ตั้งแต่ละครเรื่องพรพรหมฯ  มาจนถึง คุณชายพัตร

ชื่อมันก็บอกอยู่แล้ว "ละคร"  

ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมหมอแท้ๆหรือไม่ใช่

ต้องมาจับผิดด้วยว่า ทำแบบนี้มันผิด มันต้องแบบนี้ มันต้องอย่างนั้น

คือสลักสำคัญในละคร คนดูละครเขาดูคลายเครียด

เขาคงไม่มามัวใส่ใจหรอกว่า แผลมดลูกมันต้องเปิดกี่เซ็นติเมตร

เพราะหากเกิดเหตุการณ์แฟนละครจะคลอดลูก

เขาคงไม่เบ่งไปด้วย และนั่งสอนคุณหมอว่า "หมอคะ รอให้มดลูกหนูเปิด 10 CM ก่อนนะ

เพราะหน้าที่ตรงนั้นคือหน้าที่ของคุณหมอจริงๆ


ส่วนหน้าที่ของคนเขียนบท ผู้กำกับ คือการทำละครตามบทบาท

เนื้อเรื่องอาจสมจริงไม่สมจริงก็อยู่ที่วิจารณญาณแต่ละคน


ก็แปลกใจว่าทำไมจะต้องออกมาโชว์ภูมิกัน ประมาณว่า

"ตูคือหมอนะ  ละครเรื่องนี้มั่ว   ไม่สมจริงเลย"


แหม ไม่รู้ว่าเป็นหมอได้ยังไง แค่ละครยังแยกจากชีวิตจริงไม่ออกเลย เซ็งแทนคนทำละคร

คือหลังๆพวกนี้เริ่มเยอะ