สวัสดีค่ะทุกคน

ต้องขอบอกก่อนนะคะว่า แฟนเราเป็นทอม เราคบกันมาเกือบ 9 ปีแล้วค่ะ

มีปัญหากันมาตลอดเรื่องโน่น นั่น นี่...แต่ก็ยังอยู่ด้วยกันเพราะเรายังมีความเห็นเหมือนกันคือ..เรายังรักกันและ..น้องหมา

แต่เมื่อ 5 เดือนที่ผ่านมาเรามีปัญหากันหนักมาก  และลงท้ายด้วยการพูดคุยว่าจะเลิกกัน เพราะคิดว่าปัญหานี้มันไม่มีหนทางที่จะแก้ไขได้แล้ว

ตอนนี้เรายังอยู่ด้วยกันนะคะ มีพันธะคือการเลี้ยงน้องหมา บ้านที่อยู่เป็นบ้านเค้า ส่วนหมาที่เลี้ยงก็รับมาเลี้ยงตอนคบกันและคิดว่าไม่สามารถทิ้งหรือยกเค้าให้ใครได้

ตัวเราเองจึงเลือกไปๆ มาๆ ระหว่างเชียงรายกับนนทบุรี เพื่อมาดูแลเด็กๆ และเคลียร์งานที่ทำร่วมกันด้วย

สถานะตอนนี้ยังบอกไม่ได้แน่ชัดว่าคืออะไร รู้แต่ว่ามันอึดอัดมาก บรรยากาศมาคุอยู่ตลอดเวลาที่เผชิญหน้ากัน

ปัญหาตอนนี้ที่เราอยากปรึกษาคือ บางครั้งเค้าก็พูดดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และบางครั้งตัวเราเองก็แอบหึงหวงซะจนทะเลาะกันใหญ่โต

ทั้งๆ ที่ปากก็บอกว่าไม่อยากคบกันแล้ว และเหนื่อยกับความสัมพันธ์นี้ทั้งคู่

เราจะทำยังไงดีคะ  ใครพอมีประสบการณ์บ้างไหมคะ จะทำยังไงให้คิดในแง่บวก แบบเผชิญหน้า หรืออยู่ด้วยกันโดยไม่ต้องทะเลาะกัน

ตอนนี้เราหาที่ทางเปิดร้านที่เชียงรายหรือเชียงใหม่อยู่ค่ะ ถ้าเราได้ที่ทางมั่นคงเราถึงจะจัดการเรื่องเคลียร์เรื่องน้องหมาได้อย่างจริงจังว่าจะแบ่งกันดูแลยังไง

แต่ช่วงนี้เราต้องไปๆ มาๆ และยังต้องเจอหน้ากันอยู่ ใครมีแนวความคิดบวกยังไงไม่ให้เราลืมตัวหึงเค้า หรือเลิกเป็นห่วงเค้า ไม่ต้องสนใจเค้าได้บ้างไหมคะ

ส่วนแฟนเราเอง เราคิดว่าเค้าทำใจได้เยอะแล้ว เหตุการณ์ล่าสุดทีเกิดขึ้น

เราโทรไปถามตอนสองทุ่มว่าจะกลับมากินข้าวไหม....คำตอบที่ได้คือ นั่งฟังเพลงอยู่ที่ร้านอาหาร เรานัดกันเหรอ

เราเลยสติแตก แบบลืมตัวว่าต้องนัดด้วยเหรอ นี่ฉันอยู่บ้านรอเธอกลับมากินข้าวพร้อมกันนะ  (อันนี้เรายอมรับเลยว่าเราลืมตัว แล้วก็บ้าบอร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง)

เนี่ยแหละค่ะ เป็นสาเหตุให้เรามาตั้งกระทู้ เราไม่รู้จะทำตัวยังไง ใครก็ได้ช่วยด้วบอกวิธีหน่อยนะคะ...ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ