วันนี้แดดร่มลมตก เช้าไปทำงาน-เย็นกลับบ้าน ชีวิตประจำวันข้าราชการชั้นผู้น้อยก็มีเท่านี้เอง ยามว่างเว้นจากงานประจำ ผมก็มักจะหยิบกล้องถ่ายรูป เพื่อออกแสวงหาความสวยงามที่หาได้ง่าย ๆ จากโลกใบนี้เสมอ ๆ ถ่ายภาพวิวบ้าง ดอกไม้บ้าง ภาพบุคคลนี่บ่อยที่สุด
------------------------------
จนวันหนึ่ง เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตก็บังเกิดขึ้น เมื่อผมได้ไปเจอ่ะเจอกับภาพแปลกตาขึ้นภาพหนึ่ง (หาชมได้จากเว็บถ่ายภาพทั่ว ๆ ไปครับ) ภาพที่ว่าแปลกตานั้น มันมีอะไรพิเศษผิดแผลกไปจากภาพที่ผมเคยถ่ายอย่างไร ผมจึงถึงขั้นขนาดต้องมาใช้คำว่า "เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต"
-------------------------------
"เลนส์มือหมุน" ใช่แล้วครับ ผมก่ะลังจะกล่าวถึงเลนส์มือหมุน หรือเลนส์ที่ไม่มีมอเตอร์ เรียกกันทั่วไปว่า แมนนวลโฟกัสเลนส์นั่นเอง ภาพที่ทำให้ผมแปลกใจ บวกกับความรู้ต่าง ๆ ในคอมเม้นต์ที่บรรดาคนรักกล้องที่ต่างช่วยกันแชร์ประสบการก็คือ "ภาพนี้ไม่สามารถถ่ายออกมาแล้วจบหลังกล้องได้ด้วยเลนส์ออโต้" แต่เป็นเพราะเกิดจากคุณสมบัติของเลนส์ ........ และเลนส์ที่ทำแบบนี้ได้คือเลนส์มือหมุนเท่านั้น ?? และก็อ่านไปเรื่อย ๆ จนเจอเลนส์ ชื่อนั้น/ชื่อนี้ มากมายหลายตัวเหลือเกินครับ บางตัวก็ใส่ได้เฉพาะกับกล้องบางตัว แถมเลนส์บางตัวก็ยังต้องใช้อะแดปเตอร์ ไปจนถึงขนาดแปลงท้ายเลนส์ไปเลยก็มี (แปลงเม้าท์)
---------------------------------
ผมเองก็เป็นแค่มือกล้องสมัครเล่น ติดกล้องเอาไว้ถ่ายรูปตอนว่าง ๆ ไม่ได้ทำธุรกิจอะไรเกี่ยวก่ะการถ่ายภาพเลย ก็เลยเกิดแนวคิดใหม่ "เอ.. ถ้าเราอยากถ่ายภาพแล้วให้ได้แบบที่เห็นนี้บ้าง เราต้องเริ่มยังไงดี..." ญาติผู้ใหญ่คนแรกที่ผมคิดถึง ณ เวลานั้นที่สุดคือ อากู๋ กรูเกิ้ล นั่นเอง .. เซิร์จไป-เซิร์จมา ไปเจอตลาดขายอุปกรณ์มือสองเยอะมาก ทั้งเว็บจากคนเล่นกล้องมือหมุน และเว็บประชานิยมอย่างไทยดี และตากล้อง ฯ ล ฯ จนสุดท้ายได้ไปพบกับเพื่อนท่านหนึ่ง (รู้จักกันทาง FB คุยกันจนถึงขั้นขนาดที่ว่า ยอมไว้เนื้อเชื่อใจโอนเงินหลักหมื่นให้กันเลยทีเดียว/อันนี้ควรใช้วิจารณญาณด้านความเสี่ยงให้รอบคอบด้วยนะครับ) แรก ๆ ผมได้เลนส์ตัวแรกราคาเบา ๆ พันเจ็ดร้อยบาท ถ่ายภาพออกมาก็ไม่ได้เพมือนภาพที่ผมเจอและชอบแต่แรกเห็น ผมจึงส่งรูปให้เพื่อนดูทาง FB จึงได้รับคำตอบว่า ภาพที่เห็นนี้เกิดจากเลนส์รัสเซียชื่อ Helios 40-2 : 85 F 1.5 ตัวบอดี้เป็นสีบอร์นซ์เงินทั้งตัว ตาโตมาก ๆ ชั่งน้ำหนักได้ 1 กิโล. พอดีบพอดี เลนส์นี้จึงได้รับฉายาว่า "เจ้ายักษ์ขาว"
----------------------------------
ลองมาชมความเปลี้ยนไป๋ .. ของผมกันดูครับ หลังจากนำภาพมาฝากในห้องรวมบ่อย ๆ หลายเดือนแล้วครับที่ผมใช้ชีวิตฝังตัวอยู่ในห้องมือหมุน "ห้องที่เลนส์ไม่มีมอร์เตอร์" เชิญรับชม/และขอขอบคุณทุกท่านเช่นเคยครับ
-----------------------------------
เลนส์ไม่มีมอร์เตอร์
------------------------------
จนวันหนึ่ง เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตก็บังเกิดขึ้น เมื่อผมได้ไปเจอ่ะเจอกับภาพแปลกตาขึ้นภาพหนึ่ง (หาชมได้จากเว็บถ่ายภาพทั่ว ๆ ไปครับ) ภาพที่ว่าแปลกตานั้น มันมีอะไรพิเศษผิดแผลกไปจากภาพที่ผมเคยถ่ายอย่างไร ผมจึงถึงขั้นขนาดต้องมาใช้คำว่า "เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต"
-------------------------------
"เลนส์มือหมุน" ใช่แล้วครับ ผมก่ะลังจะกล่าวถึงเลนส์มือหมุน หรือเลนส์ที่ไม่มีมอเตอร์ เรียกกันทั่วไปว่า แมนนวลโฟกัสเลนส์นั่นเอง ภาพที่ทำให้ผมแปลกใจ บวกกับความรู้ต่าง ๆ ในคอมเม้นต์ที่บรรดาคนรักกล้องที่ต่างช่วยกันแชร์ประสบการก็คือ "ภาพนี้ไม่สามารถถ่ายออกมาแล้วจบหลังกล้องได้ด้วยเลนส์ออโต้" แต่เป็นเพราะเกิดจากคุณสมบัติของเลนส์ ........ และเลนส์ที่ทำแบบนี้ได้คือเลนส์มือหมุนเท่านั้น ?? และก็อ่านไปเรื่อย ๆ จนเจอเลนส์ ชื่อนั้น/ชื่อนี้ มากมายหลายตัวเหลือเกินครับ บางตัวก็ใส่ได้เฉพาะกับกล้องบางตัว แถมเลนส์บางตัวก็ยังต้องใช้อะแดปเตอร์ ไปจนถึงขนาดแปลงท้ายเลนส์ไปเลยก็มี (แปลงเม้าท์)
---------------------------------
ผมเองก็เป็นแค่มือกล้องสมัครเล่น ติดกล้องเอาไว้ถ่ายรูปตอนว่าง ๆ ไม่ได้ทำธุรกิจอะไรเกี่ยวก่ะการถ่ายภาพเลย ก็เลยเกิดแนวคิดใหม่ "เอ.. ถ้าเราอยากถ่ายภาพแล้วให้ได้แบบที่เห็นนี้บ้าง เราต้องเริ่มยังไงดี..." ญาติผู้ใหญ่คนแรกที่ผมคิดถึง ณ เวลานั้นที่สุดคือ อากู๋ กรูเกิ้ล นั่นเอง .. เซิร์จไป-เซิร์จมา ไปเจอตลาดขายอุปกรณ์มือสองเยอะมาก ทั้งเว็บจากคนเล่นกล้องมือหมุน และเว็บประชานิยมอย่างไทยดี และตากล้อง ฯ ล ฯ จนสุดท้ายได้ไปพบกับเพื่อนท่านหนึ่ง (รู้จักกันทาง FB คุยกันจนถึงขั้นขนาดที่ว่า ยอมไว้เนื้อเชื่อใจโอนเงินหลักหมื่นให้กันเลยทีเดียว/อันนี้ควรใช้วิจารณญาณด้านความเสี่ยงให้รอบคอบด้วยนะครับ) แรก ๆ ผมได้เลนส์ตัวแรกราคาเบา ๆ พันเจ็ดร้อยบาท ถ่ายภาพออกมาก็ไม่ได้เพมือนภาพที่ผมเจอและชอบแต่แรกเห็น ผมจึงส่งรูปให้เพื่อนดูทาง FB จึงได้รับคำตอบว่า ภาพที่เห็นนี้เกิดจากเลนส์รัสเซียชื่อ Helios 40-2 : 85 F 1.5 ตัวบอดี้เป็นสีบอร์นซ์เงินทั้งตัว ตาโตมาก ๆ ชั่งน้ำหนักได้ 1 กิโล. พอดีบพอดี เลนส์นี้จึงได้รับฉายาว่า "เจ้ายักษ์ขาว"
----------------------------------
ลองมาชมความเปลี้ยนไป๋ .. ของผมกันดูครับ หลังจากนำภาพมาฝากในห้องรวมบ่อย ๆ หลายเดือนแล้วครับที่ผมใช้ชีวิตฝังตัวอยู่ในห้องมือหมุน "ห้องที่เลนส์ไม่มีมอร์เตอร์" เชิญรับชม/และขอขอบคุณทุกท่านเช่นเคยครับ
-----------------------------------