ทำราชการมาเกือบ 25 ปีแล้ว
ถึงวันที่หมดไฟ และไม่รู้สึกอะไรแล้ว

จนวันนี้ เพิ่งเสร็จสิ้นการจัดการระดับโลกที่เชียงใหม่
ระหว่างทาง ท้อใจ จนบอกตัวเองว่า พอที

จนโทรหาพ่อแม่ ว่าหนูจะกลับแล้ว เหนื่อยเต็มที
พ่อบอกว่า พ่อดูในโทรทัศน์ งานใหญ่โตดี
แกทำดีแล้ว  พ่อภูมิใจในตัวแกมาก

หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง  
สิ่งที่ภูมิใจที่สุดในชีวิต  ไม่ใช่เป็นคนเก่ง
แต่เป็นคนที่ทำให้พ่อแม่ภูมิใจ

แต่ก็ขอพ่อแม่ไว้แล้ว ปีหน้า หนูจะลาออกแล้วนะ
อยากดูแลพ่อแม่กับลูกสาวได้ดีกว่านี้

ไม่อยากเป็นคนเก่ง อยากเป็นลูกและแม่ทีดีกว่านี้

ชีวิตทีมีแต่งาน แต่บาลานซ์เรื่องครอบครัวไม่ได้ เนี่ย ลำบากใจจริง ๆ