ตอนแรกค่ะ
http://ppantip.com/topic/30494789
เป็นเรื่องแรกที่แต่งจบนะคะ อยากให้ช่วยติชมด้วยค่ะ
และแล้ววันแต่งงานของฝ้ายก็มาถึง เหมือนเดิมกับทุกๆ งาน ฉันเดินควงคู่เข้าไปพร้อมกับภพ
แฟนสุดเท่ของฉัน ที่ใครๆ ก็มองเราอย่างชื่นชม และก็เหมือนเดิมอีกเช่นกันที่เราทั้งคู่จะต้อง
ถูกถามเรื่องของเราว่าเมื่อไรจะแต่งงาน แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือภพ ทุกครั้งเขาจะตอบว่าไม่พร้อม
หรือเลี่ยงไปนู่นมานี่ ออกนอกเรื่องไปบ้าง แต่คราวนี้นอกจากจะไม่พาออกทะเลแล้วยังตอบกลับเพื่อนๆ อีกด้วย
“น่าจะอีกไม่นานนะ คงเร็วๆ นี้แหละ” เพื่อนๆ โห่ฮากันใหญ่ เตรียมตัวไปงานของเราเต็มที่ แต่เดี๋ยวนะ
เขายังไม่ได้ขอฉันแต่งงานเลยแล้วจะเร็วๆ นี้ได้ยังไง ฉันหันไปจ้องตาภพด้วยสายตามีคำถาม
ภพกลับไม่ตอบอะไร มีแค่สีหน้าขัดเขินมาให้เห็นแค่แวบเดียว แวบเดียวจริงๆ และเขาก็เลี่ยงตอบคำถามฉัน
ด้วยการเดินไปซุ้มอาหารญี่ปุ่นแล้วตักซูชิและซาชิมิมาให้ฉันแทน
ตอนนี้ไม่ได้คำตอบ เดี๋ยวตอนพาไปส่งบ้านค่อยถามแทนก็แล้วกัน จะแต่งงาน ไม่ขอกัน ฉันไม่แต่งด้วยหรอกนะยะพ่อคุณ!!!
“อะ ผ้าเช็ดหน้า เช็ดซะหน่อยเดี๋ยวมาสคาร่าเลอะนะอร” ผู้ชายคนนี้นี่ยังไง คนเขากำลังซึ้งๆ
กับวิดีโอพรีเซ้นเทชั่นงานแต่งงานอยู่ ดันมาพูดเรื่องมาสคาร่าเลอะ ชิ ใช่นะสิ ผู้ชายไม่ซึ้งอะไรง่ายๆ หรอก
ถึงจะโรแมนติกแต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่อง แต่แหม เห็นความรักของฝ้ายกับพี่ยูนแล้วมันซึ้งนี่นา “ภพเนี่ยคนกำลังซึ้งนะ”
“เก็บไว้ซึ้งกว่านี้ดีกว่ามั้ย?” ภพพูดอะไรงงๆ มาสองครั้งแล้วนะ ว่าแล้วฉันก็ส่งสายตามีคำถามไปให้เขาอีกรอบ
คราวนี้เขากลับบอกฉันให้เข้าไปต่อคิวรอรับช่อดอกไม้จะดีกว่า ปกติฉันไม่ชอบเข้าไปแย่งดอกไม้วันแต่งงานกับใครเขานะ
ภพเองก็รู้ ทำไมวันนี้ภพกลับพยายามดันฉันให้เข้าไปในวงล้อมของสาวๆ ที่อยากจะแต่งงานกันตัวซีดตัวสั่น
ด้วยหวังกับอีแค่ได้รับดอกไม้แล้วจะเป็นเจ้าสาวคนต่อไป ฉันหวังมากกว่านั้นจ๊ะ
ดอกไม้ไม่ได้ช่วยให้ผู้ชายมาขอหรอก เชื่อขนมกินได้
แต่สุดท้ายฉันก็ถูกภพดันแกมบังคับให้เข้าไปในวงล้อมนั้นจนได้ แถมเพื่อนๆ ฉันก็พยายามดันให้ฉัน
อยู่ในตำแหน่งที่คิดว่าจะต้องได้แน่ๆ อีกด้วย พวกนี้เป็นอะไรกัน ก็รู้อยู่ว่า
ฉันไม่ได้อยากได้ดอกไม้ ฉันอยากแต่งงาน!!!
“เอาละนะครับ เจ้าสาวของเรากำลังจะโยนช่อดอกไม้ครับ สาวโสดคนไหนจะเป็นเจ้าสาวคนต่อไปมาดูกันครับ 5-4-3-2-1”
ฟิ้ววววว ตุบ ช่อดอกไม้มันมาตกในมือฉัน อย่างง่ายดาย เหมือนล็อกไว้เลย มองซ้ายมองขวา
ไม่เห็นมีใครมาแย่งกับฉันเลย ฉันยืนอยู่เฉยๆ แต่เพื่อนๆ กลับถอยหลบแถมปล่อยช่อดอกไม้ให้ลอยละลิ่ว
มาตกใส่มือฉันง่ายๆ อย่างนั้นเลย และเมื่อมันตกมาในมือฉัน ฉันก็ต้องโดนสัมภาษณ์จากพิธีกรในงานสินะ
“ไม่ทราบว่าชื่ออะไรครับ” หนอย แกจะถามทำไม ฉันเป็นเพื่อนแกมาสิบกว่าปีแล้ว แล้วมันก็สะกิดฉันยิกๆ ให้ตอบคำถาม
“อรค่ะ เป็นเพื่อนกับฝ้าย”
“อ๋อครับ แล้วไหนครับแฟนคุณอร จะแต่งงานกันเร็วๆ นี้หรือเปล่าครับ” นั่นไง คำถามที่ฉันไม่อยากตอบที่สุดในชีวิตก็มาจนได้
ฉันไปงานแต่งงานมาไม่รู้กี่คู่แล้ว คำถามหลังได้ช่อดอกไม้เหมือนกันหมด จะแต่งงานหรือยัง มีแฟนมั้ย มีแพลนหรือยัง
สุดท้ายก็หันไปถามแฟนคนได้ช่อดอกไม้ให้ทำหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูกอยู่ข้างล่าง ฉันไม่อยากเป็นตัวตลกแบบนั้นกับภพสักนิด
คอยดูนะ ขากลับจะงอนไปตลอดทางเลย โทษฐานที่ดันให้ฉันเข้าร่วมวงแย่งช่อดอกไม้นี้ด้วย
อ้าว แล้วนั่นทำไมไฟไปส่องที่ภพอย่างกับเขาเป็นเจ้าภาพซะอย่างนั้นหละ แถมมีไมค์จ่อที่ปากอีกด้วย
ปกติพิธีกรแค่ถามแล้วหันไปมองหาผู้ประสบชะตากรรมถูกเร่งรัดให้แต่งงานโดยอ้อมแค่แวบเดียวนี่ แล้วนี่มันอะไร
หน้าฉันคงเหรอหราเต็มที ฝ้ายถึงต้องเข้ามากุมมือฉันเอาไว้แล้วบอกให้เงียบไว้ก่อน หันไปมองหน้าภพไว้แล้วจะเข้าใจเอง
“คือผม ภพนะครับ เป็นแฟนกับอร คนที่ได้ช่อดอกไม้นั่นแหละครับ ถ้าจะถามว่าเรามีแพลนจะแต่งงานกันมั้ยในเร็วๆ นี้
ผมตอบได้เลยว่ายัง”
เสียงฮือฮาดังขึ้นก่อนจะเงียบลงเพราะหันมาเห็นสาวอย่างฉันกำลังหน้าซีดเต็มทน ฉันอายมาก ภพตอบแบบนี้ไม่ให้เกียรติฉันเลย
แต่ก่อนที่ฉันจะทำขายหน้ามากไปกว่านี้ด้วยการปล่อยโฮ ภพก็พูดต่อ
“คือหมายถึงว่าเราไม่เคยคุยกันเรื่องนี้เพราะผมยังไม่ได้ขอเธอแต่งงานครับ แต่วันนี้ต้องขอบคุณฝ้าย พี่ยูน ต้นและเพื่อนๆ
ทุกคนที่ช่วยกันทำให้การขอแต่งงานของผมง่ายขึ้น เพราะลำพังให้ผมเตรียมเซอไพรซ์อรเองคงทำไม่ได้ แต่นี่เพื่อนๆ ช่วยกันวางแผน
ช่วยทำให้อรได้ช่อดอกไม้และเปิดโอกาสให้ผมได้ขออรแต่งงานท่ามกลางสักขีพยานที่เป็นเพื่อนที่รักของเราทุกคน
คราวนี้ขอให้เพื่อนๆ ช่วยกันอธิษฐานให้อรรับแต่งงานกับผมด้วยนะครับ...” ฉันเห็นเขาสูดลมหายใจเข้าลึก ลึกมากๆ
ก่อนจะพูดคำที่ฉันรอคอยมาตลอด
“อร แต่งงานกับภพนะ” ท่ามกลางความเงียบกริบหลังจากนั้น ฉันได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นระรัว
หน้าร้อนไปหมด ก่อนไมค์จากเจ้าต้นพิธีกรของงานจะยื่นมาหน้าฉัน เพื่อตอบคำถามคนที่ยืนลุ้นอยู่ข้างล่างเวที
“ค่ะ อรจะแต่งงานกับภพ” ฉันตอบรับด้วยความยินดีอย่างถึงที่สุด ก่อนจะถูกรวบตัวเข้ากอดไว้ในอ้อมแขน
ของคนที่กระโดดขึ้นมาบนเวทีตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ พร้อมกับเสียงแห่งความยินดีกับเราทั้งสองคนดังเซ็งแซ่ไปหมด
ฝ้ายหันมากระซิบยินดีกับฉัน ส่วนต้นก็หันไปตบบ่าภพเบาๆ เป็นการบอกให้พอได้แล้ว
จากนั้นฉันก็เอ่ยขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่อยู่ในแผนการนี้รวมถึงขอโทษญาติเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่มาขโมยซีนงานแต่งซะได้
แต่เชื่อเถอะว่า ทุกคนจะจดจำงานแต่งของฝ้ายกับพี่ยูนไปตลอดชีวิต อย่างน้อยก็ฉันและภพคู่หนึ่งล่ะ
เมื่องานเลี้ยงเลิกฉันเดินจับมือกับภพออกมาที่สระว่ายน้ำของโรงแรมเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด
หลังจากรู้สึกว่าตัวเองอัดแน่นไปด้วยความดีใจจนเหมือนจะหายใจไม่ออก “เป็นไงบ้างอร แผนของภพ เจ๋งใช่มั้ย”
ฉันตีแขนภพไปเพียะนึงเบาๆ
“ภพน่ะบ้า บ้าที่สุด ไปเตี๊ยมกับพวกนั้นตอนไหน ไม่เห็นมีใครบอกอรเลย”
“ถ้ามีคนบอกก็ไม่เซอร์ไพรซ์น่ะสิ แล้วชอบมั้ยการขอแต่งงานของภพ” ว่าที่เจ้าบ่าวรวบตัวฉันเข้าไปกอดหลวมๆ พอให้เห็นหน้ากัน
“ชอบสิ ชอบที่สุด แต่ทำไมอยู่ดีๆ ภพขอเราแต่งงาน ไหนบอกว่ายังไม่พร้อม?” ฉันอยากรู้ใจจะขาดแล้ว
ว่าที่เจ้าบ่าวทำเหมือนไม่อยากจะตอบ แต่เขาหนีฉันไม่พ้นหรอก “คือตอนแรกก็ไม่พร้อมนะ แต่ก็อยากแต่ง
แต่มันกลัวไปหมด เมื่อวันก่อนเจอต้น คุยกับมันเรื่องนี้ แบบบ่นตามประสาผู้ชายน่ะ แล้วมันก็เอาข้อความในไลน์ให้ดู”
“หา...ข้อความในไลน์เหรอ ต้นแกไม่ได้ตายดีแน่” ฉันงึมงำออกไป
“เพราะอย่างนี้ใช่มั้ยเลยต้องมาขอเราแต่งงาน ไม่อยากแต่งก็ได้นะ รอไปก่อนก็ได้” ฉันเริ่มออกอาการ
มันเหมือนฉันไปบังคับให้เขามาแต่งงานกับฉันเลย ไม่ได้หรอก ถ้าเขาอยากแต่ง ต้องอยากแต่งเองสิ
ไม่ใช่เห็นว่าฉันอยากแต่งงานจนตัวสั่นเลยต้องตามใจฉันน่ะ
“ไม่ใช่อย่างนั้นอร อรฟังภพนะ ภพอยากแต่งงานกับอรมาตั้งนานแล้ว แต่ตอนนี้ภพทำงานอิสระ มันไม่มั่นคง
ภพไม่อยากให้อรต้องมาลำบากด้วย แล้วถ้ามีลูกภพก็อยากจะพร้อมก่อน แต่ภพก็อยากอยู่กับอรจะแย่อยู่แล้ว
ขับรถไปรับไปส่งมันก็ขับได้ แต่จะดีแค่ไหนกันถ้าเราได้ขับรถกลับบ้านพร้อมกัน หลับไปพร้อมกัน ตื่นมาเห็นหน้ากันทุกวัน
ภพอยากแต่งงานมากนะอร แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน พอต้นมันเอาข้อความที่อรเขียนมาให้อ่าน ภพก็ตัดสินใจได้ในนาทีนั้น
เลยว่า ถ้าอรยอมลำบากไปด้วยกันกับภพได้ ภพจะรออะไร ขออรแต่งงานเลยดีกว่า พอบอกต้น มันก็วางแผนขอแต่งงาน
ให้ภพเสร็จสรรพเลย ภพแค่ไปขอร้องฝ้ายกับพี่ยูนให้ช่วยภพหน่อย แล้วทุกคนก็เห็นแก่เราสองคนที่คบกันมานาน
ทุกคนก็เลยช่วยกันอย่างที่อรเห็นนี่แหละ”
หน้าฉันกลับมาร้อนอีกครั้งแล้ว นานๆ ภพจะพูดยาวๆ สักที แถมเขายังคิดเหมือนฉันเลย เราเป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆ
“โอเค อรหายงอนก็ได้ อรแค่อยากจะบอกภพว่าขอบคุณนะที่เลือกอร อรจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เราจะสร้างครอบครัวไปด้วยกัน
ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน เราจะเริ่มต้นมันไปด้วยกันนะภพ”
“เย้ ภพดีใจที่สุดของที่สุดเลย ภพรักอรนะ รักมากกกกก รักมานานแล้วด้วย” ภพดึงฉันเข้าไปกอดแนบแน่นเลยคราวนี้
ส่วนฉันนะเหรอ คุณคิดว่าไงล่ะ ฉันยิ้มแก้มแทบแตกแล้วน่ะสิ ฉันรักผู้ชายคนนี้จริงๆ ให้ตายเถอะ!!
(จบแล้วค่ะ) อยากได้รับคอมเมนต์จากเพื่อนๆ พี่ๆ มากๆเลยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าจากใจค่ะ
[เรื่องสั้น] ความหวัง...การแต่งงาน (จบค่ะ)
เป็นเรื่องแรกที่แต่งจบนะคะ อยากให้ช่วยติชมด้วยค่ะ
และแล้ววันแต่งงานของฝ้ายก็มาถึง เหมือนเดิมกับทุกๆ งาน ฉันเดินควงคู่เข้าไปพร้อมกับภพ
แฟนสุดเท่ของฉัน ที่ใครๆ ก็มองเราอย่างชื่นชม และก็เหมือนเดิมอีกเช่นกันที่เราทั้งคู่จะต้อง
ถูกถามเรื่องของเราว่าเมื่อไรจะแต่งงาน แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือภพ ทุกครั้งเขาจะตอบว่าไม่พร้อม
หรือเลี่ยงไปนู่นมานี่ ออกนอกเรื่องไปบ้าง แต่คราวนี้นอกจากจะไม่พาออกทะเลแล้วยังตอบกลับเพื่อนๆ อีกด้วย
“น่าจะอีกไม่นานนะ คงเร็วๆ นี้แหละ” เพื่อนๆ โห่ฮากันใหญ่ เตรียมตัวไปงานของเราเต็มที่ แต่เดี๋ยวนะ
เขายังไม่ได้ขอฉันแต่งงานเลยแล้วจะเร็วๆ นี้ได้ยังไง ฉันหันไปจ้องตาภพด้วยสายตามีคำถาม
ภพกลับไม่ตอบอะไร มีแค่สีหน้าขัดเขินมาให้เห็นแค่แวบเดียว แวบเดียวจริงๆ และเขาก็เลี่ยงตอบคำถามฉัน
ด้วยการเดินไปซุ้มอาหารญี่ปุ่นแล้วตักซูชิและซาชิมิมาให้ฉันแทน
ตอนนี้ไม่ได้คำตอบ เดี๋ยวตอนพาไปส่งบ้านค่อยถามแทนก็แล้วกัน จะแต่งงาน ไม่ขอกัน ฉันไม่แต่งด้วยหรอกนะยะพ่อคุณ!!!
“อะ ผ้าเช็ดหน้า เช็ดซะหน่อยเดี๋ยวมาสคาร่าเลอะนะอร” ผู้ชายคนนี้นี่ยังไง คนเขากำลังซึ้งๆ
กับวิดีโอพรีเซ้นเทชั่นงานแต่งงานอยู่ ดันมาพูดเรื่องมาสคาร่าเลอะ ชิ ใช่นะสิ ผู้ชายไม่ซึ้งอะไรง่ายๆ หรอก
ถึงจะโรแมนติกแต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่อง แต่แหม เห็นความรักของฝ้ายกับพี่ยูนแล้วมันซึ้งนี่นา “ภพเนี่ยคนกำลังซึ้งนะ”
“เก็บไว้ซึ้งกว่านี้ดีกว่ามั้ย?” ภพพูดอะไรงงๆ มาสองครั้งแล้วนะ ว่าแล้วฉันก็ส่งสายตามีคำถามไปให้เขาอีกรอบ
คราวนี้เขากลับบอกฉันให้เข้าไปต่อคิวรอรับช่อดอกไม้จะดีกว่า ปกติฉันไม่ชอบเข้าไปแย่งดอกไม้วันแต่งงานกับใครเขานะ
ภพเองก็รู้ ทำไมวันนี้ภพกลับพยายามดันฉันให้เข้าไปในวงล้อมของสาวๆ ที่อยากจะแต่งงานกันตัวซีดตัวสั่น
ด้วยหวังกับอีแค่ได้รับดอกไม้แล้วจะเป็นเจ้าสาวคนต่อไป ฉันหวังมากกว่านั้นจ๊ะ
ดอกไม้ไม่ได้ช่วยให้ผู้ชายมาขอหรอก เชื่อขนมกินได้
แต่สุดท้ายฉันก็ถูกภพดันแกมบังคับให้เข้าไปในวงล้อมนั้นจนได้ แถมเพื่อนๆ ฉันก็พยายามดันให้ฉัน
อยู่ในตำแหน่งที่คิดว่าจะต้องได้แน่ๆ อีกด้วย พวกนี้เป็นอะไรกัน ก็รู้อยู่ว่าฉันไม่ได้อยากได้ดอกไม้ ฉันอยากแต่งงาน!!!
“เอาละนะครับ เจ้าสาวของเรากำลังจะโยนช่อดอกไม้ครับ สาวโสดคนไหนจะเป็นเจ้าสาวคนต่อไปมาดูกันครับ 5-4-3-2-1”
ฟิ้ววววว ตุบ ช่อดอกไม้มันมาตกในมือฉัน อย่างง่ายดาย เหมือนล็อกไว้เลย มองซ้ายมองขวา
ไม่เห็นมีใครมาแย่งกับฉันเลย ฉันยืนอยู่เฉยๆ แต่เพื่อนๆ กลับถอยหลบแถมปล่อยช่อดอกไม้ให้ลอยละลิ่ว
มาตกใส่มือฉันง่ายๆ อย่างนั้นเลย และเมื่อมันตกมาในมือฉัน ฉันก็ต้องโดนสัมภาษณ์จากพิธีกรในงานสินะ
“ไม่ทราบว่าชื่ออะไรครับ” หนอย แกจะถามทำไม ฉันเป็นเพื่อนแกมาสิบกว่าปีแล้ว แล้วมันก็สะกิดฉันยิกๆ ให้ตอบคำถาม
“อรค่ะ เป็นเพื่อนกับฝ้าย”
“อ๋อครับ แล้วไหนครับแฟนคุณอร จะแต่งงานกันเร็วๆ นี้หรือเปล่าครับ” นั่นไง คำถามที่ฉันไม่อยากตอบที่สุดในชีวิตก็มาจนได้
ฉันไปงานแต่งงานมาไม่รู้กี่คู่แล้ว คำถามหลังได้ช่อดอกไม้เหมือนกันหมด จะแต่งงานหรือยัง มีแฟนมั้ย มีแพลนหรือยัง
สุดท้ายก็หันไปถามแฟนคนได้ช่อดอกไม้ให้ทำหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูกอยู่ข้างล่าง ฉันไม่อยากเป็นตัวตลกแบบนั้นกับภพสักนิด
คอยดูนะ ขากลับจะงอนไปตลอดทางเลย โทษฐานที่ดันให้ฉันเข้าร่วมวงแย่งช่อดอกไม้นี้ด้วย
อ้าว แล้วนั่นทำไมไฟไปส่องที่ภพอย่างกับเขาเป็นเจ้าภาพซะอย่างนั้นหละ แถมมีไมค์จ่อที่ปากอีกด้วย
ปกติพิธีกรแค่ถามแล้วหันไปมองหาผู้ประสบชะตากรรมถูกเร่งรัดให้แต่งงานโดยอ้อมแค่แวบเดียวนี่ แล้วนี่มันอะไร
หน้าฉันคงเหรอหราเต็มที ฝ้ายถึงต้องเข้ามากุมมือฉันเอาไว้แล้วบอกให้เงียบไว้ก่อน หันไปมองหน้าภพไว้แล้วจะเข้าใจเอง
“คือผม ภพนะครับ เป็นแฟนกับอร คนที่ได้ช่อดอกไม้นั่นแหละครับ ถ้าจะถามว่าเรามีแพลนจะแต่งงานกันมั้ยในเร็วๆ นี้
ผมตอบได้เลยว่ายัง”
เสียงฮือฮาดังขึ้นก่อนจะเงียบลงเพราะหันมาเห็นสาวอย่างฉันกำลังหน้าซีดเต็มทน ฉันอายมาก ภพตอบแบบนี้ไม่ให้เกียรติฉันเลย
แต่ก่อนที่ฉันจะทำขายหน้ามากไปกว่านี้ด้วยการปล่อยโฮ ภพก็พูดต่อ
“คือหมายถึงว่าเราไม่เคยคุยกันเรื่องนี้เพราะผมยังไม่ได้ขอเธอแต่งงานครับ แต่วันนี้ต้องขอบคุณฝ้าย พี่ยูน ต้นและเพื่อนๆ
ทุกคนที่ช่วยกันทำให้การขอแต่งงานของผมง่ายขึ้น เพราะลำพังให้ผมเตรียมเซอไพรซ์อรเองคงทำไม่ได้ แต่นี่เพื่อนๆ ช่วยกันวางแผน
ช่วยทำให้อรได้ช่อดอกไม้และเปิดโอกาสให้ผมได้ขออรแต่งงานท่ามกลางสักขีพยานที่เป็นเพื่อนที่รักของเราทุกคน
คราวนี้ขอให้เพื่อนๆ ช่วยกันอธิษฐานให้อรรับแต่งงานกับผมด้วยนะครับ...” ฉันเห็นเขาสูดลมหายใจเข้าลึก ลึกมากๆ
ก่อนจะพูดคำที่ฉันรอคอยมาตลอด
“อร แต่งงานกับภพนะ” ท่ามกลางความเงียบกริบหลังจากนั้น ฉันได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นระรัว
หน้าร้อนไปหมด ก่อนไมค์จากเจ้าต้นพิธีกรของงานจะยื่นมาหน้าฉัน เพื่อตอบคำถามคนที่ยืนลุ้นอยู่ข้างล่างเวที
“ค่ะ อรจะแต่งงานกับภพ” ฉันตอบรับด้วยความยินดีอย่างถึงที่สุด ก่อนจะถูกรวบตัวเข้ากอดไว้ในอ้อมแขน
ของคนที่กระโดดขึ้นมาบนเวทีตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ พร้อมกับเสียงแห่งความยินดีกับเราทั้งสองคนดังเซ็งแซ่ไปหมด
ฝ้ายหันมากระซิบยินดีกับฉัน ส่วนต้นก็หันไปตบบ่าภพเบาๆ เป็นการบอกให้พอได้แล้ว
จากนั้นฉันก็เอ่ยขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่อยู่ในแผนการนี้รวมถึงขอโทษญาติเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่มาขโมยซีนงานแต่งซะได้
แต่เชื่อเถอะว่า ทุกคนจะจดจำงานแต่งของฝ้ายกับพี่ยูนไปตลอดชีวิต อย่างน้อยก็ฉันและภพคู่หนึ่งล่ะ
เมื่องานเลี้ยงเลิกฉันเดินจับมือกับภพออกมาที่สระว่ายน้ำของโรงแรมเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด
หลังจากรู้สึกว่าตัวเองอัดแน่นไปด้วยความดีใจจนเหมือนจะหายใจไม่ออก “เป็นไงบ้างอร แผนของภพ เจ๋งใช่มั้ย”
ฉันตีแขนภพไปเพียะนึงเบาๆ
“ภพน่ะบ้า บ้าที่สุด ไปเตี๊ยมกับพวกนั้นตอนไหน ไม่เห็นมีใครบอกอรเลย”
“ถ้ามีคนบอกก็ไม่เซอร์ไพรซ์น่ะสิ แล้วชอบมั้ยการขอแต่งงานของภพ” ว่าที่เจ้าบ่าวรวบตัวฉันเข้าไปกอดหลวมๆ พอให้เห็นหน้ากัน
“ชอบสิ ชอบที่สุด แต่ทำไมอยู่ดีๆ ภพขอเราแต่งงาน ไหนบอกว่ายังไม่พร้อม?” ฉันอยากรู้ใจจะขาดแล้ว
ว่าที่เจ้าบ่าวทำเหมือนไม่อยากจะตอบ แต่เขาหนีฉันไม่พ้นหรอก “คือตอนแรกก็ไม่พร้อมนะ แต่ก็อยากแต่ง
แต่มันกลัวไปหมด เมื่อวันก่อนเจอต้น คุยกับมันเรื่องนี้ แบบบ่นตามประสาผู้ชายน่ะ แล้วมันก็เอาข้อความในไลน์ให้ดู”
“หา...ข้อความในไลน์เหรอ ต้นแกไม่ได้ตายดีแน่” ฉันงึมงำออกไป
“เพราะอย่างนี้ใช่มั้ยเลยต้องมาขอเราแต่งงาน ไม่อยากแต่งก็ได้นะ รอไปก่อนก็ได้” ฉันเริ่มออกอาการ
มันเหมือนฉันไปบังคับให้เขามาแต่งงานกับฉันเลย ไม่ได้หรอก ถ้าเขาอยากแต่ง ต้องอยากแต่งเองสิ
ไม่ใช่เห็นว่าฉันอยากแต่งงานจนตัวสั่นเลยต้องตามใจฉันน่ะ
“ไม่ใช่อย่างนั้นอร อรฟังภพนะ ภพอยากแต่งงานกับอรมาตั้งนานแล้ว แต่ตอนนี้ภพทำงานอิสระ มันไม่มั่นคง
ภพไม่อยากให้อรต้องมาลำบากด้วย แล้วถ้ามีลูกภพก็อยากจะพร้อมก่อน แต่ภพก็อยากอยู่กับอรจะแย่อยู่แล้ว
ขับรถไปรับไปส่งมันก็ขับได้ แต่จะดีแค่ไหนกันถ้าเราได้ขับรถกลับบ้านพร้อมกัน หลับไปพร้อมกัน ตื่นมาเห็นหน้ากันทุกวัน
ภพอยากแต่งงานมากนะอร แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน พอต้นมันเอาข้อความที่อรเขียนมาให้อ่าน ภพก็ตัดสินใจได้ในนาทีนั้น
เลยว่า ถ้าอรยอมลำบากไปด้วยกันกับภพได้ ภพจะรออะไร ขออรแต่งงานเลยดีกว่า พอบอกต้น มันก็วางแผนขอแต่งงาน
ให้ภพเสร็จสรรพเลย ภพแค่ไปขอร้องฝ้ายกับพี่ยูนให้ช่วยภพหน่อย แล้วทุกคนก็เห็นแก่เราสองคนที่คบกันมานาน
ทุกคนก็เลยช่วยกันอย่างที่อรเห็นนี่แหละ”
หน้าฉันกลับมาร้อนอีกครั้งแล้ว นานๆ ภพจะพูดยาวๆ สักที แถมเขายังคิดเหมือนฉันเลย เราเป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆ
“โอเค อรหายงอนก็ได้ อรแค่อยากจะบอกภพว่าขอบคุณนะที่เลือกอร อรจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เราจะสร้างครอบครัวไปด้วยกัน
ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน เราจะเริ่มต้นมันไปด้วยกันนะภพ”
“เย้ ภพดีใจที่สุดของที่สุดเลย ภพรักอรนะ รักมากกกกก รักมานานแล้วด้วย” ภพดึงฉันเข้าไปกอดแนบแน่นเลยคราวนี้
ส่วนฉันนะเหรอ คุณคิดว่าไงล่ะ ฉันยิ้มแก้มแทบแตกแล้วน่ะสิ ฉันรักผู้ชายคนนี้จริงๆ ให้ตายเถอะ!!
(จบแล้วค่ะ) อยากได้รับคอมเมนต์จากเพื่อนๆ พี่ๆ มากๆเลยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าจากใจค่ะ