'พิมพิลาป'เป็นบทประพันธ์ของ โบตั๋น เล่าเรื่องของพิมพรรณ สาวขาพิการ เพราะโรคโปลิโอ
เธออาศัยอยู่กับพ่อ พี่ชาย และน้องสาว พ่อเกลียดเธอมาก เพราะความพิการของเธอ จึงไม่ค่อยสนใจเธอเท่าไหร่
แต่กลับไปรัก ไปใส่ใจ'พิมพร'น้องสาวเธอมากกว่า ดีที่เธอมี'ไพที'พี่ชายคอยดูแลอยู่ตั้งแต่เด็ก พิมพรรณออกจากโรงเรียนกลางคัน
เพราะให้น้องสาวเรียนต่อ เธอมีความฝันที่จะเป็นนักเขียน และเธอก็ยึดความฝันนี้เป็นแรงในการใช้ชีวิตอยู่
เธอจึงเริ่มงานประพันธ์ของเธอโดยใช้ชื่อนามปากกา'พิมพิลาไลย'

และการมาเป็นนักเขียนที่ทำให้เธอได้เจอ'สุมทุม'ชายหนุ่มที่เจ้าของบทร้อยกรองที่เธอชื่นชอบ เขาเป็นคุณครูเงินเดือนไม่มากเท่าไหร่
ทั้งสองต่างรู้จัก และสนิทสนมกันจนเกิดความรู้สึกพิเศษต่อกัน แต่ถึงแม้ว่าชีวิตเธอจะเจอกับคนที่เธอรัก และรักเธอ
เธอควรน่าจะมีความสุข แต่พ่อของเธอนั้นก็คอยมาทำตัวเป็นมารขวางความสุขในชีวิตของเธอ

เรื่องนี้ค่อนข้างเป็นเรื่องที่หนักมาก ชีวิตของพิมพรรณนี่แบบเมโลดราม่าสุดขีด ชีวิตเจอแต่เรื่องทุกข์และโศก อ่านแล้วแบบเครียดจริง
แต่บางช่วงแอบน่าเบื่อ เนื้อเรื่องไม่ค่อยมีอะไร เรียบๆนะตามความคิดของเรา ไม่ค่อยมีอะไรพีคเท่าไหร่

แต่เราก็ชอบ สิ่งที่เราชีวิตในนิยายสามารถจับต้องได้ ดูไม่เพ้อจนเกินไป เพราะเราเคยอ่านแต่พระเอกเศรษฐี นางเอกยาจกอะไรเทือกๆนี้
ความรักของพระ-นางก็ไม่ใช่ความรักแบบเพ้อพก เพ้อฝัน คือพระเอกรักแหละ แต่ใช้สมองรัก ไม่ใช่ไช้แค่หัวใจ นอกจากรักแล้วยังคิดถึง
อนาคตของตนเอง และคนรัก มันดูมีเหตุมีผล ไม่ใช่แบบรักเธอนะ จะเอาเธอมาเป็นเมียให้ได้ ดูเข้าใจได้ ไม่เวิ่นเว้อ
ถึงจะดูเครียดแต่ก็ชอบ

โดยรวมมันอาจหนักเกิ๊นสำหรับเรา(ที่ชินกับนิยายลูกกวาด) แต่เราก็โอเคกับเรื่องนี้นะ นอกจากสนุก ยังให้ความรู้นะ สรุปเลยว่าชอบ ^^