เราเป็นคนคิดมากนะคะ ขี้น้อยใจด้วย กว่าที่เราจะจีบคนนี้ได้สนิทขนาดนี้นี่นานพอดูเกือบครึ่งปีค่ะ (พัฒนาจาก หลบ แอบมอง คุยนิดๆ เจอหน้า+คุยนิด เจอหน้า+คุยยาว คุยบ่อยๆ) ซึ่งเราเป็นคนเรียบร้อยมาก ขี้อายมากด้วย แต่ก็กล้ากว่าเขาแหละค่ะ

เราแคร์สายตารอบข้างค่ะ คนที่บริษัทเราและเขาทราบกันหมด ว่าเราจีบเขา ทางนั้นก็ขี้อายยยยย มีแค่คนสนิทมากๆเท่านั้นที่จะทราบว่าเราคุยกันแบบไหน เอาเป็นว่า ไม่ได้คุยกันสองต่อสองหรอกค่ะ ต้องมีเพื่อนสนิท พี่ที่สนิท ที่ไม่ปากมากขี้แซวอีกคนอยู่ด้วยอีก จะได้คุยกันยาวววว โดยไม่สนอีกคนเลย

แต่พอต่อหน้าคนเยอะๆ เราก็ไม่กล้าทักหรอกค่ะ แค่นี้คนก็คงมองเราง่ายเกินไปแล้ว เขาก็ได้แต่แอบมองเราค่ะ ทีกับเพื่อนหญิงคนอื่นนี่ แทบจะเล่นหัวกันแล้วค่ะ อย่างที่เคยบอกแหละค่ะ เพื่อนสนิทเขาก็ชอบเขาด้วย

บอกตามตรงว่าตอนนี้เหนื่อยมากๆ ท้อสุดๆ อยากย้ายที่ทำงานใหม่ เกลียดดดดตัวเอง เกลียดดเขาที่ทำแบบนี้ เกลียดดรอบข้างที่ไม่เข้าใจเราและเขา เฮ้อออ

ที่ทนเจ็บอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะ กลัวเขาเจ็บถ้าเราไปแล้วน่ะค่ะ แต่ตอนนี้เราชักเจ็บจนจะทนไม่ไหวแล้วค่ะ ถ้ามีคนที่พอดีๆกับเรามาจีบตอนนี้นะคะ เราไปแน่ๆค่ะ แต่ไม่มีที่พอดีเลยค่ะ ไม่ดีมากๆก็เหลือเดนไปเลยค่ะ T____T