คงเป็นอะไรที่ค่อนข้างง่าย ไม่ถูกตั้งคำถามเยอะ แต่ถ้าคุณเป็นมุสลิม จะเปลี่ยนไปนับถืออย่างอื่น แน่นอน ผมว่าน่าจะเป็นอะไรที่ยากมากๆ เพราะแค่การแต่งงานต่างศาสนา อีกฝ่ายไม่ว่าหญิงหรือชาย ต้องเปลี่ยนมาเป็นอิสลามเท่านั้น
----------------------
ต่อมาว่าด้วยเรื่องของ "บาป" ในเชิงพุทธ (ที่ผมบอกว่าในเชิงพุทธ เพราะน่าจะเป็นสิ่งที่ผมเคยได้ใกล้ชิดที่สุดแล้ว)
การฆ่าสัตว์ในศาสนาพุทธเป็นบาป คำถามคือ
1. ทำไมเราถึงรู้สึกว่าการฆ่าสัตว์แต่ละตัว บาป ไม่เท่ากัน หลายคนไม่สะเทือนใจกับการกินเนื้อสัตว์ เนื้อหมู เนื้อวัว เนื้อปลา แต่ถ้ามีใครนำสุนัขมาเป็นอาหาร กลับรู้สึกว่าไอ้คนฆ่าสุนัขนี่มันเป็นคนบาปจริงๆ ก็ในเมื่อเรื่องวัฒนธรรมการกินของแต่ละที่ แต่ละชาติต่างกัน ผมว่าคงไม่ผิดถ้ากลุ่มคนที่กินสุนัขเป็นอาหารหลัก จะออกมาตราหน้าว่าคนที่กินหมูนี่มันเป็นคนบาปจริงๆ ผมมองว่าเนื้ออะไรก็ไม่ต่างกัน ถ้าบาปจะมีจริงๆก็บาปเท่ากัน จะมองว่าเรื่องของสุนัขเป็นความผูกพันกันกับคนเลี้ยงอันนั้นอีกเรื่องนึงครับ แต่มันดูดัดจริตสำหรับคนรักสุนัขไปหน่อยที่ในขณะที่ตัวเองก็กินเนื้อหมู/วัว/ปลา แต่มองคนที่กินสุนัขว่าเป็นคนบาป
2. พระสอนไว้ว่าการฆ่าสัตว์เป็นบาป แต่พระก็ยังต้องกินอาหารจากการให้ของญาติโยม แน่นอนอาหารต้องมีเนื้อสัตว์ที่ผ่านการฆ่า เพราะฉะนั้นพูดได้หรือไม่ครับ ว่า พระก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะคนบาป พระเองก็ต้องสำนึกในบุญคุณของเหล่าคนบาปไว้ ไม่ใช่ทำตัวสูงส่งจนเกินควร
------------
3. มีใคร/รู้จักใครที่เปลี่ยนศาสนาจากอิสลาม ไปเป็นศาสนาอื่นหรือไม่ครับ ผมอยากรู้ว่าความเป็นไปได้มันมีมากน้อยแค่ไหน
4. มีใคร อมยิ้มไหนที่เล่นประจำอยู่ห้องนี้แล้วประกาศตัวว่าเป็นคนไม่นับถือศาสนาบ้างครับ