เราเรียนจบมาจะ 2 ปีแล้วงานหลักแหล่งก็ยังไม่มี งานหายากจัง งานที่อยากทำเขาก็ไม่รับ
งานที่เขารับเราเราก็ไม่สะดวกทำ(บ้านไกลเงินเดือนน้อย/ไม่ถนัดด้านนั้น) ไปสอบรัฐวิสาหกิจก็ติดสำรองอีกโอกาสแทบเป็น 0 เข้าเว็บหางานทีไรมันเหนื่อยมันเบื่อชอบกล ในใจก็คิดแต่ว่าเอาอีกแล้วเหรอหางานอีกแล้วเหรอ งานที่เคยทำและชอบมันก็มีแต่งานชั่วคราวเป็นงานมีกำหนดการไม่ใช่งานประจำนานๆจะมีมาที จะขายของก็ไม่มีทุน เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆน่าเบื่อมาก จนบางทีตั้งคำถามกับตัวเองบ่อยครั้งว่าเราเกิดมาทำไม  บางคนอายุเท่าเราแล้วเขาเริ่มซื้อบ้าน ซื้อรถเหมือนเริ่มมีชีิวิตเป็นของตัวเองแล้วแต่เรายังไม่มีอะไรเลย ที่พูดไม่ได้อิจฉานะเรารู้สึกว่าเขาได้ใช้ชีวิตได้มีความรับชอบซึ่งต่างกับเรามาก เราสงสารพ่อแม่เรามากที่มีลูกเลื่อนลอยไม่เอาไหนแบบเรา ไปไหนทีก็ยังต้องขอเงินพ่อแม่ เคยมีคนบอกว่างานอะไรก็ำทำๆไปเถอะ แต่บางทีเราไปสมัครเขาก็ไม่รับเรานิ่ เบื่อสัมภาษณ์งาน เบื่อตอบคำถามซ้ำๆซากๆ เบื่อที่ต้องพูดย้ำเรื่องไม่เอาไหนของตัวเองให้คนอื่นฟัง
ใครหัวอกเดียวกันมาแชร์หน่อย