ผลจากการชื่นชอบฉากบู้ของเจมส์ มาร์ เมื่อคืน เช้าวันนี้ก็เลยย้อนดูฉากบู้ซ้ำอีกครั้ง ไปๆมาๆจึงตัดสินใจนั่งดูเรื่องนี้ใหม่ตั้งแต่ต้น
แล้วความรู้สึกบางอย่างมันก็เกิดขึ้น เรานิยามมันว่ารักซึมลึก
เราชื่นชอบละครดราม่าแต่ไม่ใช่ดราม่าแบบไร้เหตุผล ประเภทที่นางเอกชีวิตรันทดมากโดนรังแกจนไร้ทางสู้ทำอะไรก็ไม่ได้ตลอดเรื่อง ส่วนตัวร้ายทำเลวอะไรก็ขึ้นไปหมด เลวร้ายชั่วช้าแค่ไหนหรือต่อให้ฆ่าคนตายก็ไม่มีใครรู้ไม่มีใครทำอะไรได้ แต่ให้ไปชดใช้เวรกรรมที่สร้างไว้ในตอนสุดท้ายเหมือนละครพีเรียดหลายๆเรื่องที่คนติดกัน แบบนั้นเราไม่ชอบเลย ทำไมคนที่ทำเลวมาตลอดเรื่องแล้วรับผลของการกระทำแค่นิดเดียวในตอนสุดท้ายนี่นะ มันจะเป็นคำถามติดค้างในใจเราตลอดก็เลยเป็นเหตุผลให้ไม่ชอบดราม่าประเภทนั้น
แต่สำหรับคุณชายรณพีร์ มันดราม่าแต่เป็นดราม่าที่มีเหตุมีผลในแบบที่เราชอบ ชีวิตนางเอกรันทดโดนรังแกโดนทำร้ายแต่ยังอยู่ในพื้นฐานของความเป็นจริง ถึงชีวิตจะน่าสงสารมากแค่ไหนแต่ก็ยังมีความเข้มแข็งอยู่ในตัวเองเสมอ
เพียงขวัญเป็นผู้หญิงที่ร้องไห้แล้วทำให้เราไม่รู้สึกถึงความอ่อนแอที่เธอมี รู้ว่าเธอร้องไห้เพราะเสียใจ ร้องไห้จนเรารู้สึกสงสาร แต่เรารู้ว่าเธอจะลุกขึ้นมาสู้ต่อได้เพราะการกระทำของเธอทำให้เรารู้สึกแบบนั้น
พระเอกเป็นผู้ชายที่ค่อยๆ เติบโตขึ้นเรื่อยๆ จากเรื่องแรกที่ยังเป็นชายพีร์น้องเล็กของบ้านที่ขี้เล่น กระล่อน เฮฮาสนุกสนาน พอมาถึงเรื่องของตัวเอง เราได้เห็นชายพีร์ในมุมที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น เวลาอยู่กับนางเอกเขาทำให้เราเชื่อว่าเขาจะสามารถปกป้องผู้หญิงคนนี้ได้ แต่ในทางเดียวกันเมื่ออยู่กับพี่ๆ ความขี้เล่นเหล่านั้นก็ยังคงอยู่เป็นชายพีร์คนเดิมของทุกคน
เราค่อยๆ หลงรักตัวละครในคุณชายรณพีร์ขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆ ซึมซับความรู้สึกของพระนาง สำหรับเรามันเหมือนรักที่ซึมลึก หลายคนบอกเนิบบอกเนือยแต่ทุกๆการกระทำของตัวละครมันซึมซาบเข้าสู่หัวใจเราตลอดเวลา ไปๆมาๆ ก็เข้าสู่โหมดอินกับทุกๆ การกระทำของตัวละครทั้งหมด ถึงเรื่องไม่หวือหวาแต่กินใจมากจริงๆ ความรักของพระนางที่ละมุนละไมค่อยๆ รักกันไม่รีบร้อน ถึงเวลานี้ดำเนินเรื่องมาถึงครึ่งทางแล้ว คงพูดได้เต็มปากว่าเราชอบละครเรื่องนี้มาก
ขอบคุณพี่นกที่กำกับออกมาเป็นแบบนี้ ให้เวลาคนดูอย่างเราได้รู้สึกเหมือนที่ตัวละครรู้สึก และเชื่อว่าต่อไปคงจะบีบคั้นเรามากขึ้นกว่านี้แน่นอน ใจจริงก็อยากจะบอกว่าชอบเรื่องนี้มากที่สุดในห้าเรื่องนะ แต่เพราะเรื่องยังไม่จบและกลัวชายรุจกับชายเล็กจะเสียใจ เพราะทั้งสองเรื่องนั้นเราก็ชื่นชอบมากเช่นเดียวกัน แต่ถึงเวลานี้คุณชายรณพีร์ได้ใจเรามาก
ภาพหนึ่งในฉากประทับใจจากละครเรื่องนี้ที่เราชอบมาก
(คุณชายรณพีร์) นิยามของคำว่ารักซึมลึก
แล้วความรู้สึกบางอย่างมันก็เกิดขึ้น เรานิยามมันว่ารักซึมลึก
เราชื่นชอบละครดราม่าแต่ไม่ใช่ดราม่าแบบไร้เหตุผล ประเภทที่นางเอกชีวิตรันทดมากโดนรังแกจนไร้ทางสู้ทำอะไรก็ไม่ได้ตลอดเรื่อง ส่วนตัวร้ายทำเลวอะไรก็ขึ้นไปหมด เลวร้ายชั่วช้าแค่ไหนหรือต่อให้ฆ่าคนตายก็ไม่มีใครรู้ไม่มีใครทำอะไรได้ แต่ให้ไปชดใช้เวรกรรมที่สร้างไว้ในตอนสุดท้ายเหมือนละครพีเรียดหลายๆเรื่องที่คนติดกัน แบบนั้นเราไม่ชอบเลย ทำไมคนที่ทำเลวมาตลอดเรื่องแล้วรับผลของการกระทำแค่นิดเดียวในตอนสุดท้ายนี่นะ มันจะเป็นคำถามติดค้างในใจเราตลอดก็เลยเป็นเหตุผลให้ไม่ชอบดราม่าประเภทนั้น
แต่สำหรับคุณชายรณพีร์ มันดราม่าแต่เป็นดราม่าที่มีเหตุมีผลในแบบที่เราชอบ ชีวิตนางเอกรันทดโดนรังแกโดนทำร้ายแต่ยังอยู่ในพื้นฐานของความเป็นจริง ถึงชีวิตจะน่าสงสารมากแค่ไหนแต่ก็ยังมีความเข้มแข็งอยู่ในตัวเองเสมอ
เพียงขวัญเป็นผู้หญิงที่ร้องไห้แล้วทำให้เราไม่รู้สึกถึงความอ่อนแอที่เธอมี รู้ว่าเธอร้องไห้เพราะเสียใจ ร้องไห้จนเรารู้สึกสงสาร แต่เรารู้ว่าเธอจะลุกขึ้นมาสู้ต่อได้เพราะการกระทำของเธอทำให้เรารู้สึกแบบนั้น
พระเอกเป็นผู้ชายที่ค่อยๆ เติบโตขึ้นเรื่อยๆ จากเรื่องแรกที่ยังเป็นชายพีร์น้องเล็กของบ้านที่ขี้เล่น กระล่อน เฮฮาสนุกสนาน พอมาถึงเรื่องของตัวเอง เราได้เห็นชายพีร์ในมุมที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น เวลาอยู่กับนางเอกเขาทำให้เราเชื่อว่าเขาจะสามารถปกป้องผู้หญิงคนนี้ได้ แต่ในทางเดียวกันเมื่ออยู่กับพี่ๆ ความขี้เล่นเหล่านั้นก็ยังคงอยู่เป็นชายพีร์คนเดิมของทุกคน
เราค่อยๆ หลงรักตัวละครในคุณชายรณพีร์ขึ้นเรื่อยๆ ค่อยๆ ซึมซับความรู้สึกของพระนาง สำหรับเรามันเหมือนรักที่ซึมลึก หลายคนบอกเนิบบอกเนือยแต่ทุกๆการกระทำของตัวละครมันซึมซาบเข้าสู่หัวใจเราตลอดเวลา ไปๆมาๆ ก็เข้าสู่โหมดอินกับทุกๆ การกระทำของตัวละครทั้งหมด ถึงเรื่องไม่หวือหวาแต่กินใจมากจริงๆ ความรักของพระนางที่ละมุนละไมค่อยๆ รักกันไม่รีบร้อน ถึงเวลานี้ดำเนินเรื่องมาถึงครึ่งทางแล้ว คงพูดได้เต็มปากว่าเราชอบละครเรื่องนี้มาก
ขอบคุณพี่นกที่กำกับออกมาเป็นแบบนี้ ให้เวลาคนดูอย่างเราได้รู้สึกเหมือนที่ตัวละครรู้สึก และเชื่อว่าต่อไปคงจะบีบคั้นเรามากขึ้นกว่านี้แน่นอน ใจจริงก็อยากจะบอกว่าชอบเรื่องนี้มากที่สุดในห้าเรื่องนะ แต่เพราะเรื่องยังไม่จบและกลัวชายรุจกับชายเล็กจะเสียใจ เพราะทั้งสองเรื่องนั้นเราก็ชื่นชอบมากเช่นเดียวกัน แต่ถึงเวลานี้คุณชายรณพีร์ได้ใจเรามาก
ภาพหนึ่งในฉากประทับใจจากละครเรื่องนี้ที่เราชอบมาก