ชอบไปปฎิบัติ ถ้าว่างมักไปเจ็ดแปดวัน

ทุกครั้งที่ไป วันแรกๆเบื่อเซ็ง  จบคอร์สชอบมาก สงบ
ไปสักพักใหญ่  กลับมาทำงานจะเป็นคนเดิม ขี้โมโห ทุกข์คิดมาก และไม่ได้ปฎิบัติต่อ


ไปมา4-5ครั้งแล้ว คนรอบข้างเรียกไปเข้าค่าย คนไกลๆหน่อยเริ่มถามที่บ้านว่า ที่ไปบ่อยๆเราเปลี่ยนไปไหม คิดว่าได้อะไรบ้าง งานดีไหม และอื่นๆ
เพื่อนถามเหมือนกันว่า ก้อยังทุกใช่ไหมเพราะเป็นคนคิดมาก. ไม่น่าเชื่อว่าชอบไป. เค้าก้อพูดประโยคนึงว่า
ไม่ว่าจะไปบ่อยแค่ไหน ถ้าใจไม่ปล่อยวางก้อไม่มีประโยชน์

เราฟังเห็นจริงด้วย เพราะตัวเองก้อยังขี้โมโหขี้รำคาญ. แต่ก้อยังชอบไป เพราะได้ตัดทุกอย่าง สงบดีไม่ต้องคิดเรื่องหาเงิน ที่ไปเพราะหวังว่าสักวันจะเข้าใจ
สัจธรรมและปล่อยได้จริงๆ ไม่ได้ไปเพราะมีปัญหาชีวิตหรือทุกข์ใจแต่ไปเพราะชอบ

ที่พิมมาคือ เราเสียเวลาเหมือนที่คนอื่นพูดหรือเป่า. อยู่ที่ไหนก้อปฏิบัติได้จริงๆแหละ แค่เราไม่ทำจะทำแค่ไปวัด

ขอบคุณค่ะ