วันนี้เดี๊ยนนั่งดูรณพีร์วันนี้แบบลุ้นมาก
ลุ้นว่าเมื่อไหร่คุณกรองแก้วจะลุกขึ้นมาตบกับวิไลรัมภา

แก้วรู้ไหม สายตาของหล่อนมันบ่งบอกชัดเจนมากว่าหล่อนอยากลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อกระชากผมนังรัมภาให้หน้าหงาย
ทั้งๆที่นั่งต่อหน้าบุพการีผู้มีพระคุณทั้งสองของหล่อน และคุณชายน้อยสุดที่รักของฉัน
หล่อนก็ยังจิกตาใส่แม่วิไลรัมภาจนแทบแสงเลเซอร์จะพุ่งออกมา
แม้วันนี้ปากของหล่อนจะแดงน้อยลงแล้ว
แต่ฉันยังเห็นนะยะ ออร่าของหล่อนมันแผ่พุ่งทะมึนทึบเป็นรูปนางเสืออยู่ด้านหลัง

บรึ๋ย


ปล.อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะยะว่าหล่อนใช้วิธีไหนจับคุณชายหมอพ่อยอดขมองอิ่มของฉัน แต่เอาเถอะ... ฉันจะทำเป็นไม่เห็นไป... ไม่ใช่อะไรหรอกย่ะ เห็นแก่อนาคตของฉันที่ต้องอาศัยร่วมรั้วชายคาเดียวกับหล่อน เดียวชาวพระนครเขาจะหาว่าฉันไม่เคารพพี่สะใภ้ และรณพีร์ของฉันจะเสื่อมเสียเอาได้ เชอะ!