สวัสดีครับ ผมมีเรื่องราวเกี่ยวกับความรักของผมมาเล่าให้ฟังมันเป็นเรื่องที่ผมไม่เข้าใจเลยว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วกำลังดำเนินอยู่ตอนนี้มันคือ

ความรักหรืออะไรกันแน่ ผมกับแฟนเรากลับมาคบกันอีกครั้ง หลังจากที่สี่ปีที่แล้วเคยเลิกกันด้วยความไม่เข้าใจกัน ตอนนั้นทั้งผมและเธอยังเรียนมหาลัยอยู่

เลยครับ ผมยอมรับว่าผมมีคนใหม่ในตอนนั้น แล้วเค้าก็มีแฟนใหม่หลังจากที่เลิกกับผมได้ไม่นาน ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมเสียดายที่ไม่ให้โอกาสเธอได้

ปรับปรุงตัวเลย ประมาณว่าอยู่ๆก็เลิกกระทันหัน เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจตัวเองมาก ถึงมากที่สุด ผมก็ตามใจเธอทุกอย่าง จนถึงขีดสุดเราไม่เข้าใจ

กันจนผมบอกเลิกเธอ ตอนนั้นเธอเสียใจมาก รองไห้อยู่หลายวัน ผมอยากกลับไปคบกับเธอต่อ แต่มันเหมือนกับว่าเรามาเริ่มต้นใหม่กับคนอื่นแล้วเลยไม่

อยากให้อีกคนต้องเสียใจ แต่เธอก็มีแฟนใหม่ไม่ถึงเดือนครับ ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าก็ยังดีใจที่มีคนมาดูแลเธอ แทนผม
    เราสองคนต่างมีชีวิตของตัวเองจนเวลาผ่านไปสี่ปี เราทั้งคู่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ผมเลิกกับแฟนอีกคนเพราะเราไกลกันมาก คือผมต้องทำงานอยู่

ต่างประเทศครับ เธอทิ้งผมเพราะไม่มีเวลาอีกทั้งมีคนที่ดีกว่ามาในชีวิตเธอ แต่ผมก็ไม่ได้เสียใจอะไรมากครับ คิดว่าเค้าไปเจอคนที่ดีกว่าแล้วก็ดีใจด้วยคิด

แค่ว่า เราทำหน้าที่ของเราเต็มที่แล้ว มันไม่ดีพอก็คงต้องเลิกกัน ส่วนแฟนผมที่เลิกกับผมเมื่อสี่ปีที่แล้ว เธอก็มีแฟนใหม่อีกหลายคน แต่ด้วยอะไรไม่ทราบ

ช่วงที่ผมอกหักได้คุยกับเธอ ซึ่งเธอก็ยังไม่มีใคร แต่มีคนมาตามจีบเธอเยอะมาก ผมยอมรับว่าก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ตามจีบเธอ แต่ตั้งแต่วันแรกที่คุยกันอีกครั้ง

ผมก็รู้เลยว่าเธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากเด็กสาวมหาลัยที่เคยรู้จัก ขี้อาย กลายเป็นสาวมั่น แล้วมีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก จนทำให้ผมรู้สึกกดดัน

มากในตอนแรกที่คุยกัน แต่ด้วยความคิดที่อยากจะกลับไปแก้ไขสิ่งผิดพลาดที่เคยทำไว้กับเธอ ผมเลยกลับมาอยู่ในสถานะยอมเธอทุกกรณีเหมือนเมื่อสี่ปีที่

ผ่านมาเลย เกือบลืมไปครับ จริงๆแล้วผมเป็นคน มีมนุษยสัมพันษ์ดี ขี้เล่น เป็นกันเอง แต่ใจร้อนมาก ซึ่งนิสัยไม่น่าเข้ากับสาวมั่นแฟนผมได้เลย เพราะเธอก็

ใจร้อน ขี้วีน ถ้าไม่ได้ดั่งใจ โดยเฉพาะเรื่องแฟน
    เรากลับมาคบกันอีกครั้ง ผมเข้าเส้นชัยเหนือคนอื่นๆ ด้วยเหตุผลง่ายๆคือ เคยเป็นแฟนเก่า อยู่ด้วยแล้วไม่เครียด เป็นผู้ชายไม่เยอะ แล้วตามใจ

เธอทุกกรณี ในขณะที่คนอื่นที่มาจีบเธอ รวยกว่า มีเวลามากกว่า แต่มีอีโก้สูงมาก เธอเลยไม่ชอบ แล้วก็เลือกผม
    ตอนนี้เราคบกันมาเกือบปีแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมยอมรับว่ามีความสุขมาก ผมรักเธอมาก ถึงยอมเธอได้ทุกๆอย่าง ไม่ว่าเธอจะทำอะไร

อยากได้อะไร ผมก็หามาให้ทุกอย่าง จนบางครั้งไม่กล้าบอกเพื่อนเพราะกลัวอายเพื่อน เรื่องบางเรื่องผู้หญิงควรทำแต่ผมก็ทำให้อะไรแบบนี้ครับ แต่เราสอง

คนทะเลาะกันบ่อยมาก จนบางครั้งผมคิดว่าเธอรักผมจริงหรือเปล่า หรือกลับมาคบเพื่ออะไรกันแน่ เราแปลนที่จะแต่งงานปีหน้าแล้ว แต่ถึงตอนนี้ยังไม่มั่น

ใจเลยว่าเธอรักผมจริง ผมถามเธอบ่อยมากว่ารักผมมั้ย เธอก็บอกว่ารัก แต่หลายๆการกระทำมันเหมือนไม่ให้เกียรติกันเลย เธอชอบบอกว่าในบรรดาคนที่

มาจีบเธอผมเป็นคนที่จนที่สุด (ปัจจุบัน ผมทำงานต่างประเทศ เงินเดือนประมาณ 7000 USD / เดือน) ส่วนเธอ ได้ประมาณ สามหมื่นบาท แต่เงินไม่เคย

เหลือเลย คือเธอบอกว่า ผิดหรอที่หาเงินเก่งแล้วใช้เงินเก่ง คือผมก็ไม่ได้อะไรกับเงินเธออยู่แล้วมันเป็นเงินเธอ ผมไม่วุ่นวาย กลายเป็นความผิดของผมอีกที่

หาให้เธอได้น้อย ตอนนี้ผมก็ให้เงินเธอทุกเดือนอยู่แล้ว ประมาณ เดือนละสี่หมื่น อย่าเพิ่งคิดว่าเงินเดือนที่เหลือผมเอาไปใช้หมดนะครับ คือผมเอาไปลงทุน

ครับ เงินที่ใช้จริงๆต่อเดือนตอนอยู่ต่างประเทศไม่ถึงสามหมื่น น้อยกว่าที่แฟนผมใช้อีก แต่คิดว่าที่อดทนทำก็เพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข เราลำบากแค่

ไหนก็ไม่เป็นไร ตอนทะเลาะผมไม่เคยด่าว่าเธอเลย พูดดีๆตลอด พยายามหาเหตุผลมาคุย แต่เธอชอบพูดให้ผมเสียน้ำใจบ่อยมาก จนบางครั้งต้องแอบไป

ร้องไห้คนเดียว เธอชอบบอกว่า "ถ้าไม่เข้าใจกันก็เลิกกันไปเลย ฉันไม่เสียใจหรอก เต็มที่ก็หาแฟนใหม่ ถึงไม่มีเธอฉันก็อยู่ได้ ชีวิตฉันไม่มีทางแย่ลง เธอก็

น่าจะรู้"
หรือไม่ก็ประมาณท้าให้เลิกกันไปเลย "คิดว่าหาแฟนใหม่ที่มีเวลาแล้วก็รวยกว่าเธอไม่ได้หรอ เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันหาได้ " อะไรประมาณนี้ครับ เรื่องที่

ทะเลาะกันบางก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย บางครั้งผมก็งงว่าทำไมโกรธมากขนาดนี้ เช่น แค่บอกว่าเธอจัดบ้านให้หน่อยสิครับ เธอจะวีนเลยแล้วบอกว่าก็ฉันเป็น

ของฉันแบบนี้ ไม่เคยทำ มีแต่คนตามใจ รับไม่ได้ก็เลิกไปเลย อะไรแบบนี้ครับ หรือบางครั้งแค่เห็นหน้าผมก็หงุดหงิดแล้ว จริงๆผมก็ไม่อยากให้เธอทำ

อะไรหรอกครับ แค่อยากเห็นว่าเธอต้องการทำอะไรเพื่อผมบ้าง อย่างน้อยก็เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอรักผมจริง
    ผมไม่เข้าใจเลยว่าที่เธอพูดไปพราะโมโห หรืออะไร แต่ในฐานะผู้ชายคนนึง มันเหมือนไม่ให้เกียรติกันเลย ตอนนี้ผมงงมาก ไม่รู้ว่าเธอรักผม

จริงๆมั้ย เธอไม่เคยปรับตัวเข้าหาผมเลย มีแต่ผมที่ยอมเธอทุกอย่างปรับตัวเข้าหาเธอทุกอย่าง เราถึงยังคบกันอยู่แบบนี้ แล้วแบบนี้แต่งงานกันไปเราจะมี

ความสุขกันมั้ยครับ เพื่อนๆช่วยให้ความคิดเห็นหน่อยนะครับ ตอนนี้ผมคิดไม่ออกจริงๆ เพราะรักเธอมากหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมไม่เคยเล่าหรือระบายให้ใครฟัง

เลยเพราะกลัวอาย ก่อนหน้าที่จะคบกันมีเพื่อนเคยเตือนว่าเราจะไปด้วยกันได้หรอ เพราะว่าใจร้อนกันทั้งคู่ แต่ตอนนั้นผมคิดว่าเธอยังไม่รักผมเธอก็เป็น

แบบนี้หล่ะครับ แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้วมันเหมือนเดินทางตรงทางแยกไม่รู้จะไปทางไหนดี ผมยอรับว่ารักเธอมากไม่อยากเลิกกับเธอ แต่ก็ไม่อยากเสียใจ

แบบนี้อีก ผมเลยอยากจะได้ข้อคิดเห็นมุมมองคนอื่นบ้างครับ ว่าใครเป็นแบบนี้บ้าง  ช่วยให้ข้อเสนอแนะผมหน่อยนะครับ