เรื่องสั้นนี้เขียนไว้นานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้โพสต์สักที .... ในโอกาสครบรอบ 3 ปีของเหตุการณ์ สลายการชุมนุม 19 พ.ค. 53 จขกท.
จึงขอถือโอกาสนี้โพสต์เรื่องสั้น 4 ตอนจบ  ไว้ในกระทู้นี้เพื่อร่วมระลึกถึงเรื่องราวการชุมนุมของคนเสื้อแดง จนนำไปสู่การสลาย
การชุมนุมในที่สุด

** เรื่องสั้นนี้แต่งขึ้นโดย จขกท. เป็นการสมมุติเรื่องราวของตัวละครขึ้นมาเอง เพื่อเชื่อมโยงไปถึงสาระที่ จขกท. ต้องการสื่อ ไม่ได้มี
เจตนาเสียดสีหรือพาดพิงผู้ใดไปในทางเสียหาย  หากเพื่อนสมาชิกที่อ่านแล้วทำให้เป็นที่ไม่พอใจ  จขกท. ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้  **

                                         ......................................................................................

                                                                    

                                         ......................................................................................


ขออนุญาตลบข้อความที่โพสต์นะคะ  เนื่องจากว่างานเขียนของดิฉันอาจทำให้เพื่อนสมาชิกหลายๆท่านเกิดความไม่สบายใจ  ดิฉันรู้สึก
เสียใจเป็นอย่างยิ่ง  ที่งานเขียนที่ดิฉันรัก และตั้งใจเขียนขึ้นมายังไม่ทันได้นำเสนอถึงสาระสำคัญที่ดิฉันต้องการสื่อให้ไปถึงสังคม  ก้ต้อง
มาลบไปเสียตั้งแต่แรก ......  

เนื้อหาสำคัญที่ดิฉันอยากจะพูดอยากจะสื่อ คือ  ต้องการสะท้อนให้สังคมเห็นและรับรู้ถึงความรู้สึกของคนที่สูญเสียคนที่เขารักไปจากเหตุ
การณ์สลายการชุมนุมที่เกิดขึ้นค่ะ  ...


แต่เมื่อเสียงสะท้อนของผู้อ่านและเพื่อนสมาชิกเกิดความไม่พอใจหรือคิดว่าดิฉันเจตนาพาดพิงถึง ..... ดิฉันเสียใจค่ะ .....