- ประมาณว่า ห่วงลูกมาก ไม่น่าให้เขาเกิดมารับรู้ทุกข์ ของการเกิด แก่ เจ็บ ตาย (กฏพระไตรลักษณ์)

- หรือ ห่วงกังวลว่า เขาจะอดยาก จากผลประชากรล้นโลก มีความแข่งขันสูง ต้องแย่งอาหาร แย่งอากาศกันหายใจ

- ในรายที่ลูกพิการ ถึงกับตัดสินชีวิตแทนลูก ด้วยการฆาตกรรมลูก เพื่อลูกไม่ต้องทนลำบาก ถูกรังเกียจจากสังคมตลอดชีวิต (ตามที่เคยปรากฏเป็นข่าวเมื่อไม่นาน เหตุเกิดในประเทศจีนครับ)


ท่านจะกรุณาเป็นธรรมทาน เปลี่ยนทัศนะคติเหล่านี้อย่างไรได้บ้างครับ ?


ความคิดเห็นส่วนตัว เฉพาะในกรณีแรก มองว่า ธรรมพระไตรลักษณ์ ท่านสอนรู้แจ้งไว้ให้ปลงไม่หลงยึดติดเท่านั้น แต่การคิดเลยเถิดไปจนเป็นความวิตกกังวล จะผิดจุดประสงค์ไปหรือเปล่า