ผู้หญิงสมัยนี้เป็นถึงขนาดนี้เลยหรอ ? ภาคสอง

ก่อนอื่นต้องขออภัยคนที่อ่านกระทู้นี้ไปแล้วนะค่ะ เพื่อความต่อเนื่องของเนื้อเรื่องสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้อ่านถ้ามัวย้อนไปย้อนมามันจะเสียอารมณ์ค่ะ

เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 4-5 เดือนที่แล้ว เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเองโดยตรงแต่ก็เกือบเกิดขึ้นเหมือนกัน
เริ่มเรื่องเลยดีกว่า คือว่า คุณสามีได้ทำงานที่ห้างสรรพสินค้าขนาดเล็กแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้าน ก่อนที่จะเริ่มทำงานต้องไปฝึกงานต่างจังหวัดเป็นเวลาครึ่งเดือน ที่นี้ก็ต้องนอนโรงแรมใช่ไหมค่ะ ปกติแล้วดิฉันกับสามีต้องโทรหากันทุกวันตามประสาใช่ไหมค่ะ แต่มันมีวันนึงที่ไม่ปกติค่ะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า
สามี : นี่ตัวเองตัวเองรู้จัก พี หรือเปล่าอ่ะ (ขอใช้ชื่อพีแล้วกัน)
เรา : ไม่รู้จักอ่ะ พีไหน หรอ
สามี : อ้าว ไหนพีเค้าบอกว่ารู้จักตัวเองอ่ะ
เรา : พีไหน ไม่รู้จัก ( นึกไปนึกมาจากรายละเอียดที่สามีเล่าให้ฟัง ) อ๋อ คนนี้นี่เอง รู้จักทำไมหรอ
สามี : ป่าว ไม่มีอะไร ( อ้าวไอ้นี่ไม่มีอะไรแล้วจะถามตรูทำไมว่ะ กลิ่นตุๆเริ่มมา )
เรา : มีอะไรบอกมา ( เริ่มมีอารมณ์ )
สามี : ก็เมื่อกี้อ่ะ พี มาถาม เค้าว่าเค้ามีแฟนหรือยังอ่ะ
เรา : แล้วตัวเองบอกไปว่างัยล่ะ
สามี : เค้าก็บอกไปว่า มีเมียแล้ว  ( แอบแรงนะคุณสามี ) แล้วก็บอกไปด้วยว่า ตัวเองเป็นใคร ชื่ออะไร บ้านอยู่ไหน เป็นลูกใคร ( อันนี้ไม่รู้ว่าจะบอกไปทำไม ) พีถึงได้บอกว่ารู้จักตัวเองไง
เรา : อืม ( เคลียร์จบ ) แล้วตัวเองทำอะไรอยู่อ่ะ
สามี : เค้านอนเขียนโน็ตงานอยู่บนเตียงอ่ะ ( กลิ่นเริ่มมาอีกแล้ว )
เรา  : แล้วตอนพีถามอ่ะ ตัวเองอยู่ที่ไหน
สามี : เค้าก็นอนอยู่บนเตียงอ่ะ ( ยังจะมาตอบน่าตาเฉย )
เรา : ( ตอนนี้ปรี้ดเริ่มแตก ) แล้วมันล่ะอยู่ตรงไหน
สามี : พีหรอ ( เออนะชี ) เค้านั่งอยู่ข้างเตียงอ่ะ ( ตอนนี้เลือดเริ่มขึ้นหน้า ) แต่ตัวเองไม่ต้องคิดมากนะมีคนอยู่เยอะคนเค้าเข้ามานั่งคุยกันอ่ะ ( แหมจะมาไม่ให้ฉันคิดมากมันจะงาบผัวฉันอยู่แล้วจะให้ฉันอยู่เฉยๆได้ยังไง )
เรา : แล้วตอนนี้มันอยู่ไหน ( เปลี่ยนสรรพนามทันที )
สามี: ออกไปแล้ว
เรา : แล้วทำไมมันถึงได้ถามตัวเองอย่างนั้นล่ะ
สามี : เค้าก็ไม่รู้เหมือนกัน
เรา : มันมาชอบตัวเองหรอ
สามี : ไม่รู้สิ แต่เวลาเค้าทำกิจกรรมเค้าแอบสังเกตุว่าพีแอบมองเค้าบ่อยๆนะ ( อ้าวแสดงว่าแกก็มองมันสิ )
เรา : หรอ ( อุตสาห์หาหน้าตาแบบว่าหล่อน้อยกว่า ณเดช แล้วนะเนี่ย ยังจะมีคนมาแย่งฉันอีกหรอ )
สามี : แต่ตัวเองไม่ต้องกลัวนะ เค้าบอกไปแล้ว่ามีเมียแล้ว และพีก็รู้จักตัวเองด้วย ไม่มีอะไรหรอก
เรา : เออ ให้มันจริงเหอะ อย่าให้มารู้ทีหลังก็แล้วกันว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นอ่ะ
สามี : ก็บอกว่าไม่มีอะไรงัย ถ้าเค้ารู้ว่าบอกตัวเองแล้วเป็นอย่างงี้เค้าไม่บอกตัวเองดีกว่า ( แกก็ลองไม่บอกสิถ้าฉันรู้ทีหลังฉันเอาแกตายแน่ )
เรา : อืม ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร ( ทั้งทีในใจร้อนเป็นไฟอยู่แล้ว ) งั้นแค่นี้ก่อนนะ เค้าง่วงนอนแล้วอ่ะ
สามี : อืม ไปนอนเถอะเดี๋ยวเค้าก็นอนแล้วเหมือนกัน
เรา : อย่าให้รู้นะว่านอนกับใครอ่ะ
สามี : เออ รู้แล้วน่า ยังไม่อยากตาย

หลังจากนั้น สอง สามวันคุณสามีก็ฝึกงานเสร็จแล้วก็กลับบ้าน แล้วเค้าก็เล่าให้เราฟังว่า หลังจากที่สามีเราบอกไปว่ามีเมียแล้ว พีก็ไปหาคนใหม่ได้ทันทีเลย ( แหมพลาดจากเป้านี้ก็หาเป้าใหม่ได้เลยนะ ) แต่ผู้ชายคนนี้ก็มีเมียมีลูกแล้วนะ ส่วนตัวพี ก็มีสามีแล้วเหมือนกัน สามีบอกว่ารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ก็เล่นด้วยกับพีเหมือนกัน ทั้งๆที่สามีเราเตือนแล้วว่าให้นึกถึงลูกเมียบ้างก่อนที่จะทำอะไรอ่ะ
หลังจากที่เริ่มทำงานไปได้สักพักคุณสามีก็พาไปที่ทำงานค่ะ ( ก่อนหน้านั้นเคยไปแล้วค่ะแต่ไม่ได้ไปด้วยกัน )
ไปเดินซื้อของค่ะ พอเข้าไปในนั้นสิค่ะ เรื่องที่คิดว่าจบมันกลับยังไม่จบ ต่อหน้าต่แตาเลยค่ะ ยัยพีนี่แหล่ะค่ะ ส่งยิ้มหวานมาเลยค่ะพร้อมด้วยสายตาอันหวานย้อย ส่วนดิฉันหรอค่ะ ส่งสายตาพิฆาตไปเลยค่ะ พร้อมด้วยคำพูดอีกจำนวนนึง แต่พีไม่ได้ยินนะค่ะคนที่ได้ยินคือคุณสามีค่ะ ส่วนคุณสามีหรอค่ะ เดินก้มหน้าก้มตาอย่างเดียวค่ะไม่กล้ามองพีตอบ ส่วนพีหรอค่ะโดนสายตาที่มองจากดิฉันก็หลบแถบไม่ทันสิค่ะ ( หึ ให้มันรู้ซะบ้างใครเป็นใคร )
หลังจากนั้นก็เดินเลือกของอย่างสบายใจ จนมาเอจกับพวกชะนีกลุ่มนึงค่ะ พวกนี้ก็เป็นพวกของพีแหล่ะค่ะแต่พวกนี้ยังไม่รู้จักดิฉันนะค่ะว่าเป็นใคร
พอคุณสามีเดินผ่าน เอาเลยค่ะ ระริ้กระรี้ใส่คุณสามีเลยค่ะ พี่อย่างนู้นพี่อย่างนี้ ส่วนคุณสามีหรอค่ะยิ้มแหย่ๆสิค่ะ ถามคำตอบคำ ( เหมือนจะรู้ตัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น ) ส่วนเราหลังจากที่เดินซื้อของอย่างมีความสุขอยู่ดีๆก็มีมารมาซะงั้น ตอนแรกก็พอทนนะค่ะคิดซะว่าเพื่อนร่วมงานสามี แต่พอหลังๆสิค่ะมันชักมากเกินไปเริ่มทนไม่ไหว เลยจัดดอกแรกไปให้เลยค่ะด้วยคำที่ว่า "เผือกอะไรนะหนา " ผลตอบกลับมาคือเสียงเล่านั้นเงียบไปค่ะ ตามด้วยคุณสามีเดินตามประกบติดเลยค่ะ ( ทำไมกลัวฉันจะไปทำอะไรใครหรืองัย ฉันไม่บ้าขนาดนั้นหรอก ) แล้วก็บอกเราว่า นี่ ตัวเองมันไม่แรงไปหรอ เราก็บอกสามีว่า ไม่แรงหรอก ให้พวกมันเอาเวลาที่สนใจสามีชาวบ้านเนี่ย ไปสนใจสามีตัวเองดีกว่าไหม หลังจากนั้นก็จะกลับบ้านค่ะเลยเดินมาจ่ายเงิน ดิฉันเลยเลือกช่องที่พวกชะนีทั้งหลายให้บริการอยู่ค่ะ เพื่อจะจัดดอกที่สองให้ค่ะ ( แอบโรคจิตนิดนึง จะได้รู้ซะบ้างว่าฉันก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ) แต่คราวนี้ดิฉันไม่พูดอะไรสักคำ เพียงแต่ใช้สายตามองอย่างที่ฉันใช้มอง พี แหละค่ะ เพียงแต่ฉันใส่อารมณ์ให้มากกว่าเดิมแค่นั้นเอง ขนาดยัยพียังทนไม่ได้แล้วพวกเธอจะเหลือหรอ ดิฉันมองจนไม่มีใครกล้ามองฉันตอบเลยค่ะ ( ปกติเป็นคนมองคนแล้วดูดุอยู่แล้วแล้วยิ่งอารมณ์นะขณะนั้นลองคิดดูเหอะว่ามันจะขนาดไหน จนสามีต้องบอกว่าตัวเองหน้ากลัวอ่ะ ) หลังจากนั้นก็กลับบ้านค่ะ วันรุ่งขึ้นคุณสามีกลับมาจากที่ทำงานค่ะเค้ากลับมาบอกเราว่า นี่ๆๆตัวเองรู้ป่าวว่าตอนนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้ายุ่งกับเค้าแล้วอ่ะ เราก็แกล้งถามว่าทำไมหรอ ( แหมโดนไปซะขนาดนั้นแล้วยังกล้ามายุ่งอีกก็กล้าเกินไปล่ะ ) สามีก็บอกว่า ก็เมื่อวานอ่ะที่ตัวเองไปกับเค้าอ่ะ ตัวเองไปมองพวกมัน มันบอกว่าตัวเองมองพวกมันน่ากลัว แถมพวกมันยังบอกอีกนะว่าตัวเองโหดอ่ะ ( เอ้ะไปโหดตอนไหนว่ะเนี่ย ) แล้วเราก็แกล้งถามสามีว่าแล้วตัวเองตอบมันไปว่าไงอ่ะ สามีก็บอกว่า เค้าก็บอกไปว่าตัวเองอ่ะโหด ( น่าน....คุณสามี ) ขี้หึงเป็นเรื่องธรรมชาติ ชินแล้ว ส่วนเราก็บอกว่าดี จะได้รู้ว่าใครเป็นใครบ้างจะได้เลิกมายุ่ง นับจากนั้นมาทุกครั้งที่ดิฉันไปกับสามีพวกนั้นไม่เคยมาระริ้กระรี้กับสามีให้เห็นอีก ( แต่ลับหลังไม่รู้ว่ามีหรือป่าว )มีแต่รอยยิ้มแห้งๆส่งมาให้ดิฉันก็ยิ้มรับอย่างแห้งๆเหมือนกัน พร้อมกับสายตายเหมือนเดิม ( โรคจิตป่ะเนี่ยตรู ) และก็ไม่มีเรื่องผู้หญิงให้ระแคะระคายอีก

ป.ล. ที่เชื่อสามีก็เพราะสามีกลับบ้านตรงเวลาทุกคืน ตารางงานอยู่ที่ดิฉัน ไม่กล้าโกหกดิฉันเพราเค้ารู้ว่าถ้าเค้าโกหกแล้วนรกมันมีจริง
เค้าเลยไม่กล้าโกหก และก็โกหกไม่เก่ง โกหกทีรัยเมียจับได้ทุกที เลยเลือกที่จะบอกทุกเรื่อง ( มั้ง ) บางครั้งก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าบอก จนเราต้องบอกว่าไม่ต้องบอกก็ได้มั้ง แต่เค้าก็ย้อนเราว่า ถ้าเกิดเค้าไม่บอกตัวเองแล้วตัวเองมารู้ทีหลังเดี๋ยวก็มาโกรธเค้าอีกอ่ะ ( เออ อันนี้ก็จริง )สิ่งนี้แหละที่ทำให้เราเชื่อใจเค้า  แต่บางครั้งมันก็เข้าทำนองทีว่า เชื่อใจเธอแต่ไม่ไว้ใจเขา ค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่