A : นักเรียนไม่ต้องตัดเกรียนแล้ว
B : แค่นี้ก็ทนไม่ได้ สมัยก่อนฉันเคยไว้ทรงเกรียนมาตั้งนาน ทำให้ตั้งใจเรียนขึ้น

A : นักเรียนไม่ต้องทำการบ้านเยอะ ๆ แล้ว
B : แค่นี้ก็ทนไม่ได้ สมัยก่อนฉันเคยทำการบ้านเยอะ ๆ ทำให้เรียนเก่ง

A : นักเรียนไม่ต้องเคารพเสาธงตอนเช้าแล้ว
B : แค่นี้ก็ทนไม่ได้ สมัยก่อนฉันก็ทำ ทำให้มีระเบียบวินัยมากขึ้น

A : อีกหน่อยไม่ต้องเกณฑ์ทหารแล้ว ใครอยากเป็นก็สมัครได้เลย
B : แค่นี้ก็ทนไม่ได้ การเป็นทหารคือการฝึกความเป็นลูกผู้ชายนะ

และประโยคเช่น "เรื่องแค่นี้ทำไม่ได้ แล้วจะทำเรื่องอื่นได้ยังไง" ก็จะตามมา

คือตรรกะพวกนี้เยอะมาก ถ้ากลุ่ม B ทำแล้วได้ผล 100% จะไม่เถียงเลย
แต่ที่เห็นทำตาม B แล้วได้ผลแบบนั้นมีไม่ถึง 50% เลยมั้ง (เป็นตัวเลขจากประสบการณ์)
นอกนั้นไม่ว่าทำอะไร มันจะแย่ก็แย่ที่ตัวเองชัด ๆ
ถ้าใช้หัวแม่เท้าคิดซะหน่อย มันก็รู้แล้วว่าเป็นเหตุผลที่ไม่เกี่ยวเนื่องกัน
ตามตัวอย่างนี้
กินแม่โขงผสมโซดาแล้ว...เมา
กินชีวาสผสมโซดาแล้ว....เมา
กินแบล็คผสมโซดาแล้ว....เมา
กิน...ฯลฯ...ผสมโซดาแล้ว....เมา
ดังนั้น..กินโซดา...ทำให้...เมา

มันผิดตั้งแต่ input แล้ว เมื่อ input ผิด process มันจะไปถูกได้ยังไง
แต่ทำไมคนไทยถึงยังใช้ตรรกะนี้กันอยู่ หรือเพราะแค่ว่าเห็นเด็กสบายกว่า เลยไม่ชอบใจ แค่นั้น???