ตามหาหนังที่เคยดูจากกระทู้ที่แล้ว เจอว่ามันคือ A.I.เป็นหนังของสปีลเบิร์กที่ทำเพื่ออุทิศให้สแตนลี่ย์ ครูบริค ซึ่งลองกลับไปดูใหม่อีกครั้ง ความรู้สึกเหมือนเดิมเลย คือเศร้า น้ำตาแตกเพราะสงสาร เดวิด เด็กน้อยหุ่นยนต์ ที่มีความรู้สึกเป็นมนุษย์ โหยหาความรักของแม่แม้กาลเวลาผ่านไป สองพันปี ความรักอยู่เหนือกาลเวลา โดยเฉพาะตอนท้ายๆ ที่เค้าถามว่า ถ้านำคนอื่นกลับมาจากกาลเวลาได้ ทำไมพาแม่ของเค้า กลับมาไม่ได้ ให้ความรู้สึกสะเทือนใจมาก

นอกจาก ชิลเดอร์ ลิสแล้ว เรื่องนี้ต้องบอก สปีลเบิกร์ก ทำหนังแนวนี้ได้ยอดเยี่ยมสุดๆ ไม่แพ้กัน โดยเฉพาะหนูน้อย ที่รับบทเป็นหุ่นยนต์ เดวิด เล่นได้ดีมาก หุ่นยนต์หน้าจะนิ่ง แต่ความรู้สึกมันออกมาจากดวงตาหมดเลย เมื่อแม่นำเค้าไปทิ้ง ทำไมแม่ไม่รักเค้า เค้าทำผิดอะไร เค้าอยากเป็นมนุษย์ ได้รักแม่และจะได้กลับไปอยู่กับแม่

ไม่ผิดหวังค่ะ