คุณหมอบอกว่าแมวเราเป็นมะเร็งเต้านม ระยะสุดท้าย ลามไปถึงปอดแล้ว ซึ่งจะอยู่ได้ไม่เกิน3เดือน

ทำใจไม่ได้ค่ะ
ปีนี้ปีที่ 12 แล้ว ที่เค้ามาอยู่กับเรา อยู่ด้วยกันตลอดเวลา นอนด้วยกันทุกคืน เราจะทุกข์จะสุขก็มีเค้าที่คอยอยู่ข้างๆ

พอนึกถึงว่าวันนึงจะไม่มีเค้าแล้ว เราก็รับไม่ได้ นึกถึงภาพที่เดินเข้าห้องมาจะไม่เจอเค้า เรียกหาเค้าก็ไม่ได้อีกแล้ว จะไม่มีเค้ามาคอยกวนอีกแล้ว มันก็เศร้าจับใจ

ใจหนึ่งก็รู้สึกโทษตัวเอง ที่ไม่พาเค้าไปหาหมอให้เร็วกว่านี้ เห็นเค้าดูสดใสร่าเริงปกติดี คิดว่าคงไม่เป็นอะไรมาก กว่าจะพาไป ก็สายไปเสียแล้ว กลับต้องมารับรู้ ว่าเค้าใกล้จะจากเราไปแล้วนะ

แม้จะรู้ว่าคิดแบบนี้ไปก็ไม่ช่วยอะไร ตอนนี้ได้แต่ใช้เวลาที่เหลืออยู่กับเค้าให้ดีที่สุด แต่ก็อดโทษตัวเองไม่ได้จริงๆ เค้าควรจะอยู่ได้นานกว่านี้ เค้าไม่ควรรีบจากไปไวเช่นนี้เลย

ตอนนี้ก็สับสน คุณหมอให้ยามากินประคองอาการ ให้เจ็บปวดทรมานน้อยที่สุด เป็นยาลดปวดลดอักเสบอะไรทำนองนี้2-3ตัว
แต่เวลาป้อนยาให้กิน เค้าก็ไม่ชอบ ดูทรมาน
ตอนนี้เค้าไม่ยอมกินข้าว ไม่ยอมกินน้ำ
แม้แต่เราป้อนน้ำให้ ยังสะบัดหนี ไม่ยอมกิน ทุกอย่างที่เค้าเคยชอบกิน เค้าไม่มองอีกเลย

เราควรบังคับให้เค้ากินยาต่อไปเรื่อยๆไหมคะ? ทั้งๆที่กินไปก็ไม่ได้ช่วยยืดชีวิตเค้าแล้ว ไม่มีอะไรรักษาเค้าได้อีกแล้ว
แล้วการบังคับให้กินยาหรือไปหาหมอเรื่อยๆแบบนี้ ไม่ถือเป็นการทรมานในช่วงชีวิตสุดท้ายของเค้าหรอคะ?
เค้าพูดไม่ได้ บอกเราไม่ได้ เราเองก็สับสน ไม่รู้ว่าควรทำยังไงกันแน่
ถ้าปล่อยไปแบบปกติ ไม่กินยา ไม่หาหมอ จะดีกว่าหรือไม่
เพราะตั้งแต่หาหมอมา เค้าดูอาการแย่ลงกว่าเดิม ทรุดลงกว่าเดิมมาก
ก่อนหน้าจะพาไปหาหมอ เค้ามีอาการผิดปกติ แต่ยังดูร่าเริงปกติ
แต่พอหลังจากหาหมอมา เค้าซึม เหมือนแมวป่วย ไม่มีแรง หน้าตาดูไม่สดใสเหมือนเดิม

ไม่อยากให้เค้าจากไปเลยค่ะ เค้าเป็นทุกอย่างในชีวิตของเรา การต้องมาเตรียมทำใจ ว่าอีกไม่นานเค้าจะจากเราไป มันทรมานแทบจะขาดใจจริงๆ