หลายเรืองหน่อยนะคะ
- เรื่องแรกที่จำได้ ตอนเด็ก ๆ ประมาณ ม.2 วันนั้นนั่งดูบิ๊กซินิม่าอยู่กับน้องสองคน เวลาก็เที่ยงคืนกว่า ๆ แล้ว อยู่ดี ๆ ก็มีแขนตุ๊กตาลอยมาจากไหนไม่รู้ มาตกหน้าเรา งงมาก หลอนเลยอ่ะ เพราะหนังที่ดูอยู่ก็เป็นหนังผี ซักพักก็มีขาตุ๊กตาอีกข้างลอยมา คราวนี้ไม่กล้ากระดิกเลยค่ะ รอจนที่บ้านกลับมาเล่าให้ฟัง เค้าก็ขำ ๆ กัน ไม่เข้าใจหรือไงนะ ว่ามันน่ากลัว พอตอนเช้าออกไปดูหน้าบ้านก็มีตู๊กตาเด็กอยู่ ไม่มีแขนกับขาอย่างละข้าง..หลอนอีกรอบ (หน้าบ้านเรามีเด็กเคยจมน้ำตายตอนเรายังไม่เกิด คนแก่ที่ยังอยู่ก็บอกว่าเค้ายังไม่ไปไหน)
- ประมาณ ม.5 ไปนอนห้องน้อง จะเป็นห้องเช่า 2 ชั้น น้องอยู่ชั้นล่าง หน้าต่างบานเกร็ด ตอนนั้นประมาณตีหนึ่งตีสองแล้ว เรานอนดูทีวีอยู่ น้องออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก ออกไปนานประมาณหนึ่ง ซอยนี้มันเงียบมาก ตอนนั้นไม่มีใครอยู่ข้างนอกแล้วนอกจากน้องเรา มันเป็นซอยเหมือนหมู่บ้าน คนนอกนี่ไม่มีหลงเข้ามาเลย ดูทีวีอยู่ดี ๆ ตาก็เหลือบไปเห็นคนเดินผ่านหน้าต่างห้องไป ตกใจมาก เพราะคิดว่าเป็นน้องตัวเอง มันเดินไปทำไมทางนั้น ไม่มีใครเดินไปหรอกดึกขนาดนี้ มันมีแต่ป่าหญ้าแล้ว วิ่งออกไปตาม เดินไปเห็นหลังไว ๆ ก็โกนเรียก แต่มันก็ไม่ยอมหยุด ไม่ตอบ พอมันเดินเลี้ยวเข้ามุมขวาไปเราวิ่งเลย ไม่ได้วิ่งหนีนะ วิ่งไปตาม เพราะตรงนั้นเป็นทางสามแพร่ง กลัวจะมีอันตราย ทั้งจากคน จากผีอีกพอวิ่งไปถึงทางแยก งงเลย ไม่เจอใคร ไม่เห็นใครเลย ชั่วเวลาไม่กี่วินาที คนทั้งคนจะหายไปได้ยังไง ซ้ายเป็นบ้านคน แต่ทางค่อนข้างลึก แล้วก็ปิดไฟมืดมองไม่เห็นอะไรเลย ตรงหน้าเราเป็นป่าหญ้า บวกป่ากล้วย น่ากลัวชิบ ๆ ขวาเป็นทางเดินยาว ๆ ถ้าน้องเราเดินไปทางนั้นก็ต้องเห็น ต่อให้วิ่งก็ยังต้องเห็น ความที่เราไม่เห็นน้องเราเลยคิดว่ามันต้องเข้าไปในป่าแน่เลย ก็เลยเดินไปตาม เดินไปได้ครึ่งทางแล้ว ไม่เห็นวี่แวว ไม่เห็นคน ไม่ได้ยินเสียงอะไร เลยคิดได้เดี๋ยวนั้นว่า บ้าหรือเปล่า มันจะเข้ามาทำไมในนี้ คิดทันทีหรือกุเจอผีวะ ขาไวกว่าความคิดรู้ตัวอีกทีอยู่หน้าห้องแล้ว จังหวะนั้น น้องเดินมาพอดี มาจากอีกทางนึง ที่ตรงข้ามกับไอ้ทางบ้า ๆ นั่นอย่างสิ้นเชิง...หอยเอ๊ย แล้วตูวิ่งตามใครไปฟระ นึกดูดี ๆ น่าจะเอะใจตั้งแต่อยู่ในห้องที่เห็นคนเดินแต่ไม่มีเสียงเดินแล้ว..งงมาจนวันนี้
- ปี 2 นอนหอ วันนั้นมีคนมานอนที่ห้องหลายคน เราเลยลงมานอนข้างล่าง เตียงจะเป็นเตียงเดี่ยวสองเตียง ใต้เตียงเป็นแบบโปร่งมองทะลุได้ วันนั้นฟ้าโปร่งมั๊ง แสงจันทร์จากนอกห้อง ส่องทะลุผ้าม่านเข้ามาทำให้เห็นในห้องได้ค่อนข้างสว่าง ถ้าเรานอนหันหน้าไปทางขวา จะเป็นห้องน้ำ ก็เลยนอนหันหน้าไปทางซ้ายแทน ซึ่งจะมองลอดใต้เตียงไปจนเห็นประตู นอนเพลิน ๆ ก็เห็นเพื่อนเรากำลังหย่อนขาลงมาจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตูเหมือนจะเปิดไฟ เราก็งงสิ มันจะเปิดทำไมตีสองเข้าไปแล้ว รอซักพัก ไฟก็ยังไม่ติด เริ่มใจไม่ดีละ ลุกไปที่เตียงมันเลย ปรากฏว่านอนอยู่ ก็ปลุกขึ้นมาถามว่าเมื่อกี๊ลุกมาทำไม จะเปิดไฟเหรอ มันงงเลย นอนอยู่ ยังไม่ได้ลุก เราสองคนเลยออกไปคุยกันนอกห้อง เพราะมันสว่าง เล่าให้ฟัง มันก็กลัว แล้วเราก็สังเกตได้ว่าเพื่อนเราใส่กางเกงขาสั้น แต่ที่เราเห็นน่ะ เป็นกางเกงนอนขายาวลายดอก...หอนี้อยู่มาสองปี ไม่เคยเจออะไร นี่ก็เป็นครั้งแรกและครั้งเดียว..หลังจากนั้นเค้าก็เปลี่ยนเตียงเป็นแบบทึบ 555
- ฝึกงาน ห้องน้ำมีหลายห้องมาก ยาว ๆ กระจก ก็เป็นบานใหญ่ ๆ มาเข้าห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงคนมาเข้าห้องน้ำปกติ คือมันเงียบมาก ทำอะไรได้ยินทุกอย่าง แป๊บนึงเราก็ออกมา ล้างมือทำอะไร คิดได้ว่าคนเมื่อกี๊เค้ายังไม่ออกนี่นายังไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ก็มองสะท้อนกระจกไปดู ไม่มีประตูไหนปิด ไม่มีใครอยู่ในนี้นอกจากเราคนเดียว...
- ที่ทำงานที่เก่า ห้องน้ำมีสามห้อง เราชอบเข้าห้องสุดท้าย เวลาเข้าคนเดียวนั่งไปซักพักก็จะรู้สึกว่ามีคนเข้าห้องน้ำด้วย พอออกมาไม่เจอใครก็ไม่คิดอะไรนะ คิดว่าเค้าคงออกไปก่อน แต่ทีนี้มันหลายครั้งมากอ่ะ อยากรู้ อยากเห็นหน้าว่าเป็นใคร มาวันนึง แบบเดิม เรามาเข้าคนเดียว ได้ยิ่งเสียงเปิดประตูดึงกระดาษกดชักโครก คราวนี้ไม่ช้าแล้ว รออยู่ เปิดประตูพรวดไปเลย คาดว่าต้องได้เห็นอย่างน้อยประตูห้องข้าง ๆ ล็อคอยู่ แต่คิดผิดถนัด เราอยู่ในห้องน้ำคนเดียว!!...
จบแล้วค่ะ นึกไม่ออกและ ทั้งหมดที่เล่ามาคือเรื่องแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวเองแล้วงง ๆ หาคำอธิบายไม่ได้น่ะค่ะ ไม่ได้เจอผีเป็นตัวเป็นตนอะไรหรอก..
มาเล่ากันนะคะ
มีเรื่องแปลก ๆ ที่เคยเจอมาเล่าให้ฟังค่ะ
- เรื่องแรกที่จำได้ ตอนเด็ก ๆ ประมาณ ม.2 วันนั้นนั่งดูบิ๊กซินิม่าอยู่กับน้องสองคน เวลาก็เที่ยงคืนกว่า ๆ แล้ว อยู่ดี ๆ ก็มีแขนตุ๊กตาลอยมาจากไหนไม่รู้ มาตกหน้าเรา งงมาก หลอนเลยอ่ะ เพราะหนังที่ดูอยู่ก็เป็นหนังผี ซักพักก็มีขาตุ๊กตาอีกข้างลอยมา คราวนี้ไม่กล้ากระดิกเลยค่ะ รอจนที่บ้านกลับมาเล่าให้ฟัง เค้าก็ขำ ๆ กัน ไม่เข้าใจหรือไงนะ ว่ามันน่ากลัว พอตอนเช้าออกไปดูหน้าบ้านก็มีตู๊กตาเด็กอยู่ ไม่มีแขนกับขาอย่างละข้าง..หลอนอีกรอบ (หน้าบ้านเรามีเด็กเคยจมน้ำตายตอนเรายังไม่เกิด คนแก่ที่ยังอยู่ก็บอกว่าเค้ายังไม่ไปไหน)
- ประมาณ ม.5 ไปนอนห้องน้อง จะเป็นห้องเช่า 2 ชั้น น้องอยู่ชั้นล่าง หน้าต่างบานเกร็ด ตอนนั้นประมาณตีหนึ่งตีสองแล้ว เรานอนดูทีวีอยู่ น้องออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก ออกไปนานประมาณหนึ่ง ซอยนี้มันเงียบมาก ตอนนั้นไม่มีใครอยู่ข้างนอกแล้วนอกจากน้องเรา มันเป็นซอยเหมือนหมู่บ้าน คนนอกนี่ไม่มีหลงเข้ามาเลย ดูทีวีอยู่ดี ๆ ตาก็เหลือบไปเห็นคนเดินผ่านหน้าต่างห้องไป ตกใจมาก เพราะคิดว่าเป็นน้องตัวเอง มันเดินไปทำไมทางนั้น ไม่มีใครเดินไปหรอกดึกขนาดนี้ มันมีแต่ป่าหญ้าแล้ว วิ่งออกไปตาม เดินไปเห็นหลังไว ๆ ก็โกนเรียก แต่มันก็ไม่ยอมหยุด ไม่ตอบ พอมันเดินเลี้ยวเข้ามุมขวาไปเราวิ่งเลย ไม่ได้วิ่งหนีนะ วิ่งไปตาม เพราะตรงนั้นเป็นทางสามแพร่ง กลัวจะมีอันตราย ทั้งจากคน จากผีอีกพอวิ่งไปถึงทางแยก งงเลย ไม่เจอใคร ไม่เห็นใครเลย ชั่วเวลาไม่กี่วินาที คนทั้งคนจะหายไปได้ยังไง ซ้ายเป็นบ้านคน แต่ทางค่อนข้างลึก แล้วก็ปิดไฟมืดมองไม่เห็นอะไรเลย ตรงหน้าเราเป็นป่าหญ้า บวกป่ากล้วย น่ากลัวชิบ ๆ ขวาเป็นทางเดินยาว ๆ ถ้าน้องเราเดินไปทางนั้นก็ต้องเห็น ต่อให้วิ่งก็ยังต้องเห็น ความที่เราไม่เห็นน้องเราเลยคิดว่ามันต้องเข้าไปในป่าแน่เลย ก็เลยเดินไปตาม เดินไปได้ครึ่งทางแล้ว ไม่เห็นวี่แวว ไม่เห็นคน ไม่ได้ยินเสียงอะไร เลยคิดได้เดี๋ยวนั้นว่า บ้าหรือเปล่า มันจะเข้ามาทำไมในนี้ คิดทันทีหรือกุเจอผีวะ ขาไวกว่าความคิดรู้ตัวอีกทีอยู่หน้าห้องแล้ว จังหวะนั้น น้องเดินมาพอดี มาจากอีกทางนึง ที่ตรงข้ามกับไอ้ทางบ้า ๆ นั่นอย่างสิ้นเชิง...หอยเอ๊ย แล้วตูวิ่งตามใครไปฟระ นึกดูดี ๆ น่าจะเอะใจตั้งแต่อยู่ในห้องที่เห็นคนเดินแต่ไม่มีเสียงเดินแล้ว..งงมาจนวันนี้
- ปี 2 นอนหอ วันนั้นมีคนมานอนที่ห้องหลายคน เราเลยลงมานอนข้างล่าง เตียงจะเป็นเตียงเดี่ยวสองเตียง ใต้เตียงเป็นแบบโปร่งมองทะลุได้ วันนั้นฟ้าโปร่งมั๊ง แสงจันทร์จากนอกห้อง ส่องทะลุผ้าม่านเข้ามาทำให้เห็นในห้องได้ค่อนข้างสว่าง ถ้าเรานอนหันหน้าไปทางขวา จะเป็นห้องน้ำ ก็เลยนอนหันหน้าไปทางซ้ายแทน ซึ่งจะมองลอดใต้เตียงไปจนเห็นประตู นอนเพลิน ๆ ก็เห็นเพื่อนเรากำลังหย่อนขาลงมาจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตูเหมือนจะเปิดไฟ เราก็งงสิ มันจะเปิดทำไมตีสองเข้าไปแล้ว รอซักพัก ไฟก็ยังไม่ติด เริ่มใจไม่ดีละ ลุกไปที่เตียงมันเลย ปรากฏว่านอนอยู่ ก็ปลุกขึ้นมาถามว่าเมื่อกี๊ลุกมาทำไม จะเปิดไฟเหรอ มันงงเลย นอนอยู่ ยังไม่ได้ลุก เราสองคนเลยออกไปคุยกันนอกห้อง เพราะมันสว่าง เล่าให้ฟัง มันก็กลัว แล้วเราก็สังเกตได้ว่าเพื่อนเราใส่กางเกงขาสั้น แต่ที่เราเห็นน่ะ เป็นกางเกงนอนขายาวลายดอก...หอนี้อยู่มาสองปี ไม่เคยเจออะไร นี่ก็เป็นครั้งแรกและครั้งเดียว..หลังจากนั้นเค้าก็เปลี่ยนเตียงเป็นแบบทึบ 555
- ฝึกงาน ห้องน้ำมีหลายห้องมาก ยาว ๆ กระจก ก็เป็นบานใหญ่ ๆ มาเข้าห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงคนมาเข้าห้องน้ำปกติ คือมันเงียบมาก ทำอะไรได้ยินทุกอย่าง แป๊บนึงเราก็ออกมา ล้างมือทำอะไร คิดได้ว่าคนเมื่อกี๊เค้ายังไม่ออกนี่นายังไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ก็มองสะท้อนกระจกไปดู ไม่มีประตูไหนปิด ไม่มีใครอยู่ในนี้นอกจากเราคนเดียว...
- ที่ทำงานที่เก่า ห้องน้ำมีสามห้อง เราชอบเข้าห้องสุดท้าย เวลาเข้าคนเดียวนั่งไปซักพักก็จะรู้สึกว่ามีคนเข้าห้องน้ำด้วย พอออกมาไม่เจอใครก็ไม่คิดอะไรนะ คิดว่าเค้าคงออกไปก่อน แต่ทีนี้มันหลายครั้งมากอ่ะ อยากรู้ อยากเห็นหน้าว่าเป็นใคร มาวันนึง แบบเดิม เรามาเข้าคนเดียว ได้ยิ่งเสียงเปิดประตูดึงกระดาษกดชักโครก คราวนี้ไม่ช้าแล้ว รออยู่ เปิดประตูพรวดไปเลย คาดว่าต้องได้เห็นอย่างน้อยประตูห้องข้าง ๆ ล็อคอยู่ แต่คิดผิดถนัด เราอยู่ในห้องน้ำคนเดียว!!...
จบแล้วค่ะ นึกไม่ออกและ ทั้งหมดที่เล่ามาคือเรื่องแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวเองแล้วงง ๆ หาคำอธิบายไม่ได้น่ะค่ะ ไม่ได้เจอผีเป็นตัวเป็นตนอะไรหรอก..
มาเล่ากันนะคะ