พื้นที่ความอ้างว้าง ระยะห่างระหว่างลมหายใจ ระลอกคลื่นความคิดถึง สั่นประสาน ราวพิณกรีดสายขณะหย่าวโบว์รักสีดำ ความอ่อนไหว ถูกโน้มถ่วงด้วยหยดน้ำตา แม้เพียงเสี้ยวลมหายใจ กระทั่งเสียงที่ไม่ได้ยิน ร่องรอยบอ

สิบสองสิบสองเป็นร้อยสี่สิบสี่ วันอาทิตย์ที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2564 สิบสองสิบสอง อีกครั้งรายการยั่วยุให้จับจ่ายซื้อของกระหน่ำมาหาสิ้นปี วันเดียวเท่านั้นลด 90 

มีอะไรบ้าง ที่ในชีวิตของคุณ ไม่ประหยัดกับมัน เจอเมื่อไร ต้องหายกันไปข้าง บางคนชอบของกิน ขนมนมเนย จัดเต็มอ้วนช่างมัน บางคนกาแฟ แก้วโปรดร้านดัง วันละร้อยห้าสิบ ต้องมีทุกวัน บางคนเจอรองเท้าไม่ได้ มีแล้วห