สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
คำแนะนำอาจไม่ได้เข้าข้างคุณนักนะครับ
คือแนะนำว่า ต้องฝึกตัวเองครับ
เรื่องเสียง หากเขาเล่นคอมพ์เสียงดัง (เ่ช่นเสียงเมาส์ หรือ keyboard) ก็ให้หาที่อุดหู ตามร้านขายยา มาใช้ครับ มีขายหลายแบบ นิ่ม ๆ ไม่เจ็บหูครับ
เรื่องแสง ต้องฝึกครับ
ชีวิตยังอีกยาวไกล ต้องเจออะไรอีกมากมาย ทุกเวลาของชีวิต คือประสบการณ์ ให้เรารู้จักปรับตัว
หากคุณเรียนจบ ไปทำงาน บางที ต้องไปทำงานนอกสถานที่ เจอที่หนักกว่านี้
หากคุณแต่งงาน มีลูก บางทีการนอน จะเจอโหดกว่านี้ครับ อาจปิดไฟไม่ได้ ในบางกรณี(เช่นปิดไฟแล้วลูกร้อง) หรือต้องตื่นบ่อย ๆ
เข้าใจครับ ว่า ตอนนี้ คุณเหนื่อย
ต้องขออภัยด้วยที่คำตอบ อาจไม่ได้ถูกใจ หรือช่วยให้หายเหนื่อย
ท้ายนี้ เสนอวิธีให้หลับง่ายครับ แต่ก็ไม่ใช่ว่า จะใช้ได้กับทุกคน ครับ
คือ ตอนนอน อย่าไปคิดว่า มือเราอยู่ตำแหน่งไหน ขาเราอยู่ตำแหน่งไหน
ให้คิดว่า ที่นอนแนบตัวเรานี้ มันกระจายน้ำหนัก เหมือนลอย ๆ ไม่คิดว่า มืออยู่ที่ไหน แขนอยู่ตำแหน่งไหน ขาอยู่ไหน
ถ้ามีห่มผ้าห่ม ก็จะเหมือน จมอยู่ในฟูกทั้งตัว (ทั้ง ๆ ที่ที่นอนอาจจะแข็ง)
พอคิดได้เช่นนี้ ก็จะหลับง่ายขึ้นครับ
คือแนะนำว่า ต้องฝึกตัวเองครับ
เรื่องเสียง หากเขาเล่นคอมพ์เสียงดัง (เ่ช่นเสียงเมาส์ หรือ keyboard) ก็ให้หาที่อุดหู ตามร้านขายยา มาใช้ครับ มีขายหลายแบบ นิ่ม ๆ ไม่เจ็บหูครับ
เรื่องแสง ต้องฝึกครับ
ชีวิตยังอีกยาวไกล ต้องเจออะไรอีกมากมาย ทุกเวลาของชีวิต คือประสบการณ์ ให้เรารู้จักปรับตัว
หากคุณเรียนจบ ไปทำงาน บางที ต้องไปทำงานนอกสถานที่ เจอที่หนักกว่านี้
หากคุณแต่งงาน มีลูก บางทีการนอน จะเจอโหดกว่านี้ครับ อาจปิดไฟไม่ได้ ในบางกรณี(เช่นปิดไฟแล้วลูกร้อง) หรือต้องตื่นบ่อย ๆ
เข้าใจครับ ว่า ตอนนี้ คุณเหนื่อย
ต้องขออภัยด้วยที่คำตอบ อาจไม่ได้ถูกใจ หรือช่วยให้หายเหนื่อย
ท้ายนี้ เสนอวิธีให้หลับง่ายครับ แต่ก็ไม่ใช่ว่า จะใช้ได้กับทุกคน ครับ
คือ ตอนนอน อย่าไปคิดว่า มือเราอยู่ตำแหน่งไหน ขาเราอยู่ตำแหน่งไหน
ให้คิดว่า ที่นอนแนบตัวเรานี้ มันกระจายน้ำหนัก เหมือนลอย ๆ ไม่คิดว่า มืออยู่ที่ไหน แขนอยู่ตำแหน่งไหน ขาอยู่ไหน
ถ้ามีห่มผ้าห่ม ก็จะเหมือน จมอยู่ในฟูกทั้งตัว (ทั้ง ๆ ที่ที่นอนอาจจะแข็ง)
พอคิดได้เช่นนี้ ก็จะหลับง่ายขึ้นครับ
แสดงความคิดเห็น
อยู่กับรูมเมทไม่ได้ค่ะ
เราเปนเฟรชชี่ ติดมหาลัยไกลบ้าน เลยอยู่หอใน
อยุ่กับเมทสี่คน ตอนยังไม่เปิดเทอมก็อยู่กันได้ปกติ เฟรนลี่กันดี
ปกติเป้นคนนอนหัวค่ำ ไม่เกินเที่ยงคืน
เปิกเทอมเรามีเรียน 7โมง ยาวยันหกโมง แต่เมทเรียนบ่าย อีกสองภาคพิเศษเรียนเย็น คนละคณะกัน
ตีสี่ยังไม่นอนกันเลยค่ะ เปิดไฟเล่นคอมสว่างโล่ เราเอาผ้าคาดตามาใช้ก็ไม่หลับ
พอบอกเราต้องตื่นเช้า เทอเอาโนตบุ้คไปเล่นโถงข้างล่างได้ไหม
มันบอกเดียวยุงกัด เออ แต่เราจะวูบเอา รับน้องกลับมาเหนื่อยแทนที่จะได้นอน
คณะเรารับน้องโหดสุดในม.ค่ะ คณะอื่นกินข้าวร้องเพลง เราโดนรุ่นพี่ว้ากจนร้องไห้ เครียดมาก
อยากอยุ่หอนอก แต่สงสารพ่อแม่ต้องมาเสียเงินให้เราอีก เพราะจ่ายหอในไปแล้วเทอมนึงสามพันห้า
เราพยายามอดทนแล้วค่ะ แต่ไม่ไหวจริงๆ