เมื่อกี้นี้สดๆร้อนๆเลยค่ะ

ร้านเราเป็น2ห้อง เปิดร้านค้าขายคนละห้องกับพี่สาว ซึ่งทำเป็นกระจกกั้นค่ะ มองทะลุกันได้

เราก็ไปนั่งเล่นร้านพี่ เปิดทีวี คอม พัดลมทิ้งไว้ คือมันมองทะลุกระจกได้นึกว่าไม่มีอะไร

พอดีเราหันไปเป็นเงาดำๆ เลยเดินมาดู เจอผู้ชายวัยรุ่นคนนึงกำลังเปิดลิ้นชักโต๊ะตัวนึงของเราอยู่(เราไม่ได้เก็บตังไว้ที่โต๊ะตัวนั้นค่ะ)

เรา: ทำอะไร หาอะไรค่ะ

ผู้ชาย: หากรรไกร จะยืมกรรไกรไปซ่อมรถ รถผมเสีย

เรา: ยืมกรรไกรไปซ่อมรถ รถเสียอยู่ไหน

ผู้ชาย: หน้าเซเว่น   (คือเซเว่นกะร้านเรานี่ประมานช่วงตึกนึงนะ แล้วระหว่างทางมีร้านตลอดด้วย)

เรา: แล้วทำไมไม่เรียก

ผู้ชาย: เรียกแล้ว ไม่มีคนมา

เรา: แล้วมันควรป่ะ ไปเปิดลิ้นชักคนอื่นแบบนั้นอ่ะ  เสียหน้าเซเว่น มายืมถึงนี่เลยหลอ ไกลไปไหม

ผู้ชาย: ไม่มีใครให้ยืม

เรา: อืม ไม่ไห้เหมือนกัน

แล้วเราก็หันไปเรียกแม่เลย พี่สาวด้วย ให้มาช่วยกันดูว่ามีไรหายไหม ไม่มีอะไรหายค่ะ แต่คิดว่าสังคมสมัยนี้นะขโมยซะกลางวัน ตอบหน้าซื่อๆเลยอ่ะ พอเราเรียกแม่กะพี่มาก็รีบเดินหายไปเลยค่ะ คือตอนนั้นเราไม่กลัวเพราะร้านค้าทั้งนั้นข้างๆร้านเรา เราตะโกนทีเดียวคงรู้ทั้งตลาด เสียงเราดังมากกกกกกค่ะ แต่สมมติว่าเป็นคนที่อยู่ในย่านไม่ค่อยมีคนหรือเป็นคนแก่อยู่ร้านคนเดียวสิค่ะ

ยังไงก็ระวังนะค่ะ สังคมสมัยนี้ เราคิดว่าไม่มีไรอยู่แค่ข้างๆร้านก็มองเห็นกระจกทะลุแท้ๆ