"...วันก่อนได้อ่านบทความเรื่องของเจ้าของร้านต้นไม้
ประมาณว่า....เจ้าของร้านต้นไม้ได้มอบกระถางต้นไม้ให้แก่เด็กสาว
ให้เด็กสาวไปใส่ต้นไม้ที่เธอเลี้ยงดูอย่างดีจนต้นไม้ล้นออกนอกกระถาง
เพราะเป็นต้นไม้ที่แฟนหนุ่มมอบให้

เจ้าของร้านต้นไม้ได้นึกถึงความรักในวัยหนุ่ม
ที่ได้มอบต้นไม้ให้แก่สาวที่ตนเองรัก
แต่ต้นไม้ต้นนั้นถูกปล่อยให้แห้งร่วงโรย
เขาเปรียบต้นไม้ต้นนั้นเป็นความรักที่เขาให้เธอ...."


ผมอ่านเรื่องคนขายต้นไม้แล้ว
กลับมีความรู้สึกว่าเขาจำกัดความรักด้วยขอบเขตของตนเอง
เป็นความรักที่เห็นแก่ตัว ห่างจากความรักที่สวยงาม

ความรักนั้นเป็นความสุขที่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข
เรามีความสุขที่ได้อยู่ร่วมกับความสุขของคนที่เรารัก
เรามีความสุขที่ได้เห็นเธอมีความสุขกับต้นไม้ที่เธอรัก
เป็นโชคดีที่เราได้มีโอกาศหาต้นไม้ที่เธอชอบมามอบให้เธอ
ในวันที่ดอกไม้บานนั้น
มีคนเคยพูดว่า ภาษาดอกไม้นั้นสวยงามโดยไม่ต้องเอ่ยถ้อยคำใด....
(....เธอได้กล่าวถ้อยคำ ที่อ่อนหวาน ไพเราะและงดงามที่สุด โดยไม่มีวจีใดเอื้อนเอ่ย....)

ถ้าจะถามผมว่าจะมอบต้นไม้ใดให้เธอแทนความรักล้นใจ
ผมจะตอบเธอว่า....ต้นไม้ทุกต้นที่ทำให้ผมได้เห็นรอยยิ้มที่มีความสุขของเธอ....


แต่ถ้าถามผมว่าจะมอบดอกไม้อะไรให้เธอแทนความรักของผม
ผมจะมอบ..ดอกชบา..ให้แก่เธอ

บอกความนัยว่า....
....แม้วันนี้เธอมองไม่เห็นความรัก
ผมก็ยังรักเธอยอมทนรอ
หากวันหน้าเธอมีผัวแล้วยังคงรักมั่น
ยอมทนอกหัก รอวันผัวเธอตาย  หึ หึ....