แบงค์ชาติชอบบอกว่า ขึ้นดอกเบี้ยเพื่อคุมเงินเฟ้อ   หากเวลาจัดงานแสดงสินค้า งานขายของ แต่จัดแล้วไม่มีคนคนใช้จ่าย มีแต่มาเดินดู เศรษฐกิจ จะเป็นอย่างไร


แบงค์ชาติชอบบอกว่า คุมเงินเฟ้อ  คุมเงินเฟ้อ  คุมสินเชื่อ ไม่ต้องการให้คนใช้จ่ายมากเกินไป..

แต่ถ้าคนกลัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  เก็บเงินไม่จ่ายไม่ใช้ เงินจะหมุนเวียนหรือไม่ ... แล้วทีแบงค์ชาตินั่งทับดอลลาร์ ให้ด้อยค่าไปทุกวัน

เงินไม่ได้เข้าไปวิ่งในระบบเศรษฐกิจของไทยเลย   ... ใครทำถูก   ใครทำผิด กันแน่


อย่างช่วง  2009  เกิดซัพไพรม ผมอยากจะใช้เงินจะตาย   ใช้ ซื้อบ้านเพิ่ม  ใช้ตกแต่งบ้าน  แต่แบงค์ก็ เบรคไว้

แม้แต่เงินของเราเอง จะเอากลับมาใช้ โยนลงไปในระบบเศรษฐกิจ  แบงค์ยัง ยื้อไว้ ไม่ยอมให้เอาออกไปเลย


เพราะเราคิดว่า ถ้าเงินมีการหมุนเวียน  เงินวิ่งๆๆๆ ไปแต่ละที่ มันขับเคลื่อน ระบบเศรษกิจ ได้   

ไม่ใช่ เหมือนปีั  40  คนมีเงินก็เก็บเงินไว้         คนเป็นหนี้รายใหญ่ๆ  ก็ไม่ยอมจ่าย ..ยักยอกถ่ายเท ออกจาก บริษัท

เอาไปไว้ที่เมีย  แล้วก็ไปทำสัญญากู้เงิน กลับมาจ่ายเงินเดือน..  ส่วนหนี้ที่มีก็ไม่จ่าย  กระดิกเท้า รอธนาคารมากราบมาไหว้  ว่าให้ช่วยจ่ายหนี้

เถอะครับ..   เพราะเราปล่อยเงินกู้ให้เกินหลักประกันไปแล้ว   ยึด บริษัทมา ก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร   

จ่ายหนี้เถอะ  เด๊่ยวผมลด หนี้ให้ ดอกเบี้ยตัดออก ..   ขาดเหลือเท่าไหร่  เด๊่ยวไปโขกเอากับลูกค้ารายย่อย.. พวกนี้มันไม่มีปากมีเสียง


.....  แบงค์ ชาติก็ไม่ ตามมายุ่งหรอก ว่าเราทุจริต ก็ได้ได้  กัน ทั้งนั้น


คนใช้เงิน ถ้าใช้แล้วมีความรับผิดชอบ ต่อเงิน แบงค์ชาติก็ไม่ต้องมา ห่วง หรือ มาห้าม. เรื่องการใช้เงิน..

แบงค์ชาติก็ แค่้ ดูว่า ใครใช้เงินแล้วไม่จ่าย อยากจะล้มบนฟูก  ก็ต้องจัดการที่คนนั้น       แต่แบงค์ชาติไม่คิดจะัำทำ..


คนใช้เงิน ต้องรับผิดชอบต่อเงินที่เอาไปใช้... ถ้าไม่ใช้ก็ลงโทษ ให้หนัก..  


รายย่อยใช้เงิน รวมกัน  ล้านคน   ยังไม่เท่าบริษัทเหล็กขนาดใหญ่ เพียงแห่ง  ที่ไม่จ่ายหนี้ คืนแบงค์ .... นี่ไงละงานที่แบงค์ชาติต้องทำ
เข้าไปจัดการตรวจสอบ  ว่าปล่อยกู้ตามเกณฑ์ หรือไม่      ไม่ใช่มาชี้ มาดูถูกรายย่อยที่ใช้เงิน ว่าใช้เงิน อย่างนั้น          อย่างนี้


เงินที่ รากหญ้าใช้   ใช้กิน จ่าย...ต่างก็เข้าไปสู่ระบบ เศรษฐกิจทั้งนั้น  แต่ กับบริษัทขนาดใหญ่ มันคือการถ่ายเทออกนอกประเทศ.


แบงค์ชาติ สมองไม่เคยยอมคิดที่จะเข้าใจเรื่อง ง่ายๆ แบบนี้เลย.


ปัญหา ความเลื่อมล้ำทางสังคม   คนรวยมาก   กับคนจน ส่วนหนึ่งมาจากการเข้าไม่ถึงแหล่งทุน..

ส่วนตัวคนที่กินเงินเดือน  บางครั้งเค้าอยากไปเที่ยวต่างประเทศ ก็ใช้บัตรเครดิตรูด   แต่เค้าก็รับผิดชอบต่อการใช้จ่ายของตัวเอง

แต่ บริษัท เจ้าของกิจการ ใช้เงินของกิจการไปเที่ยว เพื่อหักค่าใช้จ่ายบริษัท   ให้เหลือกำไรน้อย  จะได้จ่ายภาษีน้อย.ๆ

แต่บุคคลธรรมดา จ่าย คือ จ่าย        ไปขอคืน หรือไปหักค่าใช้จ่ายอะไรไม่ได้เลย รัฐบาลได้ภาษีเต็ม

ใครมันน่าอาย ควรจะได้รับการดูแล หรือ ดูถูก มากกว่ากัน




... ++++   อ่อ ๆๆๆ   ลืมไป แบงค์ชาติ ชื่อก็บอกแล้วว่า แบงค์ชาติ ใครมีแบงค์ มากเราก็ช่วยคนนั้น


ลืมไปพวกนี้มันไม่ต้องกินข้าว..   ตอนสู้ค่าเงินบาทแพ้ ไม่เห็นมีใครในแบงค์ชาติ ยิงตัวตาย ฆ่าตัวตาย ชดใช้ความผิดซักคน

ไม่เหมือนญี่ปุ่้น แค่ลูกน้องทำผิด  หัวหน้ามันหน้าบาง  ผูกคอตายชดใช้ความผิด..ว่าตัวเองบกพร่อง


ส่วนของไทย นักธุรกิจ คนค้าขายที่ก่อร่าง สร้างกิจการมา ก็ ฆ่าตัวตาย  ล้มกันไปมาก


ส่วน พนง. แบงค์ชาติ ยังรับเงินเดือนกันตามปกติ   แถมพอมีโครงการเกษียนก่อนกำหนด  ก็ แย่งกันเกษียน เพื่ออยากจะเอาเงินมากอดกัน


สุขสบาย ยามแก่ หรือบางคนก็ไปอยู่กับ บริษัทเอกชน  ที่ตัวเองเคยช่วยให้ล้มบนฟูก    จบแบบ  แฮปปี้ เอ็นดิ้ง..

นี่ละ แบงค์ ชาติของเมืองไทย  หรือ ของใคร