เอามาถามในที่นี้ เราหมายถึง อาการประมานว่า พล่ามตลอด ตั้งใจมาตลอด ว่าจะ จะไม่กับสิ่งๆนั้น แต่ดัน...ต้องแพ้ให้กับความต้องการตัวเอง เช่น ไม่ชอบอะไร แต่ก้ออดที่จะสนใจเกี่ยวกับสิ่งนั้นไม่ได้น่ะค่ะ หรือ

ถ้าคนในโรงเรียนเกลียดเราเราควรจะอยู่ในโรงเรียนแบบไม่คิดมากยังไงดีคะพอดีว่าเจอปัญหาน่ะค่ะบางครั้งเขาก็ชอบพูดแซะหรือเอาความลับของเรามาพูดบ้าง เราต้องทำตัวยังไงหรือทำยังไงดี

สวัสดีค่ะก็อย่างที่เห็นเราโดนเพื่อนเกลียดแทบทั้งห้องคือเราโดนเพื่อนคนนึงเกลียดไม่รู้เพราะว่าอะไรและเขาก็ยังเป็นศูนย์กลางของห้องคนอื่นๆที่เป็นเพื่อนเขาก็เกลียดเราและตอนนั้นเราคบกับเพื่อนคนนึงอยู่เพื่อน

กลอนเก้า @ ยามตกต่ำ ซ้ำเจ็บไข้ จงใจจิต วอนทรงฤทธิ์ โปรดพระพร เช้าค่ำสาย เปี่ยมความหวัง พลังพลิกฟื้น สุขใจกาย ไป่เดียวดาย กลัววายชึพ ไปไยกัน @ พระประสงค์ จงสำเร็จ ในตัวข

.... " จินตนาการ " .... กับความมืด ความเงียบ ความสงบ จิตได้พบ ประสพสุข สันติสม ไร้โกรธเกลียด ไร้โทษะ ไร้ระทม จิตบอกบ่ม ชมชื่น .. คืนราตรี ความสงบ สยบ ความวังเวง ยินแผ่วเพลง ธรรมชาติ วาดสุข

ไม่ชอบการจากลาเลย เป็นอะไรที่จิตตกมาก เศร้า ไม่อยากให้จากไปไหน และไม่อยากให้ใครจากเราไปเลย ไม่ว่าจะเป็น เสียชีวิต ย้ายถิ่นฐาน การทำงาน เราก็รู้สึกเสียใจเป็นพิเศษ รู้สึกเดียวดาย อ้างว้าง เหงา เศร้า ในห

มนุษย์มีปรกติ รักสุข เกลียดทุกข์ แต่มักทำกรรมอันส่งผลเป็นทุกข์ นั่นเพราะมนุษย์มี อวิชชา คือ ความไม่รู้ ไม่รู้อะไร? ไม่รู้ ไม่เข้าใจว่า ความเป็นธรรมชาติของทุกข์ นั้นเป็นอย่างไร และไม่รู้ว่าจะดับทุกข์

จิตของมนุษย์ทุกคนต้องเป็นแบบนี้มั๊ยครับ หรือมันเป็นแค่สมมุติบัญญัติ ไม่ใช่ความจริงแท้ๆ