คือ เราคบกับแฟนมาครึ่งปีแล้ว บางทีเราก็เข้าใจนะ ว่าผู้หญิงเป็นประเภทที่ต้องให้ผู้ชายรู้ตัวเอง เราก็รู้สึกผิดมากๆ ทุกครั้งที่เห็นรูปเค้า เราอยากกลับไปคืนดีกับเค้า แต่ไม่รู้ควรจะง้อยังไง ช่วงนั้นเราง้อมา 3 วัน ร้องไห้มา 3 วัน ผู้ชาย ใครว่าร้องไห้ไม่ได้
บางทีเราก็หักห้ามใจไม่ได้ที่จะไม่ร้อง เรื่องมันประมาณว่า
วันนั้นเราไปเที่ยวกับแฟนมาแล้วแฟนเราก็บอกว่า เค้าจะไปส่งเราขึ้น BTS แล้วเค้าจะให้พี่มารับที่หน้าโรงหน้าแห่งหนึ่ง
เราก็เออออตามเค้า พอถึงเวลากลับจริงๆ คือด้วยความที่ว่า อยากอยู่กับเค้านานๆ ก็เลยพยายามอยากจะไปส่งเค้าที่หน้าโรงหนัง
เราก็เริ่มทะเลาะกัน เราไม่ได้ว่าแฟนเราผิดหรอกนะ แต่เราเองที่ผิด ที่งอแง ไม่ยอมทำตามที่เค้าบอก
จนกระทั่งเค้าร้องไห้ เราพูดอะไรไม่ออก ได้แต่เช็ดน้ำตาให้เค้า แล้วบอกว่า งั้นเราจะส่งแค่นี้ก็ได้ ไม่ไปส่งหน้าโรงหนังก็ได้
เราก็แยกกันตรงนั้นแล้วยืนดูเค้าไปที่หน้าโรงหนัง แล้วพี่เค้าก็มารับพอดี
แล้วระหว่างกลับ เราก็ไลน์ไปถาม เหมือนเค้าพูดไม่เหมือนเดิม เราก็รู้สึกแย่ เราบอกว่า เราขอกลับถึงบ้านก็เดี๋ยวโทรไป
พอเรากลับมาถึง เค้าก็พูดสารพัด ประมาณว่าโทษตัวเองที่ทำแบบนั้นแบบนี้ให้เราไม่ได้
ประมาณว่า ขอโทษที่มีเวลาให้มากไม่ได้ ขอโทษที่ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆไม่ได้
แล้วแบบ เค้าก็พูดเชิงว่า เค้าเหนื่อย ปล่อยเค้าไปเถอะ เราก็ยื้อสุดใจ คือเหตุผลมันเล็กน้อยเกินไป
เค้าก็พูดว่า เราผิดสัญญาเค้ามาหลายครั้งแล้ว เราก็ได้แต่นึก
สัญญาเค้าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ก็คิดมาก เช่นแบบว่า อย่านอนดึกนะ เวลาใครมารับเค้า อย่ารั้งเค้า
เวลาเค้าจะทำงานอย่ารบกวน เชื่อฟังเค้าบ้าง เรารู้ตัวว่าตัวเองผิด ที่ทำตามสัญญาไม่ได้
เราก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แล้วเราก็ดันโง่ที่พูดแย่ๆใส่เค้า ทั้งๆที่เราเชื่อใจเค้า
"เพราะคนอื่นที่มาจีบใช่มั๊ย เลยหาข้ออ้างสารพัดนานามาพูดแบบนี้"
คือในนาทีนั้น เราช๊อคมาก เราพูดอะไรออกไป โดยที่ไม่คิด เค้าเงียบไปพักนึง
เค้าบอกเราว่า เค้าเหมือนใจสลายที่เราไม่เชื่อใจเค้า ทั้งๆที่เราเชื่อใจมาตลอด เรามันแย่มากที่พูดไปแบบนั้น
เราก็พยายามยื้อเค้าหลายครั้ง เราพยายามพูดไปว่า ที่เราพูดเพราะเราหวง
ตอนที่เค้าบอกให้เราปล่อยเค้า คือตอนนั้นเราสติแตกมาก เราไม่น่าใจร้อนเลย
เราก็พยายามพูดในวันแรก สุดท้ายเค้าก็บอกให้พอ เราก็เลยร้องไห้
พอวันที่ 2 เรานอนไม่หลับเลยเราก็พยายามโทรไปคุย แล้วเค้าก็เบี่ยงตลอด
เราทำใจไม่ได้เราก็เลยร้อง คือด้วยความที่รักเค้ามาก เราก็เสียใจมาก
พอวันที่ 3 เหมือนเค้าจะพูดเบาลงแล้ว แต่เราก็ดันไปทำความรู้สึกเค้าพัง
เค้าบอกว่า เค้าเหมือนตึกที่พัง แก้วที่แตกไปแล้ว เอามันกลับมาไม่ได้หรอก
เราก็พยายามยื้อเค้าสุดชีวิต คือวันนี้เราพยายามอดกลั้นที่จะไม่ร้องมาตลอด เราก็เลยอดทนคุยกับเค้าต่อไป
เรายิ่งคุยกับเค้า เราก็ขอโทษสารพัดอย่างที่เราทำผิด บอกความรู้สึกทั้งหมดออกไป
เราไม่อยากเสียเค้าไปแล้ว เรารู้สึกแย่มาก เราไม่สบายเลย ณ ช่วงนั้น
เค้าก็บอกกลับมาว่า
ถ้ายิ่งยื้อแล้วยังไม่จบตอนนี้ เราจะกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน ถ้าจบตั้งแต่ตอนนี้ เราจะยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
ทั้งๆที่เค้าไม่ค่อยตอบไลน์เราเลย เมสเสจเฟสก็ไม่ตอบเลย
คือเรารักเค้ามาก เค้าเป็ฯคนน่ารักมาก ดีทุกอย่าง นิสัยน่ารักมาก คือยังไงก็ไม่อยากเสียเค้าไป
เราก็พยายามสุดวิธี จนกระทั่งเค้าไม่ยอมรับ เค้าบอกว่า "ยังรักเราอยู่ แต่กลัวที่จะกลับไปคบ เพราะกลัวจะเจ็บเหมือนเดิมอีก"
เราเลยยอมปล่อยเค้าไป อย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อน เค้าห้ามเราโทรคุยเหมือนเดิม
เราก็บอกให้เค้าพูดประโยคส่งท้ายได้มั๊ย เค้าก็ยอมพูด แต่เค้าบอกว่า ถึงแม้จะเป็นคำโกหกก็ตาม
เค้าก็พูดว่า "เค้ารักเรามากนะ" เราก็บอกเค้าว่า สำหรับเราแล้ว มันเป็นความจริง
เราก็บอกว่า เรารักเค้ามากๆนะ เค้าตอบเราว่า เพื่อนกันไม่สมควรพูดแบบนี้
เราก็ได้แต่บอกว่า ไม่เคยเห็นเหรอ แอบรักเพื่อนสนิทอ่ะ เค้าก็เออออต่อไป
เราก็บอกรักเค้าเป็นประโยคสุดท้าย เค้าก็ได้แต่เออ ออ จนตอนนี้เราก็พยายามปรึกษาคนอื่นๆ
บอกว่ารอให้เค้าใจเย็น แล้วค่อยกลับไปเริ่มใหม่ เราก็พยายามคิดแบบนั้น
เราพยายามคิดมาตลอดว่า ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นที่ทำให้เรากับเค้าแยกกัน มันเป็นแค่ฝันร้าย ความสุขทั้งหมดคือเรื่องจริง
แต่เราก็หนีไม่พ้น เราก็ตื่นเช้าก่อนเวลาทุกวัน เพราะนอนไม่หลับ
ปกติแฟนเราเค้าตื่นเช้ามาก ด้วยความเคยชินที่เราโทรไปปลุกเค้า เราก็ตื่นโทรไปปลุกเอง
ตอนเช้าเราก็เลยโทรไปปลุก เค้าก็รับสายแล้วเราก็บอกเค้าว่า "ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำด้วยนะ" เค้าก็พูดสั้นๆ "อืม"
แล้วเค้าก็วางสายเราไป เราตกใจมาก คือแบบ มันสั้นไปมั๊ย
เราก็พยายามพิมพ์ส่งไปในไลน์ บอกว่าเราจะกลับไปหล่อแก้วที่แตกนั้นขึ้นมาใหม่
แล้วเอาความรู้สึกของเค้า ที่เค้ายังรักเรา ใส่ลงไปอีกครั้ง เราขอโอกาสจีบเค้าอีกครั้งได้มั๊ย
เค้าก็ไม่ตอบอะไรมาก เค้าก็ได้แต่บอกว่า บอกไปหมดแล้วนะ
คือประมาณว่า อย่ากลับมาอีกเลย เราเสียใจมาก
ทั้งๆที่เค้ายังรักเรา แต่ไม่อยากให้เรากลับไปหา มันรู้สึกแย่มาก
วันนี้ก็คอยบอกกับเพื่อนเค้าว่า เราขอโทษที่ทำร้ายเค้า เราไม่ได้ตั้งใจ
เราอยากได้เค้าคืนมา เราไม่ใช่ว่า จะเห็นค่าในวันที่เสีย แต่เราเห็นค่าเค้ามาตลอด
เราไม่อยากเสียเค้าไป สุดท้ายเราก็โทรไปหาแม่คุยปกติ สุดท้ายเราก็กลั้นไม่ไหว ก็ร้องให้แม่ฟังจนได้
แม่ก็บอกให้เราเผื่อใจ แต่ทำไงได้ ให้ไปหมดแล้ว ของทุกอย่างที่เค้าให้มา เราก็ยังเห็นอยู่ทุกวัน
ตุ๊กตาที่เค้าฝากเราไว้ เสื้อที่เค้าซื้อให้ กล่องของขวัญวันครบรอบ เราก็ยังเก็บไว้อย่างดี
แม้กระทั่งกล่องขนมที่เค้าเขียนคำว่ารักเราไว้หลังกล่อง เราก็ยังเก็บไว้ แต่มันทำใจไม่ได้
รูปเค้า เราก็ยังเก็บไว้ มันเยอะเกินไป ในเฟสก็เยอะเกินไป เยอะเกินกว่าจะลบมันออกให้หมด
เราอยากได้เค้าคืนมา เราควรทำยังไงดี ;  ;