คือจขกท. ไปเก็บลูกหมาข้างทางมาสองตัวค่ะ อายุประมาณ 2 เดือน(หมอบอก) ปรากฏว่าเด็กๆเป็นโรคหัด ก็พาไปหาหมอฉีดยา หมอบอกว่าโอกาศรอดน้อยเพราะมันยังเด็กมาก ตัวนึงจากไปแล้วค่ะ
ส่วนอีกตัวอาการค่อยๆทรุดลงเรื่อยๆ จากกินข้าวได้ ก็กินไม่ได้ ตอนนี้มันแทบไม่มีแรงเดิน ถ่ายอยู่กับที่ ต้องคอยป้อนอาหารป้อนยาแล้วก็เช็ดตัวให้ วันนี้เหมือนมันแทบไม่มีแรงจะกลืนด้วยซ้ำ เริ่มมีปัญหาการควบคุมขากรรไกร
ไวรัสมันคงขึ้นสมองไปแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้น้องจะพามันไปหาหมออีกรอบเพื่อให้น้ำเกลือ ตอนนี้ก็ให้กินแบรนด์ค่ะ พอกินไปก็เหมือนจะมีแรงอยู่นิดนึง ซักพักก็แรงหมด นอนอยู่กับที่
มันก็มีความคิดนึงผุดขึ้นมา เราควรจะปล่อยให้เค้าทรมานไปแบบนี้จนร้างกายหยุดทำงาน หรือเราจะทำให้เค้าหลับไป จะได้ไม่ต้องทรมานแบบนี้ แต่เราก็ควรให้โอกาศเค้าสู้จริงมั้ยคะ ถึงแม้จะรู้ว่าโอกาศรอดมีน้อย แต่พอเห็นเวลาเค้าเริ่มมีแรงพอเดินได้หน่อยก็คิดว่าเค้าก็ยังอยากจะมีชีวิตอยู่ เราไม่มีสิทธิตัดสินชีวิตใคร
การที่เราต้องเห็นเค้าอาการทรุดลงเรื่อยๆนี้มันทรมานใจเหมือนกัน
ส่วนอีกตัวอาการค่อยๆทรุดลงเรื่อยๆ จากกินข้าวได้ ก็กินไม่ได้ ตอนนี้มันแทบไม่มีแรงเดิน ถ่ายอยู่กับที่ ต้องคอยป้อนอาหารป้อนยาแล้วก็เช็ดตัวให้ วันนี้เหมือนมันแทบไม่มีแรงจะกลืนด้วยซ้ำ เริ่มมีปัญหาการควบคุมขากรรไกร
ไวรัสมันคงขึ้นสมองไปแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้น้องจะพามันไปหาหมออีกรอบเพื่อให้น้ำเกลือ ตอนนี้ก็ให้กินแบรนด์ค่ะ พอกินไปก็เหมือนจะมีแรงอยู่นิดนึง ซักพักก็แรงหมด นอนอยู่กับที่
มันก็มีความคิดนึงผุดขึ้นมา เราควรจะปล่อยให้เค้าทรมานไปแบบนี้จนร้างกายหยุดทำงาน หรือเราจะทำให้เค้าหลับไป จะได้ไม่ต้องทรมานแบบนี้ แต่เราก็ควรให้โอกาศเค้าสู้จริงมั้ยคะ ถึงแม้จะรู้ว่าโอกาศรอดมีน้อย แต่พอเห็นเวลาเค้าเริ่มมีแรงพอเดินได้หน่อยก็คิดว่าเค้าก็ยังอยากจะมีชีวิตอยู่ เราไม่มีสิทธิตัดสินชีวิตใคร