ยกตัวอย่างเช่นเดินไปที่ประตูหน้าบ้านของตนเอง มองโฟกัสตาไปที่หลังคาบ้านของเพื่อนบ้านฝั่งตรงข้าม
แล้วค่อยๆหันหน้าเข้าหาผนังในบ้านตัวเอง โดยเกร็งสายตาตัวเองไม่ให้เปลี่ยนโฟกัสตาตัวเองจากหลังคาเพื่อนบ้าน
ทำได้ไม่เกิน 2 วินาที สายตาก็ปรับมาเป็นระยะของผนังบ้านทันที อยา้ว่ามนุษย์เราหรือสัตว์อื่นๆ สามารถเลือกระยะโฟกัสตาได้เองไหมและทำไมถึงทำแบบนั้นไม่ได้?
_______________________
ยกตัวอย่างเพื่อความเข้าใจถ้ามนุษย์สามารถทำได้ จะสามารถปรับระยะโฟกัสของตาเป็นหลังคาเพื่อนบ้านได้โดยที่เราเพียงแค่มองผนังบ้านตัวเอง(ไม่จำเป็นต้องโฟกัสระยะหลังคาเพื่อนบ้านเป๊ะๆก็ได้ แค่ปรับระยะให้มันไกลมากขึ้นก็ยากที่จะทำแล้ว)
อีกอย่างที่สังเกตคือ เวลาคนนั่งเหม่อ เวลาคนที่นั่งคิดเหม่อจินตนาการสิ่งที่ไม่ได้อยู่ตรงหน้า มักจะมีโฟกัสตาที่ไกลออกไป เราจึงมักจะจับได้ว่าเพื่อนนั่งเหม่อหรือนั่งคิดอยู่
ทำไมสายตามนุษย์ ถึงไม่สามารถเลือกโฟกัสเองได้(ถ้าไม่มีจุดให้มอง)
แล้วค่อยๆหันหน้าเข้าหาผนังในบ้านตัวเอง โดยเกร็งสายตาตัวเองไม่ให้เปลี่ยนโฟกัสตาตัวเองจากหลังคาเพื่อนบ้าน
ทำได้ไม่เกิน 2 วินาที สายตาก็ปรับมาเป็นระยะของผนังบ้านทันที อยา้ว่ามนุษย์เราหรือสัตว์อื่นๆ สามารถเลือกระยะโฟกัสตาได้เองไหมและทำไมถึงทำแบบนั้นไม่ได้?
_______________________
ยกตัวอย่างเพื่อความเข้าใจถ้ามนุษย์สามารถทำได้ จะสามารถปรับระยะโฟกัสของตาเป็นหลังคาเพื่อนบ้านได้โดยที่เราเพียงแค่มองผนังบ้านตัวเอง(ไม่จำเป็นต้องโฟกัสระยะหลังคาเพื่อนบ้านเป๊ะๆก็ได้ แค่ปรับระยะให้มันไกลมากขึ้นก็ยากที่จะทำแล้ว)
อีกอย่างที่สังเกตคือ เวลาคนนั่งเหม่อ เวลาคนที่นั่งคิดเหม่อจินตนาการสิ่งที่ไม่ได้อยู่ตรงหน้า มักจะมีโฟกัสตาที่ไกลออกไป เราจึงมักจะจับได้ว่าเพื่อนนั่งเหม่อหรือนั่งคิดอยู่