ต่อจากตอนที่แล้ว
ซาคุยะอธิบายต่อว่ารูปร่างของมันคล้ายกับก๊อบลินที่ปราดเปรียว มีเล็บยาวที่ตัดได้ทุกอย่าง และเขี้ยวอันแหลมคม
พลังกระโดดสูงส่ง ว่องไว เผลอเป็นไม่ได้ แถมชอบดื่มกินเลือดของสัตว์ที่อยู่รอบคฤหาสน์ด้วย

เรย์มุจึงสงสัยว่าเจ้านี่คงไม่ใช่สัตว์ธรรมดาแล้วแน่ๆ เลยพาซาคุยะไปร้านสุซุนะอันเพื่อหาข้อมูล
โคสุซุนำหนังสือออกมาเปิดหาข้อมูลของสัตว์ที่เรียกว่า กระแต (Tupai ทูปาย)

แต่ซาคุยะบอกว่าไม่เหมือนกับกระแตของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว ทำให้เรย์มุยิ่งงงมากขึ้น

ตัดมาทางมาริสะ เธอกำลังเดินร้องเพลงและได้ยินเสียงวุ่นวายจากบ้านฮิเอดะ จึงลองข้ามกำแพงเข้าไปดู
คนในบ้านกำลังมุงสัตว์ประหลาดขนาดเล็กตัวหนึ่ง

อาคิวเล่าว่าเธอวางกับดักและเจ้านี่ก็มาติดกับ แต่เธอไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นตัวอะไร
อาคิวคิดว่าคงเป็นโยวไคที่เพิ่งเข้ามาในเกนโซวเคียวเมื่อเร็วๆนี้ และกังวลว่าเล็บที่แหลมคมนั่นอาจมีไว้ใช้ทำร้ายมนุษย์ก็ได้
แต่ทันใดนั้นเอง มามิโซวปรากฏตัวขึ้นและชี้ชัดว่ามันคือ Chupacabra (ชูปาคาบรา)

สัตว์หายากที่ชอบดูดเลือดของปศุสัตว์ หากเทียบกับผีดูดเลือดก็อาจเรียกได้ว่าเป็น สัตว์ดูดเลือด
ซึ่งเธอไม่นึกว่าจะเจอในเกนโซวเคียวเหมือนกัน
อาคิวสงสัยว่าชอบดูดเลือดแล้วทำไมถึงเล็งแต่เหล้า มามิโซวอธิบายว่าถ้ากินอิ่มแล้วก็ต้องซดเหล้าสักจอก มันเป็นเรื่องธรรมดา
(แต่อาคิวกุมขมับ เพราะหนึ่งจอกของมันช่างมากมายเหลือเกิน)
มามิโซวเสริมว่ามันดูเหมือนอันตราย แต่ขี้ขลาด เลยไม่ค่อยโผล่มาให้ใครเห็น
มาริสะชมว่ารู้ดีน่าดู มามิโซว(ซึ่งตอนนี้ปลอมเป็นมนุษย์)เลยบอกว่าเธอเป็นพวกคลั่งไคล้เรื่องโลกภายนอก
นอกจากนี้เธอยังเสริมอีกว่า เจ้านี่จัดว่าเป็น UMA (Unidentified Mysterious Animal : สัตว์เร้นลับที่ไม่อาจระบุตัวตน)
น่าจะเหมาะกว่าโยวไค

กลับมาทางร้านสุซุนะอัน
ซาคุยะยืนยันว่ากระแตของเธอไม่ได้หน้าตาคล้ายกระรอกแบบนี้ และเสริมว่ามันชอบกินเหล้า แถมยังว่องไว
โคสุซุฟังแล้วจึงนึกขึ้นได้ว่าอาจเกี่ยวข้องกับคนร้ายขโมยเหล้าที่เพื่อนของเธอ(อาคิว)กำลังวางกับดักร้ายแรงเพื่อจับตัวอยู่
ซาคุยะดีใจว่าถ้าไปที่นั่นอาจได้เจอกับกระแตของเธอ แต่เรย์มุแอบแซวว่ากระแตของเธอต้องเป็นตัวอะไรอย่างอื่นแหงๆ


ผ่าง ! สรุปว่าคนร้ายคือสัตว์ดูดเลือด ชูปาคาบรา ซึ่งตอนนี้ถูกจับผนึกไว้ในไห

เรย์มุสงสัยว่าใครเป็นคนผนึก อาคิวตอบว่าผู้คลั่งไคล้เรื่องโลกภายนอกเป็นคนบอกชื่อและลักษณะของสัตว์ตัวนี้
และขายยันต์ผนึกให้ในราคาถูก
เรย์มุยิ่งสงสัย จึงลองพยายามแกะยันต์ แต่กลับโดนพลังเวทดีดดังเปรี๊ยะ ! จนแสบมือ

เรย์มุถึงกับงงเพราะว่าผนึกแข็งแรงกว่าที่คิดเสียอีก
อาคิวเล่าคำแนะนำจากมามิโซวว่าอย่าแกะยันต์ออกจะดีกว่า และมันเป็นสัตว์โหดร้าย
แม้ชอบดูดเลือดปศุสัตว์ แต่ถ้าถูกมนุษย์ไล่ต้อนก็อาจทำร้ายผู้คนได้
เรย์มุเริ่มหงุดหงิดที่เจ็บตัวและโดนสั่งสอน เลยประกาศว่าจะกำราบมัน
จากนั้นเรย์มุเริ่มทำการคลายผนึกด้วยวิชาที่สามารถคลายผนึกได้ทุกชนิด (มาริสะบอกว่าเป็นท่าต้มตุ๋นของเรย์มุ)
ปรากฏว่าชูปาคาบรารวดเร็วมากจนจับตัวไม่ทัน (ส่วนอาคิวหลบไปนอกห้องแล้ว ไวจริงๆ ยิ่งกว่าชูปาคาบรา (ฮา))

ซาคุยะเห็นชูปาคาบราแล้วก็ดีใจว่าเจอกระแตของเธอสักที เล่นเอาเรย์มุกับมาริสะตัวแข็งทื่อ
ส่วนชูปาคาบราอาศัยจังหวะนั้นหนีออกนอกห้อง แล้วกระโดดหายไปในทางเดิน เล่นเอาทุกคนคอตกไปตามๆกัน
แต่ปรากฏว่าซาคุยะจับตัวชูปาคาบราเอาไว้ได้แล้ว มาริสะเพิ่งนึกได้ว่าซาคุยะควบคุมเวลาได้ แค่ทำอย่างนี้แต่แรกก็สิ้นเรื่องแล้ว
(ในช่องกลาง : สามารถเคลื่อนที่ได้รวดเร็วยิ่งกว่าความเร็วแสง)

สรุปว่า ชูปา(คาบรา) ออกเสียงคล้าย ทูปา(ย) ก็เลยเรียกมันว่าอย่างนั้น
ชูปาคาบราสัญญาว่าจะไม่หนีไปไหนอีก และถูกพาตัวกลับไปที่คฤหาสน์มารแดง
จ้าวแห่งคฤหาสน์มารแดงมองว่ามันน่ารักดี ส่วนคนอื่นในคฤหาสน์มองว่ามันเป็นยามเฝ้าบ้านที่พึ่งพาได้


โคสุซุได้แต่สงสัยว่าพวกเธอไปเจอชูปาคาบราที่ไหน แถมในคฤหาสน์ยังเต็มไปด้วยข้าวของที่ต้องนำเข้ามาจากต่างประเทศทางเรือ
เธอคิดว่าถ้าที่นั่นจะมีท่อพิเศษที่เชื่อมต่อไปถึงโลกภายนอกได้ก็ไม่แปลกเลย

ส่วนเรย์มุกับมาริสะรู้สึกสงสัยเรื่องกระแต (Tupai) เลยเข้าไปค้นหาสัตว์ที่คล้ายกระรอกในป่าเวทมนตร์แล้วลองเอาเหล้าให้พวกมันกิน
ดูเหมือนพวกเธอจะค้นพบสัตว์พิศวงที่มองดูคล้ายกระรอกอยู่หลายชนิดเลยทีเดียว

แต่โคสุซุมีเรื่องที่สนใจมากกว่ากระแตหรือชูปาคาบรา นั่นคือ ในหนังสือเขียนเอาไว้ว่า
"กระแตบางชนิดขึ้นชื่อเรื่องการดูดซับแอลกอฮอล์ปริมาณมากที่ถูกสร้างขึ้นจากลูกมะพร้าวตามธรรมชาติ"
แปลว่ามีพืชที่สร้างเหล้าได้อยู่บนโลกใบนี้นั่นเอง
จากนั้นเธอก็บ่นว่าตัวเธอเองสามารถค้นคว้าได้จากหนังสือเท่านั้น ถ้าได้หนังสือมาเพิ่มมากกว่านี้ก็คงจะดี

เอวัง.