เจ้าของกระทู้มีความรักตั้งแต่สมัยเรียนค่ะ

อยากรู้ว่าเด็กสมัยนี้ คิดยังไงกับ คำว่า "แฟนคนแรกและแฟนคนสุดท้าย"

เจ้าของกระทู้ทั้งชีวิตมีแฟนแค่คนเดียว และสุดท้ายคนๆนั้นก็เป็นสามีและพ่อของลูก

เชื่อแหละว่า ทุกๆคนก็คงอยากให้คนที่เรา"เลือกแล้วว่าใช่" เป็นคนๆนั้นตลอดไป

ตั้งแต่สมัยเรียน มีแต่คนคัดค้านเรื่องความรักมาตลอด
บอกว่า "เดี๋ยวก็ไปเจอคนเยอะแยะ คนดีๆมากมาย...บลาๆๆ จะรีบมีแฟนไปทำไม...."

ซึ่ง รวมถึงเพื่อนของเราบางคน ที่ป่านนี้ก้ยังหาแฟนดีๆแบบนั้นไม่ได้สักที (แบบไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ ขยัน ไม่เจ้าชู้)

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราว่าข้อดีของการมีแฟนตั้งแต่เรียน สามารถศึกษานิสัยใจคอกันได้นาน เห็นพฤติกรรม และควบคุมประคับประคอง ให้เป็นไปในแนวทางที่ดีได้ ยกตัวอย่างแฟนเรา โตมา ทำงาน ไม่กินเหล้า บุหรี่ เที่ยวกลางคืน เพราะติดนิสัยไม่เริ่มพฤติกรรมแบบนี้ตั้งแต่แรก ที่เคยคุยกันไว้ตั้งแต่สมัยเรียน

ไม่รู้สิ เราว่าการมีแฟน เป็น การ "ลงทุน" อย่างหนึ่ง

สมมติ คนเรา อายุ 60 ปี แต่งงานเพื่อมีครอบครัวมีลูก ก็ไม่ควรเกิน 30 (โดยเฉพาะผุ้หญิง) เท่ากับเรา ต้องลงทุน "หา" คนที่จะมาอยุ่กับเราในอีก 30 ปีข้างหน้า เราก็ควรใช้เวลาศึกษาเขา และเพื่อให้ได้คนที่คิดว่าดีจริงๆ ดีที่สุดสำหรับเรา เวลาที่เราจะเริ่มมองคนๆนั้นก็ควรอายุ 20 เป็นต้นไป

อยากรู้ว่าเพื่อนๆคิดกันแบบนี้ไหม บางทีความรักมันไม่จำเป็นต้องใช้สมองก็จริง แต่มองถึงอนาคตยาวๆ คนที่มาอยู่กับเราได้นานขนาดนั้น
คงไม่ใช่คนที่รุ้จักเราประเดี๋ยวประด่าวแน่นอน

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ข้อดีอีกอย่าง ที่เราควรเริ่มๆมองหาคนที่ใช่เอาไว้ให้เร็วที่สุด เพราะยิ่งเวลาผ่านไป นิสัยก็จะเปลี่ยนไปด้วย ยกตัวอย่าง หนุ่มน้อย 10 ขวบ 15 ขวบ 20 และ 30 ความแก่นเซี้ยวเปรี่ยนซ่าย่อมเพิ่มระดับตามประสบการณ์

เราอยากแชร์ว่า มีใครคิดเห็นอย่างไรบ้าง การลงทุน คัดเลือก "แฟนคนแรก" เพื่อให้มาเป็น "แฟนคนสุดท้าย" มันย่อมดีกับทุกฝ่าย
ไม่ต้องมีปัญหามือที่สามที่สี่ ไม่ทำใครเจ็บ และแฟนคนนี้คุณได้เลือกมาแล้วกับมือ >>>
>>>>>> มันทำให้ปัญหา การเลิกรา เป็นเรื่องที่ยากมากๆ เพราะเราจะรุ้สึกว่าเขามีค่า คนที่เราเลือกแล้ว ใช่แล้ว คนแรกคือคนสุดท้ายแล้ว

ปล.เจ้าของกระทู้มีแฟนคนแรกเป็นคนๆเดียวกับสามีคนสุดท้าย ^^