เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนี่ทางบ้านผมได้ไปธุระข้างนอกกันแล้วพอดีต้องลงจากรถกันหมดทิ้งน้องหมาไว้ในรถ ประมาณ 1 ชม ได้
เดินกลับมาพบสภาพ ลิ้นจุกปากเหมือนกัดลิ้น น้ำลายเต็มที่ปูเท้ารถอ่ะครับ แล้วก็ขี้แตกเยี่ยวแตก....เหมือนสภาพคนเราขาดอากาศหายใจหนะครับ | ไม่ได้ไปถามหมอนะครับ แต่ผมสันนิฐานว่า สุนัขของผมชื่อ ดาฟหนะครับ น่าจะตายเพราะขาดอากาศมากๆ ทำให้ สมอง [ขาดออคซิเจน] เหมือนกันกับเด็กที่ออกข่าว น้ำลายไหล ขี้แตก หนะครับ

ผมอยากจะมาบอกเพื่อนๆให้ได้รู้กันนะครับว่า เวลาลงรถ ก็ควรเอามันไปด้วยเถอะครับ
ทางบ้านผมเขาเสียใจมากๆ เพราะเลี้ยงมันมาตั้ง 13 ปี ปอมเมเลอเนี่ยน โดยเฉพาะคุณยาย เสียใจสุดๆ แกชอบพูดว่าถ้าหมดนี่ก็ไม่เลี้ยงมันแล้ว "คือตายหนะครับ" กลายเป็นว่า โอ่ง 10 ใบ ก็ไม่สามารถเติมเต็มความเสียใจครั้งนี่ได้เลย ก็แกรักมันมากๆ
ต่อมาคุณแม่ผม แกเป็นคนที่รัก ดาฟ ยิ่งกว่าอะไร พาไปอาบน้ำตัดขน บ่อยครั้งที่ลงมาจากกรุงเทพ ... ตอนแรกผมก็คิดว่าพูดเล่นนะว่า ดาฟ ตายโทรมาคุยกะผมผมก็งงตายจริงหรือหลอก ไปๆมาๆโทรไปคุยถามเรื่อง เอ่อผมทรุดหนะครับ คือ ส่วนมากผมจะชอบแกล้งมันมากกว่าเล่นสะด้วยซ้ำคือมานั่งๆนึกแล้ว เสียใจอ่ะครับ เล่นกับมันแบบไม่แกล้งครั้งสุดท้ายก็ปาไป 4 เดือน นึกๆแล้วอยากจะทำให้มันมีความสุข...แต่อยู่ๆมันก็ไปสะงั้นแบบผมไม่ตั้งตัว...เลยด้วยซ้ำ...ผมก็แกล้งขำไปกับแม่เฉยๆว่าไม่เสียใจอะไร แต่จริงๆแล้วนั่งๆพิมพ์อยู่เนี่ย น้ำตายังไกลเลย ที่แกล้งมันมากกว่าที่จะรักมัน

ยังไงก็ขอให้พวกที่ชอบนำสุนัขขึ้นรถ กรุณานำมันลงเถิดนะครับ หรือไม่ก็เปิดกระจกทั้งใบเลย

ภาพ หมาดาฟ ที่ผมมี ทั้งหมดนะครับ