คืองี้ค่ะลูกอยู่อนุบาลสอง แกเป็นเด็กขี้อายไม่ค่อยกล้าแสดงออก แต่จะมีเพื่อนสนิทเล่นด้วยไม่กี่คน ปัญหามีอยู่ว่า มีเด็กคนนึงเขาเป็นเด็กก้าวร้าวซึ่งเคยเห็นคุณครูทำโทษเด็กคนนี้บ่อยๆ และเด็กคนนี้ชอบแกล้งลูกเรา คือชอบเอาสีเมจิกมาขีดเขียนเสื้อผ้าลูกทั้งด้านหน้าด้านหลัง ตอนแรกๆลูกบอกก็เข้าใจได้เด็กๆเล่นสีก็ต้องมีเลอะเทอะกันบ้าง เป็นแบบนี้ทุกวันๆ จนวันนึงเป็นวันที่มีเรียนพละ เราไปรับลูก คุณครูเรียกไปบอกว่าลูกเราโดนเขียนเสื้อผ้าเลอะไปทั้งตัว เราเห็นก็ตกใจทั้งเสื้อกางเกงหมดเลย ครูก็บอกว่าเด็กคนนั้นแหล่ะค่ะเป็นคนทำและได้ตักเตือนไปยังผู้ปกครองแล้ว แต่มันก็ยังเป็นแบบนี้เรื่อยมา จนมาเมื่อวานไปรับลูกโดนเขียนทั้งเสื้อผ้า หน้าตานิดหน่อย และลามมาถึงรองเท้าเลอะสีเต็มเลย เรารู้สึกว่าทนไม่ไหวแล้ว น่าจะหยุดบ้างได้แล้ว รุ่งขึ้นเลยไปคุยกับคุณครู ปรากฏว่า คุณครูไม่เชื่อ บอกว่าลูกเราทำเองเล่นสีอาจทำสกปรกเอง แล้วดุลูกเราว่าทำไมถึงไปใส่ร้ายว่าเพื่อนทำ ลูกก็ทำหน้าเศร้า เราเลยให้ลูกหันหลังให้ดู สีข้างหลังซึ่งมันซักไม่ออก แล้วบอกว่า ข้างหลังเขาจะเขียนเองได้ยังไง ครูอึ้งไปพักนึงแล้วก็บอกว่าอันนี้ไม่รู้ว่าสีอะไร แต่เขาไม่เคยเห็นเลยว่าเด็กคนนั้นไล่เขียนเสื้อลูกเรา แค่ครั้งนั้นเดียวที่เรียกเราไปบอก เราก็บอกว่ามันไม่ใช่ครั้งแรก แต่ก็เอาเถอะที่บอกไม่ใช่เพราะอยากมีปํญหานะคะ แค่อยากให้ครูสังเกตและยับยั้งเด็กคนนั้นบ้าง ไม่งั้นมันจะเป็นแบบนี้ตลอด ลูกเราก็ไม่กล้าบอกครู ครูก็ดุอีกทำไมไม่บอก เห็นสีหน้าลูกแล้วก็สงสาร กลายเป็นเหมือนเราพูดเพื่อให้ลูกเราดูแย่ซะงั้น ตกลงบอกหรือไม่บออกครูน่าจะดีกว่าคะเนี่ย แต่ก็ได้ขอร้องครูแล้วว่าให้ช่วยสังเกตหน่อย จะได้ห้ามเด้กคนนั้นบ้าง แต่ก็ทำใจแล้วค่ะ เด็กก็คือเด็ก ก็คงเหมือนเดิม