ถึงพวกที่บ่นว่าอยากมีแฟน อยากแต่งงานแล้ว อ่านซะ

สักวาอันว่าคนไร้คู่
พินิจอยู่ใยไร้คู่เสน่หา
มองผู้คนมีคู่ให้จำนรรจา
ส่งเมสเสจจ๊ะจ๋าพาเราตรม

อยากมีคนให้แชร์เรื่องที่เราคิด
นั่งแนบชิดติดใกล้สนิทสนม
อยากจูงมือคู่รักตามพิมพ์นิยม
คงสุขสมในดวงจิตฟินกันไป

เมื่อเห็นเพื่อนออกเรือนเรายิ่งเหงา
ถามอย่างเศร้าแต่งงานมันดีไหม
เพื่อนถามว่าแล้วจะถามทำไม
ไม่มีใครอย่างแกดีจะตาย

ก่อนแต่งงานเราก็คิดว่ามันดี
แกลองสิจะได้รู้ว่าดีไหม
หมดฟรีดอมต้องปรับตัวอีกมากมาย
หากสุดท้ายไปไม่ได้คงเลิกกัน

เพื่อนเอ๋ยเพื่อนจงตรองดูในจิต
เจ้าจงคิดให้แน่วแน่ที่สงสัย
ที่อยากมีคู่นั้นเพราะอะไร
"อยากมีใครซักคนเคียงข้างกัน"

ฟังฉันเถิดเกลอเอ๋ยจะบอกให้
เศร้าไปใยเพื่อนจ๋ายังมีฉัน
อย่ารีบร้อนมีคู่เป็นสำคัญ
ค่อยเลือกสรรเฟ้นหาดูกันไป

ของอย่างนี้ถ้าจะมีมันก็มา
อย่าตั้งหน้ารอคอยคนที่หมาย
หากเจอแล้วค่อยๆ คบสบายๆ
อย่ากระหายอยากแต่งงานในเร็ววัน

ชีวิตจริงมันไม่เหมือนในละคร
คิดดูก่อนมันอาจไม่เหมือนฝัน
มันไม่ใช่ตอนจบอย่างละครนั้น
หากแต่มันเพิ่งเริ่มต้นบทละคร

จึงเขียนกลอนสักวาเพื่อบอกเพื่อน
อย่าแชเชือนเบือนหน้าหนีที่ฉันสอน
คิดซักนิดเมื่ออ่านตามบทกลอน
ขอจากจรบทกลอนสอนเพื่อนเอย...

แก้ไขคำที่ถูกเซ็นเซอร์