ออกตัวก่อนว่าไม่ใช่แฟนละครตัวยงแต่ดูเพราะแฟนล้วนๆเรื่องไหนแฟนดูก็ดูด้วย เรื่องไหนไม่ก็ทำกิจกรรมอย่างอื่น และที่สำคัญช่องที่ดูส่วนใหญ่เป็นช่อง 3 ที่มาเขียนเพราะผมรู้สึกชอบเรื่องนี้เป็นพิเศษ แต่พอเข้ามาอ่านกระทู้ต่างๆ กระแสกลับความรู้สึกผมพอสมควร ผมจึงสรุปเหตุผลมาง่ายๆ 3 ข้อ กับความหมายของละครจริต

ละครจริตในความหมายของผมคือ คนที่จะชอบเรื่องนี้ต้องถูกจริตกับละครแนวนี้เท่านั้น โดยผมแบ่งออกเป็น 3 ประเภท

1. ชอบละครแนวดราม่า โรแมนติก
2. แฟนคลับนักแสดง หรือ ช่อง
3. ติดตามซีรีย์มาทุกเรื่อง (หรือส่วนใหญ่)

ซึ่งผมอยู่ในแบบที่ 1 และ 3

โดยผมขอบ่งชี้จุดด้อยและจุดเด่นตามความคิดของผมดังนี้

1. จุดดี
-ละครเรื่องนี้จะดูเหมือนเนือย อืดอาด ยืดยาด ดูแล้วจะหลับ แต่ถ้ามองในเนื้อหาดีๆกลับผมว่า ฉากที่เล่าเยอะมาก ลองนับฉากที่พระเอกไปช่วยนางเอก ไปบ้านนางเอก ฉากรัมภามาที่วัง ฉากพ่อและเดชคำแหงไปบ้าน ฉากของเสี่ย หรือแม้กระทั่งฉากตัวรองอย่างอัธและจันกะพ้อ ที่สำคัญยังไม่นับฉากโผล่มาของพี่น้องทั้ง 4 หรือตัวประกอบต่างๆ ลองเทียบดูว่า ละครที่ผ่านมา 7-8 ตอนกลับเล่าเรื่องได้มากเพียงนี้

-ละครไต่ระดับความสัมพันธ์ดีมาก รู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่เพิ่มขึ้น ความผูกพันธ์ ทั้งตัวหลัก และตัวรอง เรารู้ได้โดยปรนัยว่า นางเอกรักพระเอกตอนไหน ตัวร้ายมีระดับแผนการจากธรรมดาแค่ยุยงไปถึงทำร้าย แม้กระทั้ง บทของแม่และพ่อนางเอก ว่ารักและเกลียดแค่ไหน บทเดชมายังไง รวมถึงระดับการจีบของพระรอง บทนายทหารเพื่อนพระเอกรักนางเอกผิดหวังและเข้าใจกับคู่หมั้นกับการฉายแค่ 11 ตอน

-ละครเก็บรายละเอียดดีมาก ถ้านึกไม่ออกว่าดีมากยังไงผมขอยกตัวอย่างเช่น ละครมีการบอกใบ้ว่ารัมภา พยายามเข้าหาจุทสเทพแค่ไหนด้วยการเข้าฉากแทบทุกครั้งที่มีฉากในวัง ไม่เว้นกระทั้งฉากพระเอกเสียใจตอนกลับมาจากฉากเต้นรำ ซึ่งฉากนี้ไม่ต้องมีบทรัมภาก็ได้ หรือฉากจุดไฟเมื่อคืน แสดงวิธีการจุดแบบละเอียด พร้อมฉากตัดพ้อไปด้วย ทั้งๆที่ แค่หมุนๆไม้ แล้วตัดมาฉากไฟติดก็ได้เพื่อย่นเวลา แต่กลับแสดงมาอย่างละเอียดให้สมกับเป็นทหารที่ควรจะรู้วิธีเอาตัวรอดพื้นฐานในป่า

-นักแสดง แสดงสื่ออารมณ์ดีมาก เศร้า ผิดหวัง โกรธ หยิ่งในอำนาจ อกหัก บู้ ดูมีที่มา มีมิติ มีคาเรคเตอร์ของตัวเองไม่ซ้ำกันเลย นางเอกเป็นคนเข้มแข็งควรเสียใจแค่ไหน อม่นางเอก ควรแสดงออกกับพ่อนางเอกตอนมาง้อยังไง หรือคู่รองควรจะหวานแค่ไหน แม้แต่บทคุณชายทั้ง 4 ที่มีแฟนแต่งงานแล้วควรสื่อในคนดู หรือ พระเอกเห็นความรักยังไง

-ชมเรื่องบท ชอบการให้พี่ๆ ช่วยเหลือชายพีร์ยังไง สะใภ้จุทาเทพช่วยเหลือนางเอกยังไง(จะมีในตอนท้าย) ย่าทั้งสองควรร้ายแค่ไหนเพราะเป็นความหวังสุดท้าย หรือแม้กระทัั่งภาพ ที่สวยมาก แต่ละฉาก

ข้อเสีย
-เหมือนผู้กำกับไม่รู้ว่าใส่อะไรถึงจะสนุก หรือเรียกว่าเล่าไม่ถูกจุด ผมขอยกตัวอย่าง การอ่านนิทาน นัชชานนท์เหมือนการเล่าโดยแสดงเป็นตัวละครในนิทานให้เห็น เนื้อเรื่องหายบ้าง เล่าข้ามบ้างแต่เด็กๆสนุกกับภาพเบื้อหน้า แต่รณพีร์เหมือนเปิดหนังสือนั่งตั้งหน้าตั้งตาอ่านให้เด็กฟัง เด็กหลับบ้าง หาวบ้างแม้เนื้อหาจะครบถ้วน แต่ความสนใจแทบตกดิน ทำให้คนมองว่าอืดอาด เนือย ไม่น่าสนใจ ไม่รู้ว่าตรงไหนควรตื่นเต้น ควรผ่อนปรน เล่าเรื่อง หรือแสดง แบบนั่งอ่านให้ฟัง

-เพลงบางครั้งใส่มา เยอะไป และบางครั้ง เห้ยยย ... มันไม่ควรใช้เพลงนี้อะ

-เนื้อหา ออกแนวหม่นหมองเกินไป ไม่ค่อยถูกจริตคนทั่วไป เจาะได้เฉพาะกลุ่มเท่านั้น (ตามกลุ่มช้างบน) ถ้ารู้จักเล่า รู้จักใส่กว่านี้ จะเพิ่มกลุ่มคนดูได้ในส่วนนึง

ข้อดีอีกอย่างที่ผมอยากแทรกก็คือแฟนคลับละคนเรื่องนี้ยังเหนียวแน่น โดยผมสังเกตุจากกระทู้ไหนที่เป็นประเด็นสำคัญของเรื่องจะมีคนมาคุย หรือ มาบวก (ผมไม่รู้ว่าคืออะไรเพราะผมไม่ได้เล่นบอร์ดจริงจัง ได้แค่แอบอ่าน ที่เป็นเครื่องหมายบวกแล้วแสดงตัวเลขคล้ายๆไลค์) ยังมีการพูดคุยกล่าวถึงเยอะพอสมควร

นี่เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวของผมเท่านั้น เพราะผมเองก็ชอบแนวขีดๆเขียนๆ นิดนึง แต่แนวของผมจะทะลึ่ง คำหยาบพอเป็นกระษัยกว่านี้ แต่ขอบอกเลย ถ้าแฟนผมไม่ชวนดูผมคงไม่ได้ดูหนังที่ "ถูกจริต" ผมอย่างเรื่องนี้

ปัจฉิมลิขิต ผมพิมพ์ในมือถือ อาจมีคำผิดบ้างขออภัยด้วย