[REDS DAY : FAMILY ZONE]

กระทู้นี้ขอความกรุณา ใครเข้ามาป่วน มาเกรียน มาเย้ยเรื่องไม่เป็นสาระ
ขอความกรุณาเก็บความเห็นของท่านไปปล่อยในกระทู้เกรียนๆกระทู้อื่นนะคะ


ทีแรกคิดว่า คืนนี้จะไม่มีเรื่องอะไรที่น่าประทับใจพอให้ต้องมาเขียนแล้ว
ไล่เลียงดู EPL ก็ไม่ได้มีคู่ที่อยากลุ้นอะไรนัก ทราบแค่สกอร์ รอดูไฮไลต์ก็น่าจะพอ
แม้คืนนี้จะเป็นแมตอำลา เจมี่ คาราเกอร์ น้าเอ๋อแห่งเมอร์ซีไซด์ก็ตาม
แต่เราก็ทราบมานานแล้วว่าน้าเอ๋อจะลา แล้วรู้ว่าน้าเอ๋อจะไปทำอะไรต่อ
เลยรู้สึกเหมือน ไม่ได้ไปไหนไกล และคงจะไม่รู้สึกตื่นเต้นหรือซาบซึ้งอะไรมาก
ส่วนตัวเราก็ไม่ได้สนิทกับคาราเกอร์อยู่แล้ว แม้จะเห็นกันมานาน ...

จนมีคนมารายงานว่า "อ้าว วันนี้คูตี้จัดอีกแล้วนะ .."

เลยตัดสินใจ.. เอาวะ ดูสักหน่อยก็ได้...
และเอิ่ม...

แมตนี้ มันให้ความรู้สึกแปลกๆไปหน่อยนะ...

...

..

มันเหมือนจะไม่มีอะไร เราไม่ได้บิวด์อะไรกันมาอะไรเยอะแยะ
คือ ไงเราก็รู้ วันนี้มันต้องมีอีเวนท์อำลา คาร่ากันอยู่แล้ว แต่เราคงไม่ซึ้งหรอก
เราก็ทีมพื้นๆบ้านๆ
แมตนี้เล่นกันไม่ได้เน้นดราม่า สร้างปรากฏการณ์อะไรกับเขาเท่าไร
บรรยากาศก็ดูน่ารัก เป็นปกติ ไม่ได้ยิ่งหญ่อลังการอะไรนัก





ก่อนเริ่มเกมส์ นักเตะตั้งแถว ต้อนรับคาร่าเข้าสนาม คาร่าเข้าสนามมาพร้อมกับลูกๆ



แต่ก็นะ วันนี้รู้สึกว่า ที่ลิเวอร์พูลแดดดี อากาศปลอดโปร่งมาก
ดูแล้วรู้สึก สดใสมากกว่าเศร้านะ (เพราะไม่คิดว่าจะมีอะไรให้เศร้าอยู่แล้ว)
... คาร่าลา เราเฉยๆนะบอกตรงๆ ...


มาไม่ทันดูคูตี้ แต่ทันดูคาร่าวาดลวดลายสร้างสีสันให้เกมวันนี้พอสมควร
วันนี้คาราเกอร์วมปลอกแขนกัปตันทีม เป็นครั้งสุดท้าย ...





เกมครึ่งแรกผ่านไปได้ โดยมีประตูอัน โคตรสุดยอดมหาประลัยโลกจาก ฟิลิเป้  คูติณโญ
ประมาณนาทีที่ 60 คาร่ามีโอกาสได้จับลูกยิงง้างไกเต็มเหนี่ยว

บอลลอยไปอย่างสวย แล้วก็!!! ปุ้งงงงง!! ชนเสากระเด็นออก อย่างน่าเสียดาย
ถ้าลูกนี้ คาร่ายิงเข้า มันคงเป็นประตูสั่งลาที่สวยงามมาก ..

โดยรวมไม่มีลูกหวาดเสียวอีก และไม่ได้มีการทำสกอร์เพิ่ม
คาราเกอร์ถูกเปลี่ยนตัวออกในนาทีที่ 86 เดอะ ค็อปพร้อมใจกันร้องเพลง YNWA กันดังกระหึ่มแอนด์ฟิล




จนกระทั่งนกหวีดหมดเวลาดังขึ้น ..

เราจบสกอร์ในแมตสุดท้ายของฤดูกาลที่ 1 ประตูต่อ 0 จากไอ้หนูคูตี้
และ ถือว่าเกมวันนี้ เป็น แมตสุดท้ายในฤดูกาลที่เอนเตอร์เทนต์ใช้ได้พอสมควร
ตอนนั้นเราคิดว่า เออ คงนอนดีกว่า ไม่น่าจะมีอะไรแล้ว

แล้วดราม่าก็บังเกิด ...

แมตนี้ เจอร์ราร์ดไม่ได้ลงเล่น แต่นั่งดูเพื่อนอยู่บนชั้น VIP พร้อมครอบครัว



เราก็ได้รู้ซึ้งว่า ... คำว่า Last นี่มันมีความหมายมากเลยนะ ...
ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย บนสนาม ที่เราจะได้เห็นเจอร์ราร์ดกับ คาราเกอร์ ยืนด้วยกันบนสนาม
ในแมตสุดท้ายของฤดูกาล

และพอเจอร์ราด พาร่าง ลงสนามมาเท่านั้นแหละ โห อิชั้นแทบสะอื้นเลย ทุกอย่างมันมาหมด



อีเดอะค็อปก็ร้องเพลงซะดังลั่นสนาม นักเตะพาลูกเต้าลงมาเดินเล่นกันเต็มไปหมด
เด็กๆวิ่งเล่นกันน่ารักมาก คุณพ่อทุกคนก็อุ้มลูกสาวลูกชายตัวเล็กน่ารักสุดๆ




คาร่าเดินขอบคุณแฟนๆ และแจกลายเซนต์รอบๆสนาม



คาร่าเดินไปถ่ายรูปกับแฟนบอล และเพื่อนร่วมทีม พวกเราไม่มีใครฟูมฟายกันเลย บรรยากาศธรรมดามากๆ



แล้วเขาก็มาถ่ายรูปคู่กัน

โซนขอบสนามและโซนในสนาม ทำหน้ากันนิ้งนิ่ง ..
แต่ทำไมโซนหน้าจอแบบเรา ร้องไห้ขนาดนี้ฟะ









"ผู้คนถามว่า ใครเป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดที่ผมเคยเล่นด้วย เป็นธรรมดาที่ใครๆก็คิดถึงบรรดากองหน้า
แต่ ... ผมไม่คิดถึงใครอื่นเลยนอกจากคาราเกอร์ .."
—     Steven Gerrard





ตอนที่คาร่าอยู่ เราไม่รู้สึกอะไรเท่าไรนะ
แต่พอคาร่าต้องไปแล้วจริงๆ ทำไมรู้สึกว่าโคตรใจหายเลย
เราจะไม่ได้เห็นแกมายืนเก้ๆกังๆ หน้าโกลด์ เอามือยันเสา คอยเคลียร์บอลทิ้งอีกแล้ว
ไม่ได้เห็นยืนแปะมือ ยิ้มแย้ม หรือ พูดปั้นหน้าเครียดๆกับเจอร์ราร์ดบนสนามแล้ว
เราคงไม่ได้ฟังบทสนทนาแปลกๆ ที่ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่โคตรตลกของแกริมสนามแล้ว
(แต่แกคงย้ายไปตลกบนจอทีวีในห้องส่งแทน)

เราคงคิดถึงคุณโคตรๆเลย เจมี่ คาราเกอร์

We'll Miss You Caragher, Our Working Class Hero
เราจะคิดถึงคุณ วีรบุรุษชนชั้นล่างของพวกเรา



ปล. Working Class Hero ที่แฟนบอลทำป้ายมาในที่นี้เข้าใจว่า อ้างจากชื่อเพลงของ John lennon ศิลปินคนดัง ผู้เป็นสัญลักษณ์ของเมืองลิเวอร์พูล โดยเนื้อเพลงพูดถึงสิทธิเสรีภาพ และ ชนชั้นกรรมาชีพที่ถูกกลุ่มทุนนิยมเอารัดเอาเปรียบ จนก่อให้เกิดวีรบุรุษชนชั้นล่างขึ้นมา