วันนี้ผมต้องเข้ามาประชุมที่กรุงเทพฯ แต่เช้า ปกติก็จะขับรถส่วนตัวจากบ้าน(ใน กทม.นี่แหละ) ไปประชุม
แต่เมื่อวานฟังพยากรณ์อากาศแล้วเค้าบอกว่าฝนจะตก ทำงานอยู่บ้านนอกมาเกือบ 10 ปี ไม่ค่อยชินกับการขับรถฝ่าดงรถติดและความชื้นแฉะใน กทม. เลยนั่งรถไฟ้าไป

ไม่ได้ขึ้นรถไฟฟ้าช่วงเวลาเร่งด่วนมานานนนนนนนน มากแล้ว ไม่นึกเลยว่าเดี๋ยวนี้คนกรุงจะนิยมใช้ระบบขนส่งมวลชนไปทำงานกันมากมายมหาศาลขนาดนี้ สมัยก่อนผมว่าในรถถือว่าแน่นแล้ว แต่ก็ยังมีพื้นที่ว่างให้พอหมุนซ้ายเอียงขวาได้บ้าง แต่ปัจจุบันนี้ผมว่า รถไฟฟ้า กทม. ก็แทบไม่ต่างอะไรกับการไปนั่งรถไฟโตเกียวตอน 8 โมงเช้า ดีกว่าหน่อยตรงที่ไม่มีพนักงานมาคอยดันหลังคนที่เข้าประตูไม่ได้ให้เข้าไปอัดกระป๋องอยู่ข้างในเหมือนเมืองยุ่นเขาเท่านั้น



เรื่องมันเกิดเมื่อผมขึ้นรถจากลาดพร้าวมาได้ซัก 2 สถานี
ผู้โดยสารทยอยขึ้นมาเพิ่มเรื่อย ๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะมีท่านใดยอมยงธงลงจากขบวนรถเลย
จากที่ผมยืนโหนเสาอยู่ตรงแถวกลางประตู ก็ถูกคลื่นมหาชนดันให้ขยับเข้ามาด้านในจนเข้ามุม หนีไปไหนไม่ได้แล้ว
ผู้คนหนาแน่นยัดทะนานมาก แน่นจนไม่เหลือที่ว่างระหว่างบุคคลอีกต่อไป
แน่นกันจนไม่ต้องมาถามหาความเท่าเทียมกันของชายหญิงกันอีกแล้ว
เพราะไม่ว่าคุณจะเป็นเพศอะไร ณ บัดนั้น ทุกคนจะถูกบีบอัดให้ยืนแนบชิดติดกัน จนถ้าเอามือไว้ข้างตัวก็ไม่สามารถยกมือขึ้นได้ หรือว่าถ้ายกมือขึ้นไปโหนเสา ก็จะไม่สามารถหดมือมาไว้ข้างตัวได้

เมือชายหญิงที่ไม่รู้จักกันต้องมายืนแนบกันโดยไม่ได้ตั้งใจ
ตามธรรมชาติ และกลไกระวังภัย ฝ่ายหญิงก็ต้องยืนหันหลังให้ฝ่ายชาย คงไม่มีใครกล้าหันหน้าประจันกันเพื่อให้ลมหายใจของอีกฝ่ายพ่นรดหน้ากันเองแน่

สาวออฟฟิศคนหนึ่งถูกดันให้มายืนอยู่ข้างหน้าผม เธอไว้ผมยาว แล้วเกล้าเป็นมวยกลม ๆ หลวม ๆ ไว้ที่ท้ายทอย

ขอบอกก่อนที่จะเข้าใจผิด ผมไม่ได้ยืนแนบบั้นท้ายของเธอ ผมไม่ใช่พวกโรคจิตหรือฉวยโอกาสลามก (แม้ลึก ๆ จะเก็บกดบ้างก็ตาม ) ผมเอากระเป๋าสะพายข้างของผมมาห้อยคั่นกลางระหว่างเอวไว้ไม่ให้แนบแน่นจนเกินเหตุ
ผมคิดว่าผมได้พยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ล่วงเกินใคร และไม่ให้ใครมาล่วงเกินบั้นท้ายผมไปพร้อม ๆ กันแล้ว...
(ไม่อยากบอกเลยว่า เคยโดนชายแปลกหน้าบนรถไฟฟ้าเอาช้างน้อยมาถูก้น)

พอรถไฟเริ่มเคลื่อนออกจากสถานี สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เริ่มสร้างความงวยงงให้กับผม
มวยผมของเธอมันถลามาทิ่มจมูกผม
แว่บแรกผมนึกว่าเธอไม่ตั้งใจ เดี๋ยวคงถอยห่าง
แต่ที่ไหนได้ อึดใจถัดมา มันเริ่มไม่ใช่การทิ่มจมูกแบบธรรมดา
แต่เป็นการทิ่มแล้วขยี้!!

บร๊ะเจ้า!! เธอกำลังใส่หูฟังฟังเพลงจากมือถือ และดูเหมือนว่าเธอ... ส่ายหัวไปด้วย
เธอจะรู้หรือไม่ว่า ขณะที่เพลงเธอกำลังมัน แต่อวัยวะของเธอนั้น กำลัง "คันจมูกผม"

10 วินาทีหลังจากนั้น ผมก็แปลงร่างเป็นพี่ชลาชล กลายเป็นผู้ชำนาญการด้านเส้นผมผู้หญิงในทันที
รู้เลยว่าเส้นผมของเธอย้อมสีไปกี่ปอย เสียตรงไหน แตกปลายกี่เส้น และชัดเจนแจ่มจมูกเลยว่า เมือคืนนี้จนถึงเช้านี้ "เธอไม่ได้สระผม!"

ขาผมสั่นผับ ๆ เพราะการขยี้ของเธอมันทำผมแทบจาม
ด้วยจรรยาบรรณส่วนตัว กลัวน้ำมูกรดหัวเธอ ผมทำไม่ได้ ได้แต่ขมิบอวัยวะบางอย่างไว้ และเพ่งสมาธิไปที่อื่นที่ไม่ใช่จมูก

โชคดีที่เหตุการณ์นี้จบลงในเวลาไม่ถึง 30 วินาที คนที่ยืนข้างหน้าเธอขยับตัวทิ้งระยะ เธอเลยเบี่ยงมวยผมเธอหนีห่างจากรูจมูกผมไปได้
ช้ากว่านี้อีกไม่เกิน 5 วิ เธออาจต้องลงรีบลงจากรถแล่ววิ่งเข้าร้านสระผมเป็นแน่

ขอร้องเถอะครับคุณผู้หญิง
ขึ้นรถไฟฟ้าเวลาเร่งด่วนรถแน่น "โปรดระวังมวยผมของคุณ และรูจมูกของคนที่อยู่ข้างหลังด้วย"



ขอบคุณครับ

ปล. ไม่ได้อยากมาม่า ว่าร้ายหรืออาฆาตใคร แค่อยากขอความร่วมมือ และระมัดระวังในการใช้รถไฟฟ้า จึงขอรักษาสิทธิ์ของผู้ถูกพาดพิง ไม่บอกรายละเอียดรถไฟ และชื่อสถานี

แก้ไขเพิ่มเติม มีคนแนะนำให้แท็คเพิ่มในห้องแป้งฯ ด้วย เพราะสาว ๆ กลุ่มที่ผมอยากบอก(บางคน)เค้าเล่นอยู่ห้องนั้น
ขออนุญาตแท็คนะครับคุณผู้หญิง เป็นเรื่องที่ผมอยากขอร้องจริง ๆ Please