จะเริ่มยังไงดีอ่ะ อาการมันเป็นมาตั่งแต่เมื่อ3-4ปีที่แล้วอ่ะ สมัยอยู่มอปลาย ตอนนั้นมีปัญหากะที่บ้านและ ร.ร. มีอาการหูแว่ว ที่โรงเรียน เห็นคนใส่เสื้อสีเดียวกับห้องตัวเองแล้วตกใจ เหม่อๆ บางครั้งก็อยากตายไปให้พ้นๆ แต่ก็หาโอกาสและวิธ๊

จนเข้ามหาลัย ก็มีอาการชอบกังวล
นอนไม่หลับ บางครั้งต้องกินยานอนหลับ(ทิฟฟี่)
ตอนนี้เบื่อมากๆ สิ่งที่เคยชอบ เช่นเมื่อก่อนชอบมือถือนะ ชอบแต่งนู่นนี่นั่น แต่สมัยนี้สักแต่ใช้ก็พอ บ่อยครั้งลืมชาร์จ ลืมเอาไป บางทีก็หาย ที่จำได้ หายไปหกเครื่องแล้ว ยังไม่นับกล้อง กระเป๋าตังค์ บัตรต่างๆ ล่าสุดเคยลืม Galaxy S ไว้บนรถเมล์ ทั้งๆที่เมื่อก่อนหวงมือถืออย่างกะอะไรดี ไม่เคยหายเลย มีโดนล้วงกระเป๋าครั้งเดียวเอง
หงุดหงิดง่าย แค่โน็ตบุ๊คทำงานช้า หรือเห็นเพื่อนทำอะไรที่ไม่ชอบหน่อยก็หงุดหงิดแล้ว
บางครั้งกลับหอมา กะจะทบทวนบทเรียน พอจริงๆไม่มีกะจิตกะใจอ่านเลย มีแต่เรื่องบ้าๆเข้ามารกสมอง
บางครั้งก็มือสั่น ล่าสุดเคยเอากล้องแม่มาถ่าย ภาพสั่นเกือบทุกภาพ ยกเว้นภาพที่อยู่กลางแจ้ง ทั้งที่สมัยก่อนใช้กล้องตัวนี้ถ่าย มือนิ่งมากๆแม้เวลาเป็นตอนเย็น แสงน้อย ค.เร็วชัตเตอรต่ำ
บางครั้งดูหนังเก่าๆแล้วร้องให้ ไม่ใช่เพราะมันเศร้า แต่เพราะคิดถึงอดีตมากกว่า
เคยฆ่าตัวตายครั้งนึง โดยวิธีรมแก๊สในห้อง แต่ไม่สำเร็จ

เคยไปนั่งสมาธิที่วัด ก็อาการดีขึ้น แต่พอเมื่อเจอเหตุการณ์แย่ๆ มันก็เข้าอีรอบเดิม ตอนที่จะขึ้นรถไฟกลับบ้าน เคยคิดหนี ไม่ขึ้นรถไฟกลับด้วย
ไปออกกำลังกาย มันก็มีความสุขตอนนั้น พอกลับมาโลกปัจจุบัน มันก็เหมือนเดิม

อยากรู้ว่าตัวเองเป็นหรือเปล่า ถ้าเป็นจะทำอย่างไร อยากรักษาเพราะมันรบกวนสมาธิในการเรียน และการทำงานในอนคตมากกว่า ไม่คิดว่าตัวเองจะหาย แค่อยากให้มันไม่มารบกวนชีวิตการเรียน การทำงานของเราก็พอ