มีโอกาสได้ทำงานร่วมกับผู้หญิงคนนึง เค้าแก่กว่าเราประมาณ 7 ปี สถานะตอนนั้นเค้าเปรียบเหมือนเจ้านาย
เค้าเป็นคนเก่ง ตอนแรกเราก็เห็นเค้าเป็นแค่แบบอย่างในการทำงาน
ต่อมาสักพักเริ่มรู้สึกแปลกๆ อยากซื้อขนมมาให้เค้า แอบเอาของไปวางไว้โต๊ะเค้า อยากเห็นเค้าดีใจ
อยากเห็นเค้ายิ้มได้เพราะเค้าเป็นคนบ้างาน ต่อมาเริ่มคุยไลน์กันทุกวัน โทรหาบ้าง น้อยครั้งที่เค้าจะโทรมาก่อน เหมือนว่า
เรารุกเข้าหาเค้าก่อน

และเราก็เริ่มสับสน แฟนที่คบกันมานาน 6ปี เราไม่รู้ว่าอยู่เพราะรักหรือผูกพันธ์ แต่กับผู้หญิงคนนี้เราเริ่มคิดถึงเค้าทุกเวลาที่เราห่างกัน
ตอนที่อยู่กับแฟนเราก็นึกถึงเค้า เป็นห่วงเค้า เห็นอะไรน่ากินก็อยากซื้อไปฝาก กับเค้าเราก็ไม่แน่ใจว่าเค้าคิดว่าเราเป็นอะไรกันแน่
แต่ทุกครั้งที่ไปเที่ยวกัน เค้าจะเป็นคนเริ่มจับมือก่อน   ก่อนลงรถ เค้าก็จะหอมแก้มเราก่อนจนเราแอบคิดว่าเค้าก็มีใจ
เราเริ่มเรียกกันว่า ที่รัก

แต่เค้าก็ยังทำงานหนัก และไม่มีเวลาให้เราอยู่ตลอดเวลา ทุกครั้งที่มีเวลาว่างไปไหนด้วยกันเราเป็นคนเอ่ยปากชวนก่อนทุกครั้ง
เรามีความจำเป็นต้อง เปลี่ยนที่ทำงาน เราเหมือนใจจะขาด ความสัมพันธ์กับเค้าคือความสุข แต่เราก็ทิ้งแฟนไม่ได้เพราะเค้าไม่ผิด

มาถึงตอนนี้ เราย้ายกลับมาอยู่กะแฟน แต่คิดถึงเค้าทุกวัน พยายาม จะติดต่อหาเค้า โทรหาเวลาเลิกงาน เราผิดที่เลือกไม่ได้
เรารู้เราเลยพยายามทำให้เค้ารู้ว่าเราไม่ได้ทิ้งหนีไปไหน แต่เหมือนยิ่งวิ่งไล่ เค้าก็ไม่เห็นค่า(ความรู้สึกเรานะ)
เราขอแค่ได้รู้ว่า เค้าเลิกงานรึยัง กินข้าว รึยัง ได้คุยกันบ้างอาทิตย์ละ 2-3 ครั้งก็ยังดี แต่เค้าเหมือนไม่ให้ความสำคัญ
รู้ว่าเรารักยิ่งปั่นหัวเรา สงสารแฟนที่เราอยู่ด้วย เหมือนเค้าจะรู้ แต่เค้าไม่พูดเพราะเค้ารักและตามใจเรามาก

ตอนนี้ชีวิตสับสน เหนื่อยวิ่งตามเค้า แต่ก็หยุดความคิดถึงของตัวเองไม่ได้ T T