ขอเล่าย้อนกลับไปตอนเราอยู่ปีหนึ่ง เราได้คบกับผู้ชายคณะเดียวกัน
ก็คบกัน มีทะเลาะกันบ้างดีกันบ้างตามประสาคนรัก
ฝ่ายชายดูแลเราดีมาก เอาใจใส่ ช่วงนั้นรักกันมาก มากจนฝ่ายชาย
พาเราไปหาพ่อแม่ เอ่ยปากบอกว่าเรานี่แหละ อนาคตแม่ของลูก
พ่อแม่ฝ่ายชายก็ดีกับเรามาก จนคิดว่าผู้ชายคนนี้แหละจะมาเป็นหัวหน้าครอบครัวของเรา
เราคบกันจนขึ้นปี4 ฝ่ายชายก็เปลี่ยนไป ติดเพื่อน ติดเหล้าบุหรี่ โทรไปไม่ค่อยรับ
หาเรื่องทะเลาะ พอปี4เทอม2 เราก็จับได้ว่าผู้ชายไปมีอะไรกับรุ่นน้อง
ทั้งเสนอตัวและผุ้ชายเข้าหา จนเราทนไม่ได้ขอเลิก ฝ่ายชายก็ไม่ยอมเลิก
แล้วก็ชอบบอกตลอดว่าเรียนจบแล้วเราแต่งงานกันนะ จากนั้นฝ่ายชายก็ทำ
ตัวดีมาตลอดกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แค่1เดือน ลายก็ออก แถมทำตัวเลวกว่าเดิม
เรามีเพื่อนผู้ชาย ก็ไม่ไห้คบ คบได้แต่เพื่อนผู้หญิง ต้องทำตามคำสั่งเท่านั้น
พอเราไม่ทำก็หาเรื่องทะเลาะ เราขอเลิกหลายรอบก็ไม่ยอม พาพ่อพาแม่ไปขอพ่อแม่เรา
บอกว่าจบปุ้บแต่งเลยนะ เราก็โมโหบอกไม่แต่ง จะรีบแต่งไปไหน งานการก็ยังไม่มีทำ
พ่อแม่ฝ่ายชายก็เอ่ยบอกว่ามาอยู่กับแม่ไม่ต้องทำอะไรเลย อยู่สบายๆช่วยแม่ขายทอง
ซึ่งตอนนั้นทุกคนก็ต่างอิจฉาเราบอกว่าเราได้แฟนรวยไม่ต้องทำอะไรอยู่บ้านสบายๆ
กับพ่อตาแม่ยาย แต่ตอนนั้นเรารู้สึกไม่อยากคบกับฝ่ายชายอีกแล้ว เพราะการกระทำ
มันมากเกินไป เราไม่อยากสบายถ้าแลกด้วยการที่สามีตัวเองยังทำตัวเกาะพ่อเกาะแม่อยู่
พอเรียนจบเราเลยตัดสินใจไปเรียนภาษาที่เมืองนอกสัก6เดือน โดยที่ไม่มีใครรู้
จนกระทั้งเราเจอผู้ชายคนนึงเรียนโท บริหาร ด้วยความที่ว่าคนเหงากับคนที่กำลังลืมรักมาเจอกัน
เราได้มีโอกาสพูดคุย ไปเที่ยวดูหนังฟังเพลง จนฝ่ายชายเอ่ยขอคบ ซึ่งตอนนั้นเราน่าจะยินดีตอบรับ
เค้าไป แต่ตอนนั้นสมองเรากลับสั่งให้ตอบปฎิเสธ แล้วภาพเก่าๆกับแฟนก็ค่อยๆโผล่ขึ้นมา
มันเริ่มตั้งแต่ภาพที่เรายังรักกัน จนมาถึงวันที่เราจับได้ว่าฝ่ายชายไปมีคนอื่น ภาพที่ฝ่ายชาย
เปลี่ยนไป แต่ทำไมเรายังถึงจำมัน พยายามลืมเท่าไหร่ พยายามเปิดใจให้คนใหม่เท่าไหร่
ก็ลืืมไม่ได้สักที ยิ่งคนใหม่ดีกับเราแค่ไหน ความทรงจำกับแฟนก็ยิ่งตอกย้ำเพิ่มมากขึ้น
ในที่สุดความลับก็ไม่มีในโลกเมื่อแฟนเรารู้ว่าเราหนีมาต่างประเทศก็เลยตามมารับกลับบ้าน
เราก็ไม่ยอมกลับ ก็เกิดการทะเลาะกันแล้วคนใหม่ดันมาหาพอดี ก็เกิดเรื่อง แฟนเราก็ด่า
ผู้ชายคนนั้น แล้วก็เกิดการต่อยกันจนได้ การที่เข้าไปห้ามผู้ชาย2คนต่อยกันนี้โครตลำบากเลย
สุดท้ายเราก็โดนลูกหมัดมา1 ปากแตกกันไป แฟนเราก็ไม่ยอมจบจะลากเรากลับไทยไปให้ได้
เราก็ไม่อยากกลับ แต่สุดท้ายโดนคำสั่งจากแม่ก็ต้องกลับ พอกลับมาถึงไทยก็เกิดเรื่องอีก
เมื่อผู้หญิงที่มันเคยมีอะไรด้วยมาขอฝ่ายชายจากเรา บอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ได้คบกับผู้ชายคนนั้น
เราก็ไม่รุ้จะทำยังไง ก็บอกไปว่าถ้าอยากได้ก็เอาไปเพราะพี่กับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว
ฝ่ายชายได้ยินก็โมโหด่าเรา จะทำร้ายเราแต่ก็หักห้ามใจที่จะไม่ตบตีเรา
เรารู้สึกว่ายิ่งอยู่ด้วยยิ่งอึดอัดยิ่งคิดถึงผู้ชายคนใหม่ แต่พออยู่กับคนใหม่ก็ดันรู้สึกเฉยๆ
ความรู้สึกกับคนเก่าก็ดันมา คนใหม่บอกกับเราว่าจะรอ รอจนกว่าเราจะเลิกกับฝ่ายชาย
เราก็ยิ่งรู้สึกแย่ เพราะรู้ดีว่ายังไงฝ่ายชายก็ไม่ยอมเลิก อีกอย่างในใจลึกๆเราก็ยังรัก
ตอนนี้เราอยู่แบบซังกะตายมาก อยู่เหมือนคนไม่มีอิสระ เราเลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนที่ทำงาน
ซึ่งสนิจกันพอควร เพื่อนก็แนะนำมาว่าให้ลองทำตัวร้ายๆดูแบบจู้จี้ขี้บ่น เชคโทรศัพท์ หาเรื่อง
ทะเลาะ ถ้าฝ่ายชายทนไม่ได้เดี๋ยวมันก็เลิก เมื่อวานก็เลยวีนชุดใหญ่ งี่เง่าจู้จี้ แต่คำตอบที่ได้มา
กลับกลายเป็นว่าฝ่ายชายชอบ " ตัวเองทำตัวแบบนี้ก็น่ารักนะ ทำบ่อยๆนะเค้าชอบ"
ตอนนี้กลุ้มใจมาก ไม่รู้จะทำยังไงดีอยากเลิกแต่ก็ยังตัดใจไม่ได้ พยายามนึกแต่ข้อดีของฝ่ายชาย
แต่ก็มีน้อยเหลือเกิน เราไม่รู้จะทำไงดีแล้ว ตอนนี้ตันไปหมด
เมื่อหมดรักแต่ฝ่ายชายไม่ยอมเลิก ทำยังไงดี?
ก็คบกัน มีทะเลาะกันบ้างดีกันบ้างตามประสาคนรัก
ฝ่ายชายดูแลเราดีมาก เอาใจใส่ ช่วงนั้นรักกันมาก มากจนฝ่ายชาย
พาเราไปหาพ่อแม่ เอ่ยปากบอกว่าเรานี่แหละ อนาคตแม่ของลูก
พ่อแม่ฝ่ายชายก็ดีกับเรามาก จนคิดว่าผู้ชายคนนี้แหละจะมาเป็นหัวหน้าครอบครัวของเรา
เราคบกันจนขึ้นปี4 ฝ่ายชายก็เปลี่ยนไป ติดเพื่อน ติดเหล้าบุหรี่ โทรไปไม่ค่อยรับ
หาเรื่องทะเลาะ พอปี4เทอม2 เราก็จับได้ว่าผู้ชายไปมีอะไรกับรุ่นน้อง
ทั้งเสนอตัวและผุ้ชายเข้าหา จนเราทนไม่ได้ขอเลิก ฝ่ายชายก็ไม่ยอมเลิก
แล้วก็ชอบบอกตลอดว่าเรียนจบแล้วเราแต่งงานกันนะ จากนั้นฝ่ายชายก็ทำ
ตัวดีมาตลอดกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แค่1เดือน ลายก็ออก แถมทำตัวเลวกว่าเดิม
เรามีเพื่อนผู้ชาย ก็ไม่ไห้คบ คบได้แต่เพื่อนผู้หญิง ต้องทำตามคำสั่งเท่านั้น
พอเราไม่ทำก็หาเรื่องทะเลาะ เราขอเลิกหลายรอบก็ไม่ยอม พาพ่อพาแม่ไปขอพ่อแม่เรา
บอกว่าจบปุ้บแต่งเลยนะ เราก็โมโหบอกไม่แต่ง จะรีบแต่งไปไหน งานการก็ยังไม่มีทำ
พ่อแม่ฝ่ายชายก็เอ่ยบอกว่ามาอยู่กับแม่ไม่ต้องทำอะไรเลย อยู่สบายๆช่วยแม่ขายทอง
ซึ่งตอนนั้นทุกคนก็ต่างอิจฉาเราบอกว่าเราได้แฟนรวยไม่ต้องทำอะไรอยู่บ้านสบายๆ
กับพ่อตาแม่ยาย แต่ตอนนั้นเรารู้สึกไม่อยากคบกับฝ่ายชายอีกแล้ว เพราะการกระทำ
มันมากเกินไป เราไม่อยากสบายถ้าแลกด้วยการที่สามีตัวเองยังทำตัวเกาะพ่อเกาะแม่อยู่
พอเรียนจบเราเลยตัดสินใจไปเรียนภาษาที่เมืองนอกสัก6เดือน โดยที่ไม่มีใครรู้
จนกระทั้งเราเจอผู้ชายคนนึงเรียนโท บริหาร ด้วยความที่ว่าคนเหงากับคนที่กำลังลืมรักมาเจอกัน
เราได้มีโอกาสพูดคุย ไปเที่ยวดูหนังฟังเพลง จนฝ่ายชายเอ่ยขอคบ ซึ่งตอนนั้นเราน่าจะยินดีตอบรับ
เค้าไป แต่ตอนนั้นสมองเรากลับสั่งให้ตอบปฎิเสธ แล้วภาพเก่าๆกับแฟนก็ค่อยๆโผล่ขึ้นมา
มันเริ่มตั้งแต่ภาพที่เรายังรักกัน จนมาถึงวันที่เราจับได้ว่าฝ่ายชายไปมีคนอื่น ภาพที่ฝ่ายชาย
เปลี่ยนไป แต่ทำไมเรายังถึงจำมัน พยายามลืมเท่าไหร่ พยายามเปิดใจให้คนใหม่เท่าไหร่
ก็ลืืมไม่ได้สักที ยิ่งคนใหม่ดีกับเราแค่ไหน ความทรงจำกับแฟนก็ยิ่งตอกย้ำเพิ่มมากขึ้น
ในที่สุดความลับก็ไม่มีในโลกเมื่อแฟนเรารู้ว่าเราหนีมาต่างประเทศก็เลยตามมารับกลับบ้าน
เราก็ไม่ยอมกลับ ก็เกิดการทะเลาะกันแล้วคนใหม่ดันมาหาพอดี ก็เกิดเรื่อง แฟนเราก็ด่า
ผู้ชายคนนั้น แล้วก็เกิดการต่อยกันจนได้ การที่เข้าไปห้ามผู้ชาย2คนต่อยกันนี้โครตลำบากเลย
สุดท้ายเราก็โดนลูกหมัดมา1 ปากแตกกันไป แฟนเราก็ไม่ยอมจบจะลากเรากลับไทยไปให้ได้
เราก็ไม่อยากกลับ แต่สุดท้ายโดนคำสั่งจากแม่ก็ต้องกลับ พอกลับมาถึงไทยก็เกิดเรื่องอีก
เมื่อผู้หญิงที่มันเคยมีอะไรด้วยมาขอฝ่ายชายจากเรา บอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ได้คบกับผู้ชายคนนั้น
เราก็ไม่รุ้จะทำยังไง ก็บอกไปว่าถ้าอยากได้ก็เอาไปเพราะพี่กับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว
ฝ่ายชายได้ยินก็โมโหด่าเรา จะทำร้ายเราแต่ก็หักห้ามใจที่จะไม่ตบตีเรา
เรารู้สึกว่ายิ่งอยู่ด้วยยิ่งอึดอัดยิ่งคิดถึงผู้ชายคนใหม่ แต่พออยู่กับคนใหม่ก็ดันรู้สึกเฉยๆ
ความรู้สึกกับคนเก่าก็ดันมา คนใหม่บอกกับเราว่าจะรอ รอจนกว่าเราจะเลิกกับฝ่ายชาย
เราก็ยิ่งรู้สึกแย่ เพราะรู้ดีว่ายังไงฝ่ายชายก็ไม่ยอมเลิก อีกอย่างในใจลึกๆเราก็ยังรัก
ตอนนี้เราอยู่แบบซังกะตายมาก อยู่เหมือนคนไม่มีอิสระ เราเลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนที่ทำงาน
ซึ่งสนิจกันพอควร เพื่อนก็แนะนำมาว่าให้ลองทำตัวร้ายๆดูแบบจู้จี้ขี้บ่น เชคโทรศัพท์ หาเรื่อง
ทะเลาะ ถ้าฝ่ายชายทนไม่ได้เดี๋ยวมันก็เลิก เมื่อวานก็เลยวีนชุดใหญ่ งี่เง่าจู้จี้ แต่คำตอบที่ได้มา
กลับกลายเป็นว่าฝ่ายชายชอบ " ตัวเองทำตัวแบบนี้ก็น่ารักนะ ทำบ่อยๆนะเค้าชอบ"
ตอนนี้กลุ้มใจมาก ไม่รู้จะทำยังไงดีอยากเลิกแต่ก็ยังตัดใจไม่ได้ พยายามนึกแต่ข้อดีของฝ่ายชาย
แต่ก็มีน้อยเหลือเกิน เราไม่รู้จะทำไงดีแล้ว ตอนนี้ตันไปหมด