เราคนนึงที่รู้สึกว่าคบกับแฟนแล้วเหนื่อยใจ เราทะเลาะกันบ่อยๆ ไม่ได้มีเรื่องมือที่สาม
แต่เหมือนมีหลายเรื่องที่ความคิดเราสวนทางกัน

   เราอาจจะเคยชินตอนช่วงเป็นโสดที่เราอยากทำไรก็ทำได้ แต่พอคนๆนี้เข้ามา ความรู้สึกเราเหมือนถูกบังคับ
เหมือนโดนบงการชีวิตในทุกเรื่อง เราจะทำอะไรก็ไม่ได้
โทรศัพท์ต้องคุยกันทุกพักเที่ยง เราโทรช้าก็เป็นเรื่องแล้ว บางครั้งทำงานมันมาฟิกเวลาไม่ได้ มีเลทกันบ้างถ้ามันยังค้างงานกันอยู่ ณ จุดนั้น
หรือบางครั้งแฟนเราจะโทรมาเราก็มัวมาคุยมันก็ไม่ถูก พักเที่งก็แค่ชั่วโมงเดียว ไหนจะกินข้าว ยิ่งคุยเราก็รีบร้อนลน ยิ่งทะเลาะกัน
หรือเป็นเพราะเราอยู่ห่างกัน เรากับแฟนอยู่กันคนละที่ นานๆจะได้เจอ
ทำอะไรเราต้องรายงานทุกอย่าง เวลานี้ทำอะไร
อย่างเราเล่นเกมส์บ้างเห็นเพื่อนๆเล่นกัน เราตอบเฟสช้า หรือโทรไปหาช้าแค่ 5 นาทีก็เป็นเรื่องใหญ่โต
เค้าบอกให้เราลบเกมส์ออก เวลาเราจะพูดหรือทำอะไรต้องคอยระวังตัวตลอดกลัวจะทำอะไรผิดแล้วอีกฝ่ายไม่พอใจขึ้นมา
เราไม่อยากทะเลาะกัน เหมือนเราต้องฝืนตัวเองทุกเรื่อง คนรักกันมันต้องปรับตัว เราก็พยายาม

   เราย้อนกลับไปคิดว่าเราเองทำให้เขาอึดอัดบ้างหรือป่าว เราห้ามในเรื่องที่สมควรห้าม อย่างเรื่องคุยกับคนอื่นมีแฟนแล้วก็ห้ามคุยอยู่แล้ว
เค้าห้ามเราไม่ให้ไปไหน เราไม่ออกไปได้ ยิ่งกับเพื่อนผู้ชายเราก็เข้าใจ เพราะเราเองก็เคยห้ามเขาเรื่องไปไหนกับผู้หญิงสองต่อสอง
มันหลายเรื่องจนทำให้ชีวิตประจำวันของเราต้องเปลี่ยนไป จนบางครั้งเราโดนคนในครอบครัวเหน็บแนม แต่เราก็ทำเฉยๆไว้
เราลำบากใจจริงๆ

ปล. เราเป็นผู้หญิงคะ เห็นมีบางความเห็นสงสัย แล้วเราคบเด็กแฟนเราอ่อนกว่า แต่ก็แค่ปีเดียว ไม่รู้คู่อื่นเค้ามีปัญหาแนวๆนี้ไหม