ก็คือว่าเมื่อปีที่แล้ว เราก็ได้คุยกับเพื่อนผู้ชายคนนึง คือตอนแรกก็คุยกันแบบเพื่อนมากๆ ก็คุยกันมาประมาณสองเดือนคุยทุกวัน ก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นตัวเราเองก็เคยแอบคิดว่าเค้าแอบชอบเรารึเปล่าถึงได้คุยกับเราทุกวัน แต่อีกใจนึงก็อารมณ์แบบ จะบ้าหรอคุยกันแบบนี้เนี่ยนะคือคุยแบบเพื่อนมากๆ หลังๆก็เริ่มมีชวนไปกินข้าวไปข้างนอกกันบ้างปกติ เราก็ว่ามันปกติแต่เราก็เริ่มแอบๆชอบคือไม่รุ้ว่าเราชอบแบบเพื่อนสนิทหรือชอบแบบรักอะแล้วคือพอช่วงใกล้ๆสอบ เราก็ไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดก็คุยๆกัน เค้าก็บอกว่าเค้ามีโอกาสมั้ย คือเราก็ตกใจนะที่เค้าพูดงั้น แต่ด้วยความที่ตอนแรกคุยกันแบบเพื่อนเราก็คิดว่ามันหลอกชัว มันแกล้งเราแน่ๆ เราก็เลยแกล้งบอกไปว่าเราหวั่นไหวนะ เค้าก็บอกว่าเค้าพูดจิงเราพอมีโอกาสมั้ย คือช่วงนั้นเราก็ตกใจอะเพราะใกล้สอบแล้วเราก็เครียดกับการอ่านหนังสือ ก็เลยเริ่มไม่ค่อยตอบ เจอหน้าก็พยายามหลบๆ คือบางทีที่หลบก็เพราะแบบไม่รุ้จะทำหน้ายังไงแอบๆเขิน ในใจเราก็คิดว่าเดี๋ยวหลังสอบจะเคลียละนะ แล้วคือพอหลังจากสอบเสร็จ ปิดเทอมเค้าก็หายไปเลย เราก็เลยทักไปเองเลยเพราะแบบรุ้สึกไม่ดีแล้ว ทักไปบอกว่าเออ เราก็ไม่รุ้นะว่าเราคิดอะไรแต่พอนายหายไปแบบนี้เรารุ้สึกไม่ดีอย่างนี้เรียกว่ารักรึเปล่า? คือเราก็อยากคุยกับนาย เค้าก็เหมือนรับรู้อะคะละก็คุยๆกันเหมือนเดิมประมาณอาทิตย์เดียวอะคะ แล้วเค้าก็หายไปอีก ทีนี้หายไปประมาณ2เดือนเค้าก็ทักแชทเฟสเรามาบอกว่า คิดถึง คือตอนนั้นเราโกรธมากที่หายไปเราก็เลยตอบไปแค่ อือ แต่ในใจก็รอลุ้นให้เค้าตอบมา แล้ววันนั้นก็คุยกันปกติแค่วันเดียวแล้วก็หายไปอีก คือเราก็ไม่กล้าทักไปบ่อยๆเพราะกลัวจะไม่อยากคุย มีวันนึงเราเล่นเฟสบุคอยุ่เราเห็นเค้าตั้งสเตตัสประมาณว่ายังตัดใจจากคนเก่าไม่ได้เราก็เริ่มเฟลแล้วว่าตอนที่คุยกับเรานี่คุยหลายคนแน่เลย แล้วคือตอนนี้ก็เปิดเทอมแล้วเราก็เจอเค้าบ่อยขึ้นแต่ก็แบบไม่กล้าหันไป คือในใจก็อยากคุยอะแต่ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไรคือเราอยากคุยแบบเพื่อนสนิท มันพอจะมีโอกาสไหมคะ แล้วอีกอย่างบางทีเราก็ไม่มั่นใจว่าเราอยากคุยกับเค้าแบบเพื่อนหรืออยากคุยอีกแบบ