การที่ผมนำเรื่องนี้ขึ้นมากล่าวในกระทู้นี้อีกครั้ง มีความประสงค์ที่จะให้เยาวชน มุสลิมในห้องศาสนาพันทิปนี้ เข้าใจว่าหลักการของศาสนา อิสลาม หรือบัญญัติ ในอัลกุรอานนั้นว่า สามารถที่จะนำมาปฏิบัติและใช้กับชีวิตประจำวันได้เสมอ โดยจะต้องพิจารณา ด้วยสติปัญญา ให้ถูกกับ กาลเวลาและสถานที่
แต่หลักการที่มนุษย์สร้างขึ้นหรือที่นำมาต่อเติมหลักการของศาสนาอิสลาม ที่ไม่ใช่บัญญัติของพระเจ้า หรือ ของ อัลลอฮ์ตะอาลานั้น,ไม่ว่าจะมีทฎษฎีที่ สุดสวยหรือ แหลมคมอย่างไร,แต่กำหนดขึ้นมา ด้วยวิธีการบิดเบือน บัญญัติของพระเจ้าในอัลกุรอานนั้น ย่อมไม่อาจจะนำมาปฏิบัติได้ในชีวิตจริง ทั้งนี้เพราะว่า ขัดกับ มนุษยธรรม จริยาธรรม และ คุณธรรมเกินกว่า ที่ สังคมมนุษย์จะยอมรับได้
ตัวอย่างเช่น ได้มีผู้เสนอทฤษฎี, เหตุผลและหลักการต่างๆ ในการลงโทษผู้ ทำ ซินา คือ เรื่อง การลงโทษผู้ผิดทางประเวณี ในรูปแบบต่าง ซึ่งมีโทษถึงตาย ด้วยการ STONING หรือ การประหารด้วยการรุมกันใช้ก้อนหินขว้างปาหัวของผู้ถูกกล่าวหา จนสมองแตกเละและสิ้นชีวิตในที่สุด, และด้วยวิธีอืนๆ, ซึ่งจะอ่านพบได้ จากกระทู้ต่อไปนี้
http://ppantip.com/topic/30564952
http://ppantip.com/topic/30563630
http://ppantip.com/topic/30548826
http://ppantip.com/topic/30557325
เขาเหล่านั้น ศรัทธาว่าการ STONING เป้นหลักการของศาสนาอิสลาม และได้อธิบายหาเหตุผลต่างๆ มาอธิบายยืนยัน ซึ่งสร้างความเสียหายให้กับหลักการของศาสนาอิสลาม เป็นอย่างยิ่ง และถูกนำมาวิจารย์ล้อเลียนความทารุณและป่าเถื่อน ว่ามีอยู่ในศาสนาอิสลาม
ในศาสนาอิสลามโทษสูงสุด ในการทำ ซินา หรือ ผิดประเวณี ที่ร้ายแรงที่สุด นั้น คือ การโบย ไม่เกิน 100 ที และไม่มีโทษประหาร และ ไม่ขาดสภาพจากการเป็นมุสลิม ซึ่งรวมทั้งมุสลิมผู้ดื่มเหล้า เมายา, และผู้ลักขะโมย เขาพวกนี้ ไม่ได้ขาดจากการเป็นมุสลิม ตามเงื่อนไขเมื่อสำนึกตัวได้และเลิกการกระทำความชั่วเหล่านั้นอีกต่อไป
การประหารชีวิตของผู้กระทำผิดดังกล่าวผิดหลักการของอิสลามโดยที่พวกเขาเหล่านั้นยังเป็นมุสลิมอยู่แต่ไม่อาจจะมีโอกาส ในการกลับตัวเป็นมุสลิมที่ดี ใช้ชีวิตอย่างสมาชิกที่ดีของสังคมได้อีกต่อไป เนื่องจากถูกโทษประหารเสียก่อน
เราจะเห็นว่า การลงโทษ ในการทำผิดทางประเวณีก็ดี, การลักขะโมยก็ดี และการดื่มเหล้าก็ดี (ความจริงแล้ว ก็..ไม่ดี) มุสลิมผู้แสดงความรู้ในห้องศาสนากลุ่มนี้ นำการลงโทษที่ผิดวิสัยมนุษย์และขาดมนุษย์ธรรม มาอ้างอิงว่าเป็นหลักการและคำสอนของศาสนาอิสลาม ทำให้เกิดเป็นที่ล้อเลียนและการโต้เถียง หลบหลู่หลักการศาสนาและศาสดา,และผู้ทรงศีลของผุ้ต่างศรัทธา
จาก: http://ppantip.com/topic/30571335
ได้มีสตรีมุสลิมผู้ที่ได้ทำ “ซินา” และยอมรับสารภาพ และ ตั้งครรภ์ แล้ว ตั้งคำถามขอความช่วยเหลือ และคำแนะนำ แต่ไม่มีมุสลิมผู้ใดที่จะ อ้างทฤษฎี ที่คุยนักคุยหนาเหล่านั้นขึ้นมาใช้อธิบาย แต่ปรากฏว่าความดุร้ายหายไปหมด ความโหดเหี้ยมทารุณ หดหายไป ทุกๆคนที่ มีความเฉียบขาด ในเรื่อง “ซินา” หดหัวหมด ไม่กล้าที่จะโผล่หน้าออกมาอธิบาย ตามหลักการที่อวดอ้างมา
ทั้งนี้เพราะว่า สิ่งที่ตนนำมาแสดงอวด ความเฉียบขาด ในการลงโทษนั้นไม่ใช่หลักการของศาสนาอิสลาม, มันไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมโดยทั่วไป โดยเฉพาะในสังคมของผู้ที่มีใจคุณธรรม ซึ่งไม่จำเป็นจะต้อง เกี่ยวกับผู้นับถือลัทธิศาสนาใด
ความมีใจทรงไว้ด้วย คุณธรรม แห่งความเมตตากรุณาปราณีนั้น เป็นรากฐานของทุกๆศาสนา ซึ่ง ถูก กำหนดมาในหัวใจมนุษย์ทุกๆคนตั้งแต่เกิดมานอกเสียจากผู้ที่ หัวใจ เต็มไปด้วย พิษร้ายของ “ซัยตอน”
ท่านสมาชิกทั้งหลายคง เคยได้ยินนิทานเรื่อง “หนูกับแมว”
"หนูฝูงหนึ่งมักจะถูกแมวจับไปกินเป็นประจำ ดังนั้น พวกมันจึงปรึกษากันว่าจะหาวิธีป้องกันแมวอย่างไรดี หนูที่เฉลียวฉลาดตัวหนึ่งกล่าวขึ้นว่า “เอากระดิ่งไปผูกคอแมวดีกว่า พอแมวเดินมา พวกเราก็จะได้ยินเสียงกระดิ่งแว่วมาแต่ไกล ทำให้มีเวลาวิ่งหนีได้ทันไงล่ะหนูทุกตัวต่างเห็นด้วย แต่หนูตัวหนึ่งกลับตั้งคำถามขึ้นว่า “แล้วใครล่ะจะอาสาเอากระดิ่งไปผูกคอแมว” เมื่อถูกถามเช่นนี้พวกหนูต่างสั่นหัว ไม่มีใครกล้าเสี่ยงอันตรายนำกระดิ่งไปผูกคอแมว..
นิทานเรื่องนี้เมื่อมาเปรียบเทียบในกรณีนี้ ได้สอนให้เรารู้ว่า “ความคิดเห็นที่ดีที่มาจากสมองตัวเองหรือ จาก ทฤษฏีหรือคำสอนในศาสนา เมื่อเราเรียนและศึกษาแล้วจะต้องเข้าใจ และใช้สติปัญญา แจกแจงว่าเป้นหลักการของศาสนาที่แท้จริงหรือไม่? แล้วจึงนำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตประจำวัน ให้ถูก กาละเทศะ หรือ ให้ถูกเวลาและสถานที่ แล้วหลักการเหล่านั้น จึงจะบังเกิดผล
แต่ถ้าเรามีแต่ทฤษฎีและความรู้แต่เพียงเท่านั้น, และขาดเหตุผลที่จะนำมาใช้กับชีวิตประจำวันในสังคม, เมื่อถึงการจะนำมาใช้ปฏิบัติ แล้ว กลับจนปัญญาไม่อาจจะ เผชิญหน้ากับสังคมอย่างเปิดเผย เหมือนอย่างที่พูดคุยไว้ได้
เปรียบเช่นกับ หนู ผู้ฉลาดหลักแหลมในนิทานเรื่องนี้ มีความคิดและสติปัญญา แต่ไม่อาจจะประยุกต์เอาความคิดนั้นมาใช้แก้ปัญหาได้ เมื่อผจญกับปัญหาที่แท้จริง
“หนูกับแมว”
การที่ผมนำเรื่องนี้ขึ้นมากล่าวในกระทู้นี้อีกครั้ง มีความประสงค์ที่จะให้เยาวชน มุสลิมในห้องศาสนาพันทิปนี้ เข้าใจว่าหลักการของศาสนา อิสลาม หรือบัญญัติ ในอัลกุรอานนั้นว่า สามารถที่จะนำมาปฏิบัติและใช้กับชีวิตประจำวันได้เสมอ โดยจะต้องพิจารณา ด้วยสติปัญญา ให้ถูกกับ กาลเวลาและสถานที่
แต่หลักการที่มนุษย์สร้างขึ้นหรือที่นำมาต่อเติมหลักการของศาสนาอิสลาม ที่ไม่ใช่บัญญัติของพระเจ้า หรือ ของ อัลลอฮ์ตะอาลานั้น,ไม่ว่าจะมีทฎษฎีที่ สุดสวยหรือ แหลมคมอย่างไร,แต่กำหนดขึ้นมา ด้วยวิธีการบิดเบือน บัญญัติของพระเจ้าในอัลกุรอานนั้น ย่อมไม่อาจจะนำมาปฏิบัติได้ในชีวิตจริง ทั้งนี้เพราะว่า ขัดกับ มนุษยธรรม จริยาธรรม และ คุณธรรมเกินกว่า ที่ สังคมมนุษย์จะยอมรับได้
ตัวอย่างเช่น ได้มีผู้เสนอทฤษฎี, เหตุผลและหลักการต่างๆ ในการลงโทษผู้ ทำ ซินา คือ เรื่อง การลงโทษผู้ผิดทางประเวณี ในรูปแบบต่าง ซึ่งมีโทษถึงตาย ด้วยการ STONING หรือ การประหารด้วยการรุมกันใช้ก้อนหินขว้างปาหัวของผู้ถูกกล่าวหา จนสมองแตกเละและสิ้นชีวิตในที่สุด, และด้วยวิธีอืนๆ, ซึ่งจะอ่านพบได้ จากกระทู้ต่อไปนี้
http://ppantip.com/topic/30564952
http://ppantip.com/topic/30563630
http://ppantip.com/topic/30548826
http://ppantip.com/topic/30557325
เขาเหล่านั้น ศรัทธาว่าการ STONING เป้นหลักการของศาสนาอิสลาม และได้อธิบายหาเหตุผลต่างๆ มาอธิบายยืนยัน ซึ่งสร้างความเสียหายให้กับหลักการของศาสนาอิสลาม เป็นอย่างยิ่ง และถูกนำมาวิจารย์ล้อเลียนความทารุณและป่าเถื่อน ว่ามีอยู่ในศาสนาอิสลาม
ในศาสนาอิสลามโทษสูงสุด ในการทำ ซินา หรือ ผิดประเวณี ที่ร้ายแรงที่สุด นั้น คือ การโบย ไม่เกิน 100 ที และไม่มีโทษประหาร และ ไม่ขาดสภาพจากการเป็นมุสลิม ซึ่งรวมทั้งมุสลิมผู้ดื่มเหล้า เมายา, และผู้ลักขะโมย เขาพวกนี้ ไม่ได้ขาดจากการเป็นมุสลิม ตามเงื่อนไขเมื่อสำนึกตัวได้และเลิกการกระทำความชั่วเหล่านั้นอีกต่อไป
การประหารชีวิตของผู้กระทำผิดดังกล่าวผิดหลักการของอิสลามโดยที่พวกเขาเหล่านั้นยังเป็นมุสลิมอยู่แต่ไม่อาจจะมีโอกาส ในการกลับตัวเป็นมุสลิมที่ดี ใช้ชีวิตอย่างสมาชิกที่ดีของสังคมได้อีกต่อไป เนื่องจากถูกโทษประหารเสียก่อน
เราจะเห็นว่า การลงโทษ ในการทำผิดทางประเวณีก็ดี, การลักขะโมยก็ดี และการดื่มเหล้าก็ดี (ความจริงแล้ว ก็..ไม่ดี) มุสลิมผู้แสดงความรู้ในห้องศาสนากลุ่มนี้ นำการลงโทษที่ผิดวิสัยมนุษย์และขาดมนุษย์ธรรม มาอ้างอิงว่าเป็นหลักการและคำสอนของศาสนาอิสลาม ทำให้เกิดเป็นที่ล้อเลียนและการโต้เถียง หลบหลู่หลักการศาสนาและศาสดา,และผู้ทรงศีลของผุ้ต่างศรัทธา
จาก: http://ppantip.com/topic/30571335
ได้มีสตรีมุสลิมผู้ที่ได้ทำ “ซินา” และยอมรับสารภาพ และ ตั้งครรภ์ แล้ว ตั้งคำถามขอความช่วยเหลือ และคำแนะนำ แต่ไม่มีมุสลิมผู้ใดที่จะ อ้างทฤษฎี ที่คุยนักคุยหนาเหล่านั้นขึ้นมาใช้อธิบาย แต่ปรากฏว่าความดุร้ายหายไปหมด ความโหดเหี้ยมทารุณ หดหายไป ทุกๆคนที่ มีความเฉียบขาด ในเรื่อง “ซินา” หดหัวหมด ไม่กล้าที่จะโผล่หน้าออกมาอธิบาย ตามหลักการที่อวดอ้างมา
ทั้งนี้เพราะว่า สิ่งที่ตนนำมาแสดงอวด ความเฉียบขาด ในการลงโทษนั้นไม่ใช่หลักการของศาสนาอิสลาม, มันไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมโดยทั่วไป โดยเฉพาะในสังคมของผู้ที่มีใจคุณธรรม ซึ่งไม่จำเป็นจะต้อง เกี่ยวกับผู้นับถือลัทธิศาสนาใด
ความมีใจทรงไว้ด้วย คุณธรรม แห่งความเมตตากรุณาปราณีนั้น เป็นรากฐานของทุกๆศาสนา ซึ่ง ถูก กำหนดมาในหัวใจมนุษย์ทุกๆคนตั้งแต่เกิดมานอกเสียจากผู้ที่ หัวใจ เต็มไปด้วย พิษร้ายของ “ซัยตอน”
ท่านสมาชิกทั้งหลายคง เคยได้ยินนิทานเรื่อง “หนูกับแมว”
"หนูฝูงหนึ่งมักจะถูกแมวจับไปกินเป็นประจำ ดังนั้น พวกมันจึงปรึกษากันว่าจะหาวิธีป้องกันแมวอย่างไรดี หนูที่เฉลียวฉลาดตัวหนึ่งกล่าวขึ้นว่า “เอากระดิ่งไปผูกคอแมวดีกว่า พอแมวเดินมา พวกเราก็จะได้ยินเสียงกระดิ่งแว่วมาแต่ไกล ทำให้มีเวลาวิ่งหนีได้ทันไงล่ะหนูทุกตัวต่างเห็นด้วย แต่หนูตัวหนึ่งกลับตั้งคำถามขึ้นว่า “แล้วใครล่ะจะอาสาเอากระดิ่งไปผูกคอแมว” เมื่อถูกถามเช่นนี้พวกหนูต่างสั่นหัว ไม่มีใครกล้าเสี่ยงอันตรายนำกระดิ่งไปผูกคอแมว..
นิทานเรื่องนี้เมื่อมาเปรียบเทียบในกรณีนี้ ได้สอนให้เรารู้ว่า “ความคิดเห็นที่ดีที่มาจากสมองตัวเองหรือ จาก ทฤษฏีหรือคำสอนในศาสนา เมื่อเราเรียนและศึกษาแล้วจะต้องเข้าใจ และใช้สติปัญญา แจกแจงว่าเป้นหลักการของศาสนาที่แท้จริงหรือไม่? แล้วจึงนำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตประจำวัน ให้ถูก กาละเทศะ หรือ ให้ถูกเวลาและสถานที่ แล้วหลักการเหล่านั้น จึงจะบังเกิดผล
แต่ถ้าเรามีแต่ทฤษฎีและความรู้แต่เพียงเท่านั้น, และขาดเหตุผลที่จะนำมาใช้กับชีวิตประจำวันในสังคม, เมื่อถึงการจะนำมาใช้ปฏิบัติ แล้ว กลับจนปัญญาไม่อาจจะ เผชิญหน้ากับสังคมอย่างเปิดเผย เหมือนอย่างที่พูดคุยไว้ได้
เปรียบเช่นกับ หนู ผู้ฉลาดหลักแหลมในนิทานเรื่องนี้ มีความคิดและสติปัญญา แต่ไม่อาจจะประยุกต์เอาความคิดนั้นมาใช้แก้ปัญหาได้ เมื่อผจญกับปัญหาที่แท้จริง