สกุณาบินกลับรัง ใจภวังค์คนึงหา
บินไปมิกลับมา อกข้าล้าร้าวระบม
จากไกลที่ใดเล่า สิอกเจ้าจะสาสม
รักเลื่อนลอยคล้อยตามลม ขื่นขมตรมล้มอุรา
เปรียบพี่ดั่งนกเขา เพลาเหงาก็เพียรมา
จับจ้องประสานตา พี่ยาทำห่วงหวง
วาจาล้ำร่ำคำลวง ทำข้าหวงเอนเอียงอาย
จำแล้วคำบุรุษ ฟังแล้วทรุดแทบเจียนตาย
คำหวานพ่อยอดชาย คำหมายแสนชวนฝัน
เกี้ยวล้อป้อโรมรัน มิถึงวันพลันเป็นอื่น
มิมีใจให้หยิบยื่น สุดจะฝินกลืนหทัย
ร่ำร้องข้องทรวงใน สิจะใฝ่รักนิรันดร์
คำบุรุษ