ผมซื้อกล้อง Olympus E-PL3 ตัวนี้มาเมื่อช่วงตรุษจีนปีที่แล้ว มาถึงตอนนี้
ก็ประมาณหนึ่งปีพอดี มันเป็นกล้องเล็กที่พกพาง่ายและใช้กับเลนส์มือหมุน
ชนิดต่าง ๆ ได้มากมาย เล่นได้ไม่มีเบื่อ ตราบใดที่ยังมีปัญญาสรรหาเลนส์
แปลก ๆ ใหม่ ๆ มาเล่นอยู่นะครับ

ขอเล่าที่มาของการเล่นเลนส์มือหมุนของผมนิดหน่อยนะครับ เดิมผมก็มีกล้อง
DSLR อยู่กับเค้าเหมือนกัน แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมเริ่มขี้เกียจแบกกล้องออกไป
ถ่ายรูป มันจึงถูกทิ้งไว้ในกระเป๋าเป็นเดือน ๆ จนผมคิดว่าเก็บไว้ต่อไปก็เกะกะ
จึงจัดการขายออกไปซะ คิดว่าจะเอาเงินที่ขายได้ไปซื้อกล้องคอมแพ็คเล็ก ๆ
ไว้ใช้แทน เผื่อถ่ายเล่นบ้างไรบ้าง

ช่วงนั้นก็พยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับกล้องเล็กในเว็บพันทิปนี่แหละ ทีแรกก็เล็ง ๆ
Nikon 1 เอาไว้ แต่พอมาเจอรีวิวของน้า Tamrong ซึ่งเขียนได้มันส์หยด
สุดติ่งจริง ๆ โดยเฉพาะตอนที่เอาเลนส์มือหมุนแปลก ๆ หลากหลายสายพันธุ์
มาใช้กับกล้องที่เรียกว่า mirrorless อ่านแล้วกิเลสพุ่ง ๆ เลย


หลังจากอ่านรีวิวอยู่หลายรอบ ผมก็ตัดสินใจลงทุนแบบน้อยที่สุด คือตั้งใจจะซื้อ
Olympus E-PM1 ซึ่งเป็นรุ่นที่ใช้เซ็นเซอร์ตัวเดียวกันกับรุ่นท็อปในสมัยนั้น และช่วงนั้น
มีข่าวโปรโมชั่นสุดฮ็อตของห้างดัง ราคาชุดพร้อมเลนส์คิทแค่ 9,900 บาท เรียกว่า
ขายกันระเบิดเถิดเทิง แต่ผมมันไม่มีวาสนา ไปที่ไหน ๆ ก็ขายหมดแล้วทุกที่ แม้แต่สีที่
น่าจะขายยากอย่างสีม่วง สีชมพู ยังไม่มีเหลือ สุดท้ายจึงมาลงเอยที่ E-PL3 ซึ่งแพงกว่า
งบที่ตั้งไว้สองพันกว่าบาท แต่ก็ได้กล้องที่มีจอหลังพับได้ เป็นอะไรที่ผมได้ใช้บ่อยมาก ๆ
เรียกว่าถูกใจใช่เลย




หลังจากได้กล้องมาก็หัดใช้กับเลนส์คิทอยู่พักนึง ในใจก็ยังคิดถึงเลนส์แปลก ๆ ที่เคย
เห็นในรีวิวอยู่ และยังได้หลงเข้าไปแอบดูรูปของน้า ๆ ป้า ๆ ในห้องมือหมุนอยู่เรื่อย ๆ
มีอาการอยากจะงอกเลนส์จนมือสั่น แต่ก็ยังมีอาการกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะเลนส์มือหมุน
ส่วนใหญ่จะเป็นเลนส์มือสอง ไม่มั่นใจว่าคุณภาพมันจะดีมั้ย

จนในที่สุดก็ได้งอกเลนส์ C-mount ของใหม่มาลองเล่นเป็นตัวแรก จากนั้นก็เริ่ม
โพสต์รูปในห้องมือหมุนกับเค้าบ้าง ต่อมาก็มีเลนส์ตัวที่สอง สาม สี่ ... ตามมาเรื่อย ๆ
เป็นอาการอย่างที่ชาวห้องมือหมุนเรียกกันว่าโรคเลนส์งอกนั่นแหละครับ


ในโอกาสครบรอบหนึ่งปี กับพอดีมีวันหยุดว่าง ๆ หลายวันในช่วงตรุษจีนปีนี้ ผมจึงมี
เวลามานั่งเลือกรูปที่เคยถ่ายมาทั้งหมด เอามาย่อและปรับแสงสีนิด ๆ หน่อย ๆ ตาม
ใจชอบ แต่ไม่ได้แต่งมากจนเวอร์ รูปก็ไม่ได้สวยเลิศอะไร ไม่ได้เดินทางท่องเที่ยวไป
ที่ต่าง ๆ เพื่อหาวิวสวย ๆ แปลก ๆ ส่วนใหญ่ก็ถ่ายอะไร ๆ ใกล้ ๆ ตัวนี่แหละครับ แต่
อยากจะแชร์ความสนุกและความเพลิดเพลินของการเล่นเลนส์มือหมุนมากกว่า รูปที่ได้
มาเป็นแค่ผลพลอยได้ครับ

ความสุขจริง ๆ มันคือเวลาที่เรา "เพลิน" อยู่กับการถ่ายภาพ ห้วงเวลาแบบนั้นมันเหมือน
โลกหยุดหมุนไปชั่วคราว เราจะไม่ค่อยรับรู้อะไรอย่างอื่น จิตใจจดจ่ออยู่กับการถ่ายภาพ
เท่านั้น ทำให้เราลืมเรื่องยุ่ง ๆ หรือปัญหายาก ๆ ไปหมด ผมเคยก้มหน้าก้มตาถ่ายภาพ
ก้อนหินเล็ก ๆ ในซอกหินริมทะเล หรือเดินถ่ายรูปในสวนสนเป็นเวลาครึ่งค่อนชั่วโมง
ได้รูปมาก็ไม่ได้เอาไปใช้อะไรจริง ๆ จัง ๆ ส่วนใหญ่ก็เอามาโพสต์เล่น ๆ ในห้องมือหมุนบ้าง
โพสต์ในเฟสบุ๊คบ้าง เผลอลบทิ้ง ทำไฟล์หายไปบ้างก็มี


เอาล่ะ พูดพล่ามมายาวเกินไปแล้ว มาดูรูปกันดีกว่า ผมจะเลือกลงเป็นเลนส์แต่ละตัวไปละกัน
เผื่อท่านที่สนใจเลนส์จะได้ดูเป็นภาพตัวอย่างด้วยนะครับ


อันนี้เป็นเลนส์ CCTV ราคาถูก ๆ ของจีนครับ ถ่ายตอนไปเดินเล่นริมทะเลหาดกะหลิม ภูเก็ต




ส่วนตัวนี้เป็นเลนส์ CCTV ของจีนเหมือนกัน ราคาถูกกว่าตัวแรกอีก รูปแรกผมใช้ฟิลเตอร์ Pop Art
ในกล้องถ่าย สีมันเลยออกมาปรี๊ดขนาดนี้ครับ




นี่ก็เลนส์ CCTV จีนอีกเหมือนกัน แต่เป็น F1.2 หมุนยากนิดนึง แต่รูปมันมันส์ดีครับ






ตัวนี้ก็เป็นเลนส์จีน แต่มียี่ห้อเป็นของตัวเอง Wesley เป็น C-mount ตัวแรกของผมครับ



รูปส่วนใหญ่ก็ถ่ายในภูเก็ต เมืองที่ผมอยู่นี่แหละครับ ผมถ่ายรูปเกือบทุกวัน มีที่พอดูได้
ไม่เยอะหรอกครับ... ยังไม่หมดนะครับ พอดีคุณแม่เรียกกินข้าวแล้ว เดี๋ยวมาต่อละกันครับ