ไม่เข้าท่าเลยนะคะ ไอ้ฉากสาดน้ำกรดเนี้ย ถึงขั้นฉากละครยอดแย่แห่งปีเลยก็ว่าได้ แถมทำได้ไม่ดีพอ ตัดต่อร้อยเรียงได้ห่วยแตกมาก เหมือนใส่ฉากนี้เข้าไปเจตนาเพื่อเอามันท่าเดียว เราอยากจะบอกว่า.. บทส่งท้ายของหม่อมหลวงมารตี สิ้นสุดลงที่ฉากคุณหญิงของท่านพินิจไปฉีกหน้าทวงสร้อยเพชรคืน ฉากนั้นมารตีได้รับผลกรรมอย่างสาสมแล้ว อับอายขายขี้หน้า ทั้งยังโดนย่าเอียดกับย่าอ่อนตำหนิติติงแบบรุนแรงพร้อมปฏิเสธการแต่งงานจากสกุลจุฑาเทพด้วย มันเสียหน้าเสียศักดิ์ศรีความเป็นเทวพรหมมาก แทบจะยืนกลั้นหายใจตายอยู่ตรงนั้น ถึงจะไม่มีภาพความรุนแรงใดใดเกิดขึ้น แต่เนื้อหามันจบสมบูรณ์ด้วยตัวของมันเองแล้วค่ะ โธ่ถัง.. กะละมังหม้อ ~
และฉากที่หม่อมหลวงเกษรามาเยี่ยมที่โรงพยาบาล วิไลรัมภาพูดจากับมารตีได้แปลกประหลาดมาก คือเข้าใจนะคะ ว่าไม่ชอบ เกลียด หรืออิจฉาริษยาพี่สาวของตัวเอง แต่ฉากนี้เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย ไดอะล็อกที่พูดออกมาไม่ควรเป็นอย่างนั้น มันไม่มีน้ำหนัก ไม่สมเหตุสมผล ไม่มีที่มาที่ไป และเพื่ออะไร..?? ถ้าเป็นกรณีมารตีทำชุดสวยขาด คุณชายหมอผิดนัดไม่มารับ หรือมารตีได้สร้อยปลอมก็ว่าไปอย่าง เชิญเขียนบทถากถางเย้ยหยันได้เต็มที่เลย แถมถูกใจคนดูด้วย แต่ว่าฉากนี้มันไม่ใช่อ่ะ ไม่ใช่อย่างนี้จริงจริง แล้วคำพูดโลกสวยของเกษราก็ฟังดูตลก "ความดีอยู่ที่จิตใจหาใช่หน้าตา" อะไรก็ไม่รู้ เฟคและบ้าบอมาก
อีกสักหน่อยนะคะ ป้าแจ๋วทำละครสุภาพบุรุษจุฑาเทพ เหมือนอ่านบทประพันธ์แต่คุณชายพุฒิภัทรเพียงเล่มเดียว ดูคุณชายปวรรุจจบแล้วมาต่อที่พุฒิภัทร เนื้อหาและความสัมพันธ์มันไม่ได้ต่อเนื่องกันเท่าไหร่เลย เหมือนดูละครคนละเรื่อง ตัดจบแล้วเป็นเรื่องใหม่ อย่างหลายคนมักจะสงสัยว่าทำไมวิไลรัมภาถึงได้เกลียดมารตี ทั้งที่ในคุณชายปวรรุจเลิฟกันมาก เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย คือถ้าจะเขียนบุคลลิกให้แยกต่างออกไปก็ไม่แปลกหรอกนะ ทำได้ แต่ผู้กำกับต้องให้เหตุผลและที่มาที่ไปในเนื้อหาด้วยว่าเพราะอะไร ทำไมจู่จู่ถึงเกลียด เหตุผลรองรับค่ะป้าแจ๋ว.. อย่างคุณชายโป๊ปหายไปในรัตน์ชานนท์ตอนแรก พี่อ๊อฟผู้กับเขายังคำนึกถึงคนดู เขียนบทให้มีฉากที่พี่ชายใหญ่บ่นพึมพำกับย่าเอียดในงานเลี้ยงตอนรับหญิงนุชว่า.. เสียดายชายรุจไม่อยู่ติดภาระกิจที่นั้นที่โน้นอะไรก็ว่ากันไป แต่ฉากงานแต่งงานเมื่อวาน ชายรุจหายไปทั้งคน ป้าแจ๋วกลับไม่สนใจใยดีจะให้เหตุผลว่าหายไปไหน ทำไมถึงไม่มาร่วมงานสำคัญ เปรียบเทียบมุมมองความใส่ใจแล้วต่างกันเห็นเห็น นี่ขนาดยังไม่ได้พูดถึงขนมจีบนะ เห็นเม้าท์เรื่องนี้กันหลายกระทู้แล้ว ขอละไว้แล้วกัน..
ป้าแจ๋วขาา ใส่ฉากสาดน้ำกรดเข้ามาทำไมคะ หันมาคลี่คลายปมขนมจีบให้คนดูได้รู้ดีกว่าไหม ย่าเอียดสั่งให้คนไปสืบเสาะ ถึงไหนแล้ว
และฉากที่หม่อมหลวงเกษรามาเยี่ยมที่โรงพยาบาล วิไลรัมภาพูดจากับมารตีได้แปลกประหลาดมาก คือเข้าใจนะคะ ว่าไม่ชอบ เกลียด หรืออิจฉาริษยาพี่สาวของตัวเอง แต่ฉากนี้เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย ไดอะล็อกที่พูดออกมาไม่ควรเป็นอย่างนั้น มันไม่มีน้ำหนัก ไม่สมเหตุสมผล ไม่มีที่มาที่ไป และเพื่ออะไร..?? ถ้าเป็นกรณีมารตีทำชุดสวยขาด คุณชายหมอผิดนัดไม่มารับ หรือมารตีได้สร้อยปลอมก็ว่าไปอย่าง เชิญเขียนบทถากถางเย้ยหยันได้เต็มที่เลย แถมถูกใจคนดูด้วย แต่ว่าฉากนี้มันไม่ใช่อ่ะ ไม่ใช่อย่างนี้จริงจริง แล้วคำพูดโลกสวยของเกษราก็ฟังดูตลก "ความดีอยู่ที่จิตใจหาใช่หน้าตา" อะไรก็ไม่รู้ เฟคและบ้าบอมาก
อีกสักหน่อยนะคะ ป้าแจ๋วทำละครสุภาพบุรุษจุฑาเทพ เหมือนอ่านบทประพันธ์แต่คุณชายพุฒิภัทรเพียงเล่มเดียว ดูคุณชายปวรรุจจบแล้วมาต่อที่พุฒิภัทร เนื้อหาและความสัมพันธ์มันไม่ได้ต่อเนื่องกันเท่าไหร่เลย เหมือนดูละครคนละเรื่อง ตัดจบแล้วเป็นเรื่องใหม่ อย่างหลายคนมักจะสงสัยว่าทำไมวิไลรัมภาถึงได้เกลียดมารตี ทั้งที่ในคุณชายปวรรุจเลิฟกันมาก เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย คือถ้าจะเขียนบุคลลิกให้แยกต่างออกไปก็ไม่แปลกหรอกนะ ทำได้ แต่ผู้กำกับต้องให้เหตุผลและที่มาที่ไปในเนื้อหาด้วยว่าเพราะอะไร ทำไมจู่จู่ถึงเกลียด เหตุผลรองรับค่ะป้าแจ๋ว.. อย่างคุณชายโป๊ปหายไปในรัตน์ชานนท์ตอนแรก พี่อ๊อฟผู้กับเขายังคำนึกถึงคนดู เขียนบทให้มีฉากที่พี่ชายใหญ่บ่นพึมพำกับย่าเอียดในงานเลี้ยงตอนรับหญิงนุชว่า.. เสียดายชายรุจไม่อยู่ติดภาระกิจที่นั้นที่โน้นอะไรก็ว่ากันไป แต่ฉากงานแต่งงานเมื่อวาน ชายรุจหายไปทั้งคน ป้าแจ๋วกลับไม่สนใจใยดีจะให้เหตุผลว่าหายไปไหน ทำไมถึงไม่มาร่วมงานสำคัญ เปรียบเทียบมุมมองความใส่ใจแล้วต่างกันเห็นเห็น นี่ขนาดยังไม่ได้พูดถึงขนมจีบนะ เห็นเม้าท์เรื่องนี้กันหลายกระทู้แล้ว ขอละไว้แล้วกัน..