บ่ายๆวันนี้ควบเจ้าเวฟน้อยร้อยเดียวออกไปซื้อของแถวๆบ้าน  ขณะขี่ออกจากซอยที่เป็นเลยสวน
ก็เจอกับพี่สี่ล้อคันงามสีขาวราคาแพงตัดหน้าออกมาจากซอย  แต่ยังคุมรถได้เพราะผมขี่ไม่เร็ว
แค่ 40-50km/h  แต่ในใจก็เริ่มเซ็งๆแล้วที่ตัดหน้ากับแบบนี้   ขี่ตามมาสักพักผมก็เปิดไฟเลี้ยวขวา
เพื่อที่จะแซง  เมื่อดูว่าไม่มีรถหลังแซงขึ้นมาและเลนสวนมาไม่มีรถวิ่งมาผมก็แซงออกขวา  
แต่ครับ  แต่พี่เก๋งคันโตดันเปิดไฟเลี้ยวขวาตอนผมกำลังแซงพี่อยู่  ตอนนั้นผมอยู่ถึงประตูหลังรถเก๋ง
แล้วนะครับ  พร้อมกับค่อยๆเบี่ยงออกขวามาเพื่อแซงรถมอเตอร์ไซค์พ่วงขายของ  ผมเลยบีบแตรเตือน
พร้อมกับเร่งความเร็วแซงให้พ้นไป  พอแซงกลับเข้ามาในเลนแล้วเสียงสวรรค์ก็ดังตามหลังมาเลยครับ
พี่เก๋งคันโตบีบแตรกลับมาให้ผมโครมนึง  แค่นั้นล่ะครับระบบควบคุมอารมณ์ผมบกพร่องทันที  T_T
ผมหยุดรถขวางไว้แล้วบทสนทนาก็เกิดขึ้น

ผม  : เป็นเฮี้ยอะไร   ขับรถภาษาอะไร  ขับรถไม่มองกระจกหรือไง
เก๋ง : แล้วจะแซงทำไม
ผม  : ทำไมจะแซงไม่ได้  กรูแซง  กรูก็ดูกระจกก่อนว่าไม่มีรถตามหลังมา  แล้วล่ะจะแซง
         ได้ดูกระจกมองข้างหรือเปล่า  ไม่เห็นหรือไงว่ามีรถกำลังแซงขึ้นมา  
เก๋ง :  ก็เปิดไฟเลี้ยวแล้วไง  
ผม  :  เปิดไฟเลี้ยวแล้วเลี้ยวได้เลยหรือไง  ทำไมไม่ดูกระจกก่อนว่ามีรถตามมาหรือเปล่า
         ไอ้รวย..........

แล้วผมก็เดินกลับมาที่รถแล้วขี่ไปซื้อของตามเดิม   ที่โมโหไม่ใช่ว่าโดนเบียดตอนกำลังแซงนะครับ
แต่มันฟิวส์ขาดตอนโดนบีบแตรใส่กลับ   คือมันประมาทแล้วมันยังไม่สำนึกอีก  ไอ้พวกเวรๆ  แต่งตัวดีๆ
ขับรถแพงๆ  แบบนี้ผมว่าผมคงไม่ต้องมีมรรยาทหรือน้ำใจอะไรมันหรอก   ไม่งั้นมันไม่สำนึก

ขอบคุณครับ